آینده اصلاحات در ایران
جایگاه اصلاحطلبی و اصلاحطلبان در آینده سیاسی ایران چیست؟ اگر بخواهیم چنین جایگاهی را دقیق تصویر کنیم، با اطمینان میتوان گفت که جایگاه هر نیروی سیاسی در دست خ
جایگاه اصلاحطلبی و اصلاحطلبان در آینده سیاسی ایران چیست؟ اگر بخواهیم چنین جایگاهی را دقیق تصویر کنیم، با اطمینان میتوان گفت که جایگاه هر نیروی سیاسی در دست خودشان است. البته مواضع و عملکرد دیگران نیز اثرگذار است ولی در نهایت نیروی سیاسی خودش میباید آینده خود را ترسیم کند. اصلاحطلبان منادی اصلاحات از طریق مشارکت انتخاباتی بودند. این شیوه در ابتدا موثر بود و دستاوردهای قابل توجهی هم داشت. به همین علت، دوره 76 تا 84 را از هر حیث متمایز از سایر دورهها میکند، ولی در ادامه با موانعی درونساختاری مواجه شدند که نیازمند تغییر رویکرد بود و نباید تن به ادامه این روش میدادند و این اشتباهی بود که مرتکب شدند. بنابراین آنان اصلاحطلبی بهعنوان یک شیوه تغییر و گذار را به مشارکت انتخاباتی تقلیل دادند، شیوهای که در عمل به شکست انجامید و نتیجه نهایی آن انتخاب سال 1400 بود. اگرچه اصلاحطلبان به لحاظ فکری و ارزشی همچنان میتوانند منادی فرآیند اصلاحات (ولو با هر نام دیگر) باشند، ولی از آنجا که سیاست پیشین آنان منجر به نتیجه نشده است میباید طرحی نو در اندازند. اطمینان داشته باشند که مردم همراهی خواهند کرد. نظرسنجیها نشان میدهد که اکثریت مردم ایران همچنان اصلاحات سیاسی به معنای پرهیز از خشونت و دخالت خارجی را برتر از سایر روشها میدانند، فقط کافی است که نیرویی آماده باشد که این بار اصلاحطلبی را با شیوههای نوین سیاسی همسو کرده و به دوش بکشد. مردم خواهان این ایده فراتر از مجموعه اصلاحطلبان شناختهشده هستند، حتی در میان اصولگرایان و اقشار سنتیتر نیز فراوان هستند که با این چنین ایده ای همراهی کنند. اصلاحطلبان میتوانند در نقش چتری فراگیر برای گذار از وضعیت نامناسب فعلی عمل کنند و اطمینان داشته باشند که اقبال مردم به روش مسالمتآمیز و فراگیر و ملی همچنان وجود دارد و فقط باید با نقدی جدی به عملکرد گذشته از حیث کارآمدی سیاسی نشان داد که از این پس به دور از فراز و فرودهای سیاسی پیشین، آماده هستند که مسیری را که به سود همگان و تمامیت ارضی کشور و حفظ وحدت ملی است پیش بگیرند و در ذیل برنامه اجرایی روشن آن را به پیش ببرند. آنان نباید اسیر فضای مجازی شوند، این فضا با واقعیت فاصله زیادی دارد. باید نگاه به خارج را تصحیح کرد و مانع رشد آن شد. با اعتماد به نفس لازم از حقوق ملت، رفع تبعیض، حاکمیت قانون، آزادی بیان و رسانه، اصلاح در سیاست خارجی، عقلانیت در برنامهریزی اقتصادی، شفافیت و پاسخگویی، تناسب قدرت و مسئولیت، افزایش مشارکت عمومی و نهادمند، رد گزینش در همه حوزههای استخدامی، سیاسی و... دفاع کند و مشارکت خود و مردم را در هر فرآیندی منوط به پذیرش این اصول نماید.