بخش درمان در آی‏‌سی‌‏یو

بدون تردید یکی از مهمترین زیرساخت‌های کشور بخش بهداشت و درمان آن است، یعنی بود. به‌طوری‌که مردم را از مراجعه به کشورهای دیگر برای درمان بی‌نیاز کرده بود و حتی از بسیاری کشورهای پیشرفته کم ندارد. ولی چند سال است که فشار به این بخش چنان زیاد شده که انتظار می‌رود دیر یا زود با نزول فاحش مواجه شود، به‌طوری‌که دوباره به گذشته برگردیم. این بخش در جریان کرونا خوش درخشید و هزینه زیادی پرداخت کرد ولی هم در دولت پیش و هم در این دولت دچار بی‌مهری شده است و این مهمترین زیرساخت کشور که می‌تواند منشأ گردشگری درمانی باشد، در حال رکود و تضعیف است، به‌طوری‌که برخلاف گذشته نه‌تنها دیگر علاقه‌ای برای ادامه تحصیل دوره‌های تخصصی وجود ندارد بلکه برخی از دانشجویان رشته‌های پزشکی در حال انصراف دادن از تحصیل هستند. هنگامی که ویزیت پزشکان متخصص و عالی در حد سه دلار تعیین می‌شود، آیا او در اینجا ادامه خواهد داد؟ آخرین مطالعات نشان داده است که تمایل به مهاجرت نزد کادر درمان بالای ۷۰درصد است. این چه کاری است که نیرویی را تربیت می‌کنیم ولی امکان حضورش را در کشور از او می‌گیریم. این آمار مربوط به بهار ۱۴۰۰ است و اکنون و به دنبال حوادث پائیز سال گذشته حتماً بیش‌تر هم شده است. جالب است که میل به مهاجرت در درجه اول ناشی از بیکاری نیست، بلکه ناشی از وضعیتی است که نمی‌توانند با محیط عمومی و سیاسی همراهی کنند، زیرا میل به مهاجرت نزد افراد شاغل هم بسیار بالاست. کافی است به میزان میل به مهاجرت در گروه‌های گوناگون توجه کنیم که در ۴ گروه تخصصی میل به مهاجرت به میزان زیاد و خیلی زیاد در فعالان کسب‌وکارهای نوپا(استارت آپ‌ها) برابر ۶۳درصد، در دانشجویان و فارغ‌التحصیلان برابر ۶۶درصد، در اساتید و پژوهشگران ۷۱درصد و نزد پزشکان و پرستاران نیز ۷۱درصد است. در واقع افرادی که شغل دارند، انگیزه‌های بیش‌تری برای مهاجرت دارند تا آنان که هنوز دانشجو هستند یا فارغ‌التحصیل شده‌اند و شغلی ندارند. این وضعیت بحرانی است. اگر فقط و فقط یک شاخص برای کارآمدی دولت و حکومت بخواهیم تعریف کنیم در این حوزه است که چه کار کنید تا در سال آینده این ارقام کمتر شود. فراموش نکنید که این ارقام مربوط به بهار ۱۴۰۰ است و اکنون که ۲۰ ماه از دولت جدید گذشته است به‌طور قطع گرایش به مهاجرت تشدید هم شده است. چه کار باید کرد؟ بهترین راه رجوع به انگیزه مهاجرت است. آنان علت مهاجرت را چنین توضیح می‌دهند که ۸۰ تا ۸۵ درصدشان عوامل بیرونی و وضع کشور را در انگیزه مهاجرت موثر می‌دانند. ۸۰ تا ۹۰ درصد اثرات اقتصادی و تورم را مهم می‌دانند، شیوه حکمرانی به‌عنوان یکی از عوامل اصلی در گرایش به مهاجرت مطرح شده است. عدم شایسته‌سالاری، ناامیدی به آینده کشور، بی‌ثباتی اقتصادی و... تقریباً اکثر قریب به اتفاق انگیزه‌های مهاجرت دافعه‌های مبدأ یعنی ایران است و نه جاذبه‌های مقصد. گزارش رصدخانه مهاجرت در ایران در این زمینه بسیار خواندنی است و مدیریت کشور باید آن را بخواند و به نتایج آن ملتزم شود. بخش درمان کشور در آی‌سی‌یو است، باید اورژانسی رفتار کرد و سیاست‌های این بخش را اصلاح نمود. بیمه‌ها و دولت حق ندارند هزینه‌هایی را که متوجه خودشان است بر این بخش بار کنند، این کار بحران اخلاقی و رفتاری را هم ایجاد خواهد کرد.