تاخــیر موجب پشیمانی است

مرحوم دکتر حسین عظیمی، اقتصاددان برجسته ایرانی که حدود دو دهه پیش فوت کرد، در موضوع توسعه اقتصادی تاکید دقیق و درستی بر مسئله آموزش و پرورش، به‌ویژه در مقطع تحصیلی ابتدایی و سپس متوسطه داشت. این ایده کلی که درست هم هست، از ابتدای انقلاب در تمامی اسناد بالادستی سیاستگذاری تاکید شده است. اصل 30 قانون اساسی، قانون آموزش و پرورش، قانون برنامه دوم، دستورات مستقیم و مکتوب امام خمینی و آیت‌الله خامنه‌ای، سند نقشه جامع علمی کشور و سند تحول بنیادین، همه و همه تقویت و توسعه آموزش و پرورش در سطح ابتدایی و سپس متوسطه را تاکید کرده‌اند، ولی در این سال‌ها در مسیر عکس حرکت می‌کنیم و دریغ از یک اقدام موثر و یک علت مهم آن نزول وضع اقتصادی کشور در دهه گذشته است که از هر نظر روند پیشرفت را دچار اختلال نموده است. گزارش امروز هم‌میهن درباره وضعیت ترک‌تحصیل دختران خوزستانی از این حیث، جزئیات خوبی را در اختیار می‌گذارد. مطابق گزارش رسمی مرکز پژوهش‌های مجلس، فقط در 6 سال گذشته، تعداد جاماندگان از تحصیل در کشور از 778 هزار دانش‌آموز به 911 هزار نفر رسیده است که فقط 72 هزار نفر آنها کلاس اولی هستند که تعدادشان در این فاصله دو برابر شده است. همچنین ترک‌تحصیل نیز نزدیک به 280 هزار نفر است که کوشش برای جذب بازماندگان فقط حدود 4 درصد موفق بوده است. این مشکل در دوره کرونا و در میان دختران بیشتر مشهود است. متاسفانه با این تعطیلاتی که در ماه‌های اخیر به‌وجود آمده و نیز با فقدان زیرساخت اینترنتی مناسب، فرزندان ما نه‌تنها از نعمت اثرات تربیتی حضور و در کنار هم بودن در مدرسه محروم می‌شوند بلکه به لحاظ آموزشی نیز دچار پسرفت جدی می‌شوند که آمار نمرات آنان این فرضیه را ثابت می‌کند. واقعیت این است که اگر برخی از زیرساخت‌های جامعه دچار پسرفت شود، بازسازی آنها بسیار مشکل است. اگر جاده نداشته باشیم، می‌توانیم با داشتن پول فوری بسازیم. اگر مخابرات نباشد، می‌توان ایجاد کرد، ولی اگر آموزش نباشد، چگونه می‌توان قبلی‌ها را فوری آموزش داد؟ هیچ راهی برای این کار نیست. عقبگرد زیرساخت آموزشی جامعه را دچار عقبگرد خطرناکی می‌کند و حتی مشکل امنیتی ایجاد خواهد کرد. به‌ویژه آنکه برخی از استان‌ها مثل سیستان‌وبلوچستان و خوزستان بیش از سایر استان‌ها دچار این عارضه هستند. مسئله آموزش، به‌ویژه برای دختران را نباید کم‌اهمیت دانست. گمان نکنید که با ازدواج آنها برای شما فرزندآوری می‌کنند و به همین علت بی‌خیال آموزش آنان شوید. چنین کودکانی جامعه را با چالش‌های اساسی مواجه خواهند کرد. جامعه را به عصر حجر برنگردانید. یک وزیر قدرتمند و بودجه مناسب برای احیای زیرساخت آموزشی در نظر بگیرید. اتلاف منابع و بودجه کشور چه در بخش درآمدها و چه در بخش هزینه‌ها به وفور دیده می‌شود و زیان‌بار است. کودکان خود اعم از دختر و پسر را به سوی آموزش و پرورش سوق دهید که بیشترین بهره‌وری را دارد. تاخیر موجب پشیمانی می‌شود، پشیمانی زمانی که دیگر کاری نمی‌توانید کرد.