ایران آماده است

یکی از محورهای اصلی حملات پیاپی از جانب نواصولگرایان به روحانی و ظریف توافق برجام بود. آنان در این دشمنی چنان افراطی هستند که همچنان نیز به این حملات ادامه می‏دهند. جالب‏تر این‌که از بس علیه برجام حمله‏ور شدند، به این باور رسیدند که برجام «بدِ مطلق» است و اگر آنان در مصدر امور قرار گیرند، یا توافقی بسیار بهتر از برجام را به طرف آمریکایی تحمیل می‏کنند، یا بدون برجام، کشور را به بهترین شکل اداره خواهند کرد. با این رویکرد و با قاطعیت انتخابات را به صورتی برگزار کردند که همه می‏دانستند چه کسی عهده‏دار پاستور خواهد شد و شد. اعتماد آنان به این گزاره در حدی بود که قبول نکردند دولت روحانی برجام را نهایی کند و حداقل این بار را از دوش دولت آنان بردارد. از این رو هنگامی که خودشان هم آمدند عجله‏ای برای آغاز گفت‌وگوها نداشتند و ۵ ماه آن را به تاخیر انداختند، تا به طرف آمریکایی نشان دهند که دست آنان پُر است و عجله‏ای ندارند. پس از آغاز مذاکرات نیز از موضع بالا برخورد کردند، به‌ویژه که در داخل کشور واکسیناسیون موفق شده بود و این دستاورد بزرگی برای دولت بود، حتی اگر واکسن‏ها را روحانی وارد کرده باشد. در مذاکرات روشن شد که رسیدن به توافق، مطابق پیش‏فرض‏های طرف ایرانی در کار نیست. ادامه مذاکرات کم‏کم بی‏نتیجه بودن را نشان داد. ولی هم‏زمان مشکلات اقتصادی آغاز شد. بودجه سال ۱۴۰۱ اولین آزمون بود. ولی ماجرای اصلی از بهار سال ۱۴۰۱ آغاز شد. تورم که مطابق وعده‏های صریح آقای رئیسی، قرار بود نصف شود، نه‌تنها نصف نشد، بلکه بیش‏تر هم شد، حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی شوک جدی را وارد کرد. آنچه پس از گذشت یک سال قطعی بود اینکه با وجود تحریم‏ها و تنش در روابط خارجی امکان بهبود امور اقتصادی وجود ندارد و آنگونه که پیش از آمدن در قدرت فکر می‏کردند، واقعیت نداشته است. شاخص‏های تولید، سرمایه‏گذاری، اشتغال، تورم، رفع فقر و... اصلی‏ترین موضوعات شعارهای آقای رئیسی پس از یک سال نه‌تنها مثبت نشده که منفی‏تر هم شده است. از سوی دیگر فقدان منابع ارزی موجب کاهش توانایی‏های خارجی ایران نیز شده است. پس از سال ۱۳۹۴، امکانات مادی ایران موجب تقویت توانایی خارجی آن شده بود. ولی اکنون سال‏هاست که این امکانات محدود شده است. دولت اکنون متوجه شده است که رشد سرمایه‏گذاری، تقویت سیاست خارجی و کنترل تورم مستلزم توافق برجام است. از این رو آمادگی دولت ایران برای رسیدن به توافق قطعی است. فقط دو مانع دیگر وجود دارد؛ اول، جزئیات فنی برجام که اطلاع دقیقی از مشکلات آن نداریم. دوم، اراده دولت آمریکا که چقدر مایل به امضای توافق است که این نیز خارج از بحث این یادداشت است.