شبِ شریف
روزنامه هممیهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.
اتفاقات تاسفبار یکشنبهشب دانشگاه صنعتی شریف از جهت برخورد با اعتراضات نقطه عطفی محسوب میشد. اول اینکه آنان نخبهترین دانشجویان کشور بودند. دانشگاه شریف، دانشگاهی است که تحصیل در این دانشگاه آرزوی عموم دانشآموزان است. بهطور طبیعی داخل دانشگاه نه جایی برای تخریب دانشجویان بوده که همهاش خانه خودشان است و نه آنجا داخل خیابان بوده تا اعتراضشان مانع زندگی مردم شود و مشکلات دیگری بهوجود آید. حداکثر اقدامی که دانشجویان میتوانستند انجام دهند تجمع و شعار دادن بوده که پس از مدتی خودشان آنجا را ترک کنند و فارغ از جزئیات تظاهرات آنان، مدیریت و حراست دانشگاه میتوانستند با درایت ماجرا را خاتمه دهند و نگذارند که کار به مداخله نیروهای بیرون از دانشگاه بکشد و به چنین وضعی برسد.
در این میان عملکرد وزیر علوم دور از انتظار و درایت بود. گرچه حضورش در آنجا خوب بود، ولی گزارش انجمن اسلامی و نظرات نهادهای دولتی دانشجویی نشان میدهد که وزیر علوم بهجای آن که ماجرا را آرام کند با سخنان خود آن را تشدید کرده است. سخن گفتن با دانشجو یان جوان، در فضای ملتهب، اقتضائات خاص خود را دارد. آنجا محل تهدید و خط و نشان کشیدن نیست، بلکه محل جلب اعتماد و ختم ماجرا با حداقل خسارات انسانی است.
چنین رفتاری در دانشگاه شریف، آنهم در شرایطی که روز پیش از آن، در بسیاری از نقاط جهان و داخل کشور نسبت به این حوادث اعتراض کردهاند تا حدی شبههناک است. اینکه کاری انجام شود که پدران و مادران دانشجویان را نگران کند و برای اطلاع از وضعیت فرزندانشان به پشت در دانشگاه بیایند،
از نظر سیاسی غایت بیتوجهی است.
فراموش نکنیم که زدن اتهام اغتشاشگر یا بازیخورده بیگانگان به دانشجویان بهطور عام و به این دانشگاه بهطور خاص، نوعی توهین به جامعه محسوب میشود. جامعهای که دانشجویانِ مهمترینِ دانشگاهش هم در این اندازهها اغتشاشگر و بازیچه بیگانگان معرفی شوند، چنین جامعهای از بنیان بیمار و معیوب است و باید آن را درمان کرد.
هر چه بوده گذشته است، ولی التیام زخمهای چنین حوادثی بهراحتی مقدور نیست و در روح و روان جوانان و خانوادهها میماند. اهمیت این آثار منفی برای کشور، میلیونها برابر آتش گرفتن فلان سطل آشغال یا شیشه بانک است.
نکته جالب ماجرا این بود که کوشش شد تا فضای دانشگاه در ابتدای سال تحصیلی آرام شود و به همین علت تعدادی از دانشجویان بازداشتی آزاد شدند، ولی این رفتار تمام آن کوششها را بر باد داد.
حل مسائل سیاسی، نیازمند صبر و حوصله و گفتوگوی همدلانه است. اینها فرزندان ما هستند. محصول همین نظام آموزشی، رسانهای، دینی و سیاسی هستند. هیچکدام آنان از اعماق فضا یا قعر اقیانوس یا آن سوی مرزها نیامدهاند و مهمتر اینکه هماکنون و با شتاب بیشتری در حال پرورش و تولید آنان هستیم، بنابراین نیازمند یک بازنگری اساسی در نحوه و عملکرد نظام آموزشی و رسانهای رسمی و نهادهای دینیکننده هستیم. سیاست انشاءالله گربه است پاسخ نمیدهد. هر نظام سیاسی وظیفه دارد که در برابر رویدادهایی از این نوع، واکنش و اقدام تحقیقی و تحلیلی داشته باشد. ارجاع آنها به توطئه بیگانگان اگرچه درست است، ولی درهرحال بخش اصلی ماجرا نیست و حتی اگر هم کاملا چنین باشد، خوب چه کاری باید کرد که تاکنون انجام نشده تا دیگر شاهد بروز این اتفاقات نباشیم.