چیز جدیدی نبود

گفت‌وگوی رسمی سه‌شنبه شب آقای رئیس‌جمهور از حیث اثرات ارتباطی بر جامعه بی‌نتیجه و کم‌اثر بود، اگر نگوییم اثر منفی داشت و اعتبار یا انتظار از این‌گونه برنامه‌ها را از میان می‌برد، هم به جایگاه ارتباطی ایشان و هم دولت لطمه وارد می‌کند. دوستانه عرض می‌شود که حداقل این بار از یک گروه کارشناسان ارتباطات درخواست کنید که تحلیلی بر نتایج ارتباطی این گفت‌وگو بنویسند، بلکه پس از این تکرار نشود. چون فاقد حتی یک نکته جدید و اقناعی بود. ضمن اینکه در شب ۱۲بهمن که سالگرد دهه فجر است نه‌تنها چشم‌اندازی را ارائه نکرد بلکه کاملا منفعلانه در مقام دفاع از عملکردی بود که اگر قابل دفاع باشد نیازی به تکرار آنها نبود. نکته جالب اینکه هیچ فرد کارشناس و خبره‌ای هم حاضر نمی‌شود در این راه ایشان را همراهی کند و در سطح عمومی از عملکرد دولت دفاع کند. زیرا کارشناسان مواجه با پرسش‌های جدی می‌شوند و قادر به پاسخ دادن نخواهند بود. دفاع ایشان از اینکه دولت صادق‌الوعد است بسیار تکراری و مستند به مقایسه‌های نادرستی بود که همواره می‌خواهد توپ را به زمین دولت قبل بیندازد، درحالی‌که با اطلاع از وضعیت آن دولت قول‌هایی را داده است. درباره تورم روشن است که نه نصف شده و نه تک‌رقمی، بلکه از تورم ۳۶ درصدی سال ۱۳۹۹ رسیدیم به ۴۰ درصدی سال ۱۴۰۰ و امسال هم احتمالا ۴۷ یا ۴۸ درصد خواهد بود. اینکه بگوییم ۶۰ درصد تحویل گرفتیم کاملا نادرست است. تورم ماهانه به دلایلی کم و زیاد می‌شود همچنان که در خردادماه امسال هم به ۵۳ درصد رسید و در مردادماه سال گذشته که دولت را تحویل گرفتند ۴۵ درصد بود. به‌علاوه این تورم نه نصف شد و نه تک‌رقمی و حتی خیلی هم بیشتر شد و آخرین رقم آن در دی‌ماه امسال به بالای ۵۱ درصد رسید.

درباره اشتغال هم آمار رسمی از ابتدای پائیز ۱۴۰۰ تا پایان پائیز امسال ۶۶۰ هزار شغل است که ماهانه ۴۴ هزار می‌شود که مغایر با قول ماهی ۱۱۰ هزار شغل است. درباره ساخت مسکن هم ظاهراً ادعایی وجود ندارد که بخواهد نقض شود کلا ماجرا باید تقصیر دولت قبل باشد. درباره اینترنت هم حرف‌های زیبا زدن و فیبر نوری و این حرف‌ها مفید فایده نیست. مردم سرعت اینترنت را می‌بینند که جز اعصاب‌خردکنی چیز دیگری نیست. دستورات شما به وزیر مخابرات و سایر مسئولان مبنی بر ارتباط راحت با مردم دردی را دوا نمی‌کند، چون در دولت قبل مردم اینترنت به نسبت قابل قبولی داشتند و الان از آن محروم هستند.
در خصوص اعتراضات هم اعلام اینکه اعتراض باید شنیده شود، کفایت نمی‌کند، چون طبیعی است که نمی‌شنوند همچنان که تاکنون نشنیده‌اند. مسئله اصلی جلوگیری نکردن از حق مردم در اعتراض است. نیاز به فراهم کردن تمهیدات چندانی هم نیست فقط کافیست که جلوگیری نکنند. ارجاع به تصمیم شورای عالی فرهنگی هم فرستادن دنبال نخود سیاه است. بالاخره درباره حجاب هم ایشان تأکید کردند که راهکار آن سیاسی و امنیتی نیست. در این مورد اکثریت مردم خواهان تغییر رویکرد رسمی هستند. تغییر قانون ضروری است. اگر ماده قانونی مردم را به استفاده از نوع خاصی از پوشش ملزم می‌کند حکومت یا باید قانون اجرا کند یا آن را تغییر دهد. ارجاع به موضوعات دیگر وافی به مقصود نیست. به‌طور خلاصه این شبه‌گفت‌وگو‌ نه چشم‌اندازی را ایجاد کرد و نه مسئله‌ای را حل کرد و احتمالا نه کسی را اقناع کرد؛ پرسش‌های مهمی را هم مغفول گذاشت.