| کد مطلب: ۵۷۳۵

فرجام بی اعتمادی

آیت‌الله جوادی‌آملی در آخرین سخنان خود  اشاره کردند که «وقتی در جامعه‌‌ای، انسان به رسانه‌اش، به مطبوعاتش، به توده مردمش، به جلساتش، اطمینان نداشته باشد، چنین ج

آیت‌الله جوادی‌آملی در آخرین سخنان خود اشاره کردند که «وقتی در جامعه‌‌ای، انسان به رسانه‌اش، به مطبوعاتش، به توده مردمش، به جلساتش، اطمینان نداشته باشد، چنین جامعه‌‌ای جامعه جهنمی است، جامعه بهشتی نیست.» بیان این مسئله از جانب یک مقام مذهبی و سابقه‌دار در انقلاب اهمیت خاصی دارد. واقعیت این است که «اعتماد» یکی از مهمترین شاخص‌هایی است که با سنجش آن می‌توان سلامت یک جامعه را نیز سنجید. ولی تاکنون تعبیر بهشتی و جهنمی از دو جامعه‌ای که اعتماد در آن باشد و یا نباشد، صورت نگرفته بود و این تعبیر دینی از چنین جامعه‌ای نوعی نوآوری محسوب می‌شود. مهمترین رکن اعتماد نیز اعتماد به نهاد رسانه اعم از مطبوعات یا صداوسیما است، به عبارت دیگر بدون اعتماد به رسانه هیچ اعتماد دیگری شکل نخواهد گرفت، به‌عبارت دیگر تا هنگامی که به رسانه اعتماد باشد، یعنی به گردش آزاد اطلاعات، خبر و تحلیل اعتماد است. در این صورت به کلیت جامعه اعتماد وجود دارد و اگر بخشی از عناصر جامعه نادرست کار کنند، طبعا جریان رسانه‌ای با فشار افکار عمومی آن را هدایت خواهد کرد یا کاری می‌کنند که تغییر نماید و اعتماد به جامعه بازگردد. اگر اعتماد به رسانه وجود داشته باشد، جریان اصلی رسانه در کشور همان رسانه‌های رسمی خواهند بود، ولی هنگامی که اعتماد به رسانه زایل شود، جریان‌های فرامرزی که طبعا با سوءنیت هستند پا به میدان می‌گذارند و این حضور آنان بیش از آنکه توطئه دیگران باشد، محصول شرایطی است که اعتماد به جریان رسانه‌ای رسمی را زایل کرده است. مطالعات گوناگون نشان می‌دهد که به دلیل پایین بودن سطح اعتماد به رسانه‌های رسمی ایران، در گام اول رسانه‌های غیررسمی، همچون ماهواره و شبکه‌های اجتماعی و خبری اینترنتی میدان‌دار شده‌اند و در گام دوم و در موارد زیادی اعتماد به آنها بیش از اعتماد به رسانه‌های رسمی است و در گام سوم نیز که بسیار مهم است، خالی شدن رسانه‌های رسمی از نیروی کارآزموده و حرفه‌ای است. لذا در تقابل میان این رسانه‌های رسمی به‌ویژه صداوسیما با رسانه‌های فرامرزی و غیررسمی به لحاظ حرفه‌ای نیز رسانه‌های رسمی بازی را باخته‌اند. از این رو با خلأ اثرگذاری رسانه رسمی مواجه‌ایم و در نتیجه تعبیر اینکه چنین جامعه‌ای جهنمی است، می‌تواند تعبیر دقیق و رسایی باشد، چون تصویری که روی پرده‌های قدیم از جهنم کشیده شده بود وجود حیوانات خطرناک در کنار ابزار عذاب را نشان می‌داد که فرد جهنمی را احاطه کرده‌اند و این وضعیت با نظام رسانه‌ای بدون اعتماد سازگاری دارد که انواع و اقسام اخبار راست و دروغ را انواع رسانه‌ها و بوق‌ها به خورد مردم می‌دهند. هرچند ما هر چه می‌گوییم حمل بر مخالفت می‌شود، ولی امیدواریم که سخنان آیت‌الله جوادی‌آملی حداقل شنیده شود. در جامعه جهنمی همه می‌سوزند؛ همه.

دیدگاه
آخرین اخبار
پربازدیدها
وبگردی