| کد مطلب: ۳۱۱۶

محک تجربه نواصول‌گرایان

انتخابات سال ۱۴۰۰ از یک جهت جالب بود. هر پنج نامزد نواصول‌گرا در دادن وعده، گوی سبقت را از یکدیگر ربوده بودند.

انتخابات سال ۱۴۰۰ از یک جهت جالب بود. هر پنج نامزد نواصول‌گرا در دادن وعده، گوی سبقت را از یکدیگر ربوده بودند. یکی چندروزه بورس را درست می‌کرد. دیگری سالی چند میلیون شغل ایجاد می‌کرد. آن دیگری ارزش پول ملی را احیا می‌کرد و خلاصه وعده‌ای نبود که داده نشده باشد و تصویری از بهشت برین نواصول‌گرایی عرضه می‌شد که بر توهم استوار بود، اگر نگوییم بر رویا. آن نامزدها جملگی متولی امور شدند؛ یکی در شهرداری و بقیه در دولت ولی اکنون که از آن وعده‌‌ها ۱۶ ماه می‌گذرد نه‌تنها هیچ‌یک از آنها محقق نشده، سهل است که در مواردی عقب‌تر هم رفته‌ایم. یکی از مشهودترین آنها وضعیت آلودگی هوای تهران است که به بدترین وضع خود در سال‌های اخیر رسیده است؛ وضعیتی که محصول سیاست جاری در حوزه‌های خودرو و انرژی در دولت جدید است. نزول کیفیت شدید بنزین‌های تولیدی و مصرفی در کنار ترس از تعدیل قیمت انرژی و نیز جلوگیری از مصرف نیروگاهی گاز و به جایش استفاده از سوخت مازوت و تزریق گاز برای مصارف خانگی جملگی موجب شده است که آلودگی هوای تهران به بدترین شرایط در سال‌های اخیر برسد؛ به‌نحوی که برای حدود دو هفته، حضور در مدارس منتفی شده است. جالب اینکه هیچ توضیح قابل‌قبول و منطقی‌ای نیز در این باره داده نشده است. اکنون ‌باید پرسید که شما پنج نامزد محترم که هر یک به تنهایی وعده بهشت برین را می‌دادید، چگونه است که هر پنج نفر با هم نه‌تنها گامی به سوی آن بهشت موعود برنداشتید که از آن دورتر هم شده‌اید. وضعیت آلودگی هوا، شاخص بورس، رشد تورم، وضعیت بحرانی آب، قیمت‌های ارز و خودرو و از همه مهمتر قیمت مواد غذایی به‌طرز سرسام‌آوری رکورد می‌شکنند و بدتر اینکه هیچ چشم‌انداز امیدبخشی هم در هیچ‌یک از موارد مذکور دیده نمی‌شود.

اگر چنین وضعیتی در دولتی دیگر به‌جز دولت و شهرداری خودتان بود، امروز از طریق رسانه‌های رانتی و‌ وابسته به منابع عمومی خودتان، چه بلایی را بر سر آن دولت و شهردار و شورای شهر آورده بودید؟ این تبعیض در نقد و پرسشگری یکی از بدترین تبعیض‌هاست که موجب ناکارآمدی این ساختار شده است. هم‌اکنون هم ما شاهد چنین وضعیت تبعیض‌آمیزی هستیم. اینکه چند روزنامه منتقد باید هر روز در دادگاه پاسخگوی شکایات بی‌سروته از نهادهای غیرمرتبط با رسانه باشند. در مقابل رسانه‌های رسمی با خیال آسوده هر چه خواستند بنویسند و دادگاه هم بگوید که علیه آنان پرونده‌ای ارجاع نمی‌شود که رسیدگی کند. وجود چنین تبعیض‌هایی ریشه اصلی ناکارآمدی نواصول‌گرایان اعم از رسانه‌های منسوب به این جریان یا سازمان‌ها و نهادهای تحت مدیریت مدیران آنان است. تا این تبعیض‌ها به شکل‌های گوناگون وجود دارد، امیدی به بهبود امور نخواهد رفت. این گروه که محصول تبعیض و رانت هستند در یک بازه زمانی یک‌ساله و در محک واقعی شکست فاحشی خوردند. امیدوار باید بود که جایی و زمانی که زیاد دور نباشد، جلوی این سقوط فاحش گرفته شود.

دیدگاه
آخرین اخبار
پربازدیدها
وبگردی