جامعه پزشکی را هم عصبانی کردند
روزنامه هم‌میهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.
پزشکان به علل گوناگونی جزو اقشار محافظه‌کار جامعه هستند. یک علت آن وضعیت شغلی آنان و رسیدگی به بیماران و حضور دائم در بیمارستان است که اجازه نمی‌دهد به‌صورت حرفه‌ای به امر سیاست بپردازند. البته پزشکانی در عرصه سیاسی هستند ولی در مجموع اندک‌اند. علت دیگر جایگاه اقتصادی و پرستیژ اجتماعی بالای آنان است که موجب دور شدن از رفتارهای رادیکال می‌شود. پس چه شده است که یک باره آنان نیز چون جوانان خروشان شده‌اند و برای جلوگیری از تجمع‌شان نیروی ویژه وارد می‌شود و کل برنامه آنان در عمل لغو و به درگیری منجر می‌شود. جالب‌تر اینکه به دلیل این رفتارها، رئیس سازمان نظام پزشکی تهران و معاونش استعفا می‌دهند، به‌ویژه فراموش نکنیم که ایشان از نزدیکان به ساختار است و در سال‌های ۸۴ تا ۸۷ معاون وزیر بهداشت دولت نواصولگرای احمدی‌نژاد بود.
پاسخ به این پرسش کلیدی است. به نظر می‌رسد که این گروه که نخبه‌ترین گروه حرفه‌ای در ایران هستند و به لحاظ توانایی‌ها از گروه‌های مشابه در کشورهای دیگر کم ندارند، طی این سال‌ها کم‌وبیش مورد تحقیر قرار گرفته اند. آنان به درستی تصور می‌کنند که نه‌تنها در انجام امور حرفه‌ای خود از سوی ساختار سیاسی، تحویل گرفته نمی‌شوند و مشارکتی ندارند، بلکه دستگاه‌های تبلیغاتی رسمی چون صداوسیما علیه آنان هستند. از سوی دیگر به‌صورت رسمی دانش پزشکی را با عناوین نامفهوم و غیرعلمی و حتی در مواردی ضدعلمی، چون طب ملی و سنتی و اسلامی، به سخره گرفته‌اند و حتی پیشنهاد درمان بیماران از جانب طلاب را می‌دهند که نشانگر عمق بیگانگی متولیان امر نسبت به دانش روز است. این را کسانی پیشنهاد می‌کنند که کوچکترین اظهارنظر دیگران را درباره امور حرفه‌ای روحانیت برنمی‌تابند. همچنین وضعیت درآمدی آنان به دلیل وضع اقتصادی و سیاست‌های رسمی چنان‌شده که تعداد زیادی از آنان به‌ویژه پزشکان جدید و دانشجویان پزشکی از آمدن به این رشته پردردسر پشیمان شده‌اند؛ رشته‌ای که با زحمت فراوان باید به وارد آن شد، ولی اخباری در دست است که تعدادی از دانشجویان این رشته عطای آن را به لقایش می‌بخشند و انصراف می‌دهند.
از سوی دیگر مدیریت امر بهداشت و درمان در تمام سطوح نزول کرده است و شعاع دایره انتخاب مدیران بسیار کوچک شده است. پزشکان که روزی سرآمد معتبرترین و مورد اعتمادترین اقشار حرفه‌ای نزد مردم بودند اکنون در وضعیتی هستند که حس می‌کنند برای مدت‌های زیادی تحقیر شده‌اند و چون در مدتی قادر نبودند واکنش نشان دهند اکنون جبران می‌کنند و با صدایی فراتر از آنچه که از آنان انتظار می‌رود سخن می‌گویند. نمونه‌اش در سازمان نظام پزشکی مشهد بود.
این وضعیت منحصر به پزشکان نیست، تقریبا بیشتر اقشار و گروه‌های اجتماعی و حرفه‌ای کم‌وبیش دچار چنین وضعیتی بوده‌اند و به همین دلیل اگر مطالبات متعارف و قانونی آنان پذیرفته و انجام شود، موضوع حل خواهد شد، در غیر این صورت این چرخه تکرار می‌شود و دود آن به چشم همگان خواهد رفت.
