دولت چگونه امیدآفرینی کند؟

تعطیلات نوروزی پایان یافت و کار و کوشش و سیاست و... در سال 1402 آغاز شد. هیچ حرفی مهمتر از تحقق شعار سال نیست؛ «رشد اقتصادی و مهار تورم». باید برای تحقق این شعار کوشید و مردم را امیدوار کرد. امیدآفرینی رکن اساسی و مکمل این هدف باید باشد. ولی امیدآفرینی دو وجه مکمل یکدیگر دارد. وجه رسمی آن از سوی حکومت و دولت است که با عملکرد خود این دو شعار را محقق کنند و وجه نظارتی آن از سوی جامعه و رسانه‏ها است که با نقد خود اشتباهات را متذکر شوند. این وضعیت نمی‏تواند معکوس باشد. به عبارت دیگر دولت در جهت مخالف این دو هدف عمل کند و رسانه‏ها به‏صورت مصنوعی به مردم امید واهی دهند. این نه‏تنها شدنی نیست، بلکه عوارض منفی هم دارد. منظور از رشد اقتصادی و مهار تورم نیز روشن است. رشد یک یا دو درصد هم رشد است، ولی مطلقا قابل‌قبول نیست، چون هدف‏گذاری رسمی و برنامه کشور رشد 8 درصدی و پایدار است. تورم هم می‏تواند با 45درصد مهار شده تلقی شود، زیرا کمتر از حدود ۵۰ درصد سال 1401 است. ولی کیست که نداند این یک فاجعه خواهد بود.

باید حداقل همان رقم 20درصدی را که اعلام کرده‏اند محقق شود، ولی در وضعیت مناسب‏تر مطابق وعده رئیس‏جمهور باید تک‏رقمی شود. بنابراین مطالبه اصلی از دولت چنین است؛ «رشد 8 درصدی و در بدترین حالت تورم 20درصدی و در بهترین حالت تورم تک‏رقمی.» اگر دولت و حکومت که اکنون کاملا یکدست هستند، این دو هدف رسمی را محقق کنند و شرایط را برای تداوم آن پایدار نمایند تا در سال‏های بعد نیز محقق شود، بدون تردید،‏ باید آنان را موفق دانست و حمایت کامل کرد. و به هر میزانی که از تحقق این دو هدف دور باشند باید از مدار موفقیت دور معرفی شوند.
آیا چنین خواهد شد؟ در حال حاضر یعنی 14/1/1402 می‏توانیم بگوییم؛ خیر. چرا؟ به دو علت. اول از حیث مفروضات کلی. اگر قرار باشد که نتایج وضعیت اقتصادی در سال جاری بهبود یابد، باید دید که چه تغییری در مقایسه با سال گذشته رخ داده است که چنین انتظاری داشته باشیم؟ وضعیت عمومی، رویکرد رسمی، توانایی و تخصص کارگزاران حکومت و... کدام‏یک تغییر کرده است که ما را به تحقق این مسئله خوشبین و امیدوار می‏کند؟ در یک کلام هیچ‌کدام. پس منطقا وضع امسال بدتر از سال گذشته خواهد شد یا در بهترین حالت به همان اندازه خواهد بود، مگر اینکه حکومت و دولت رسما تغییراتی که مستلزم تحقق این شعار هستند را اعلام کنند. علت دوم نیز تجربه همین دو هفته اخیر است. افزایش قیمت ارز و کالاها، مسئله حجاب و نحوه برخورد عجیب با آن، پلمب کسب‌وکارها، وضعیت حداقل دستمزد کارگران، تداوم تنش در روابط خارجی، افزایش مصرف حامل‏های انرژی و فقدان ایده‏ای کارساز در این زمینه و... اینها فقط در همین دو هفته تعطیلی است که رخ داده و احتمالا در ادامه و در روزهای آینده شاهد مسائل دیگری هم خواهیم بود. بنابراین انتظار می‏رود که راه‏حل ساختار سیاسی برای تحقق این دو هدف به‌طور مبسوط و با جزئیات اعلام گردد تا امیدآفرینی در جامعه محقق شود و سال 1402، نقطه عطفی در تاریخ 45ساله گذشته شود.