بیانیه‌ای ناامیدکننده

آفتاب آمد، دلیل آفتاب، از آنچه نگران بودیم، شاهدش شدیم. مسئله این است که بحران موجود در ایران لایه‌های گوناگونی دارد و یکی از مهمترین لایه‌های آن، بحران رسانه است. بحران رسانه یعنی اینکه هزاران روزنامه‌نگار و خبرنگار و تحلیل‌گر و فیلم‌بردار و... در این کشور زندگی می‌کنند و صدها روزنامه و ده‌ها خبرگزاری! و ده‌ها شبکه ملی و استانی و تخصصی وجود دارد و هزاران میلیارد تومان پول بی‌زبان این ملت را در حلقوم و چاه ویل این شبه‌رسانه‌ها می‌ریزند، ولی دریغ از حداقل اثرگذاری و اقناع افکار عمومی، مجموعه این رسانه‌های حکومتی و رسمی دستان خود را در برابر یکی دو شبکه‌ ماهواره‌ای بالا برده و تسلیم شده‌اند و از این شکست عصبانی هستند، ولی متاسفانه همچنان که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در بیانیه خود آورده است، انتقام این شکست از خبرنگاران بی‌پناه داخلی گرفته می‌شود، آن هم به جرم انجام وظیفه حرفه‌ای و بدیهی آنان. هنگامی که شنیدیم قرار است دو نهاد اطلاعاتی اصلی کشور درباره حوادث اخیر بیانیه دهند، چشم‌انتظار بودیم تا گزارشی مستند، راهگشا و رو به پیش را شاهد باشیم. متاسفانه پس از چهل روز اعتراضات و عدم اقدام به موقع بسیاری از مسئولان، با بیانیه‌ای مواجه شدیم که در جهت خلاف انتظارات‌مان بود، گمان می‌کردیم که ضعف صداوسیما و رسانه‌های داخلی را علت اصلی انتشارات شایعات غیرواقعی معرفی کنند و آنان را در صندلی ردیف اول اتهامات بنشانند، ولی دیدیم که نه‌‌تنها این در همچنان بر همان پاشنه می‌چرخد، بلکه بدتر هم شده است و روزنامه‌نگاران را به علت فعالیت حرفه‌ای خود متهم امنیتی می‌دانند؛ کاری که دقیقا جزء وظیفه حرفه‌ای آنان است. این بیانیه نشان داد که مشکلات کشور حل نخواهد شد. اول به این علت که این مسائل را امنیتی و اطلاعاتی تلقی کرده‌اند، درحالی‌که باید وزارتخانه‌های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی هم در این‌باره تحلیل دهند. یک پژوهش سیاسی و اجتماعی به‌راحتی پاسخ خواهد داد که تمامی گزاره‌های این بیانیه، حتی اگر هم درست باشد، در وضعیت موجود فاقد اثر تعیین‌کننده بوده است. دوم به این علت که از نظر بیانیه‌نویسان راه‌حل خروج از بحران که فعالیت آزاد رسانه‌های مستقل و روزنامه‌نگاران است، عامل اصلی بروز این بحران معرفی شده است. این درحالی است که رسیدن به رسانه‌های آزاد شرط لازم و ضروری برای اصلاح وضعیت کشور است، درحالی‌که از نظر نویسندگان بیانیه، انجام وظیفه حرفه‌ای را حتی در حداقل‌ها منشأ اعتراضات و ناامنی تلقی می شود. به نظر می‌رسد که این بیانیه انتظارات قبلی را درباره فهم ریشه‌ای این اتفاقات برآورده نخواهد کرد، فقط امیدواریم که از روی عجله تنظیم شده و ایده تجدیدنظر آن در دستور باشد.