استعفا یا برکناری؟

از همان زمان که پرداخت حقوق معلمان کشور در پایان سال گذشته با مشکل مواجه شد، می‌شد حدس زد که وزیر آ.پ نمی‌تواند به راحتی از این وضعیت عبور کند. لذا دستور رسیدگی به معاون اول داده شد و او نیز برخلاف روال معمول دولت‌های گذشته، نتیجه را سریع و با انتساب مشخص اعلام کرد و مسئولیت به‌طور دقیق متوجه وزارت آموزش و پرورش شد و البته این گام مثبت و رو به‌جلویی محسوب می‌شود. نکته‌ای که این وزارتخانه متوجه نبود، این است که اگر مسئولیت متوجه زیردستان وزیر بود، نیازی به رسیدگی بالاتر نبود و در سطح وزارتخانه رسیدگی و حل می‌شد. پس هنگامی که رسیدگی در سطح معاون اول است، یعنی یا وزارتخانه و شخص وزیر مسئول است یا نیست و طبیعی بود که در این مورد بوده که دستور رسیدگی دادند و الا از ابتدا ورود نمی‌کردند. بنابراین برکناری دو تن از مسئولین این وزارتخانه از سوی وزیر آ.پ نیز چاره‌ای نمی‌کرد و باید خودش را برای رفتن آماده می‌کرد. البته در این میان به جز برکناری آن دو مقام، کار بدتری که این وزارتخانه انجام داد، صدور اعلامیه‌ای خلاف قانون و اصول آموزشی یعنی اعلام عدم ارائه خدمات آموزشی به دانش‌آموزان بدحجاب بود. این کار احتمالا نوعی خودشیرینی برای تبرئه کردن وزارتخانه بود و جالب اینکه مدعی رسالت خود برای تربیت کردن فرزندان مردم نیز هستند که با بدترین شیوه غیرتربیتی خواستند آن را انجام دهند. بنابراین کنار گذاشتن وزیر آموزش و پرورش گام مثبتی بود که باید از آن استقبال و دفاع کرد. در این میان دو نکته مهم است:
اول اینکه چرا گفتند وی استعفا داد و برکنار نشد؟ اگر او می‌خواست استعفا دهد، همان ابتدای عید باید می‌داد و نه اینکه مقاومت کند و اکنون استعفا دهد و طبعا معلوم است از روی ناچاری استعفا داده‌ است. این شایسته نیست که اگر کسی مستحق برکناری است، با گرفتن استعفا از او، برکناری را تعدیل کرد. این وضع برای وزیر کار هم بود که در مجموع رفتار مثبتی تلقی نمی‌شود. نکته دوم اینکه چارچوب گزینش وزرا باید تغییر کند. از ابتدا هم همه می‌دانستند که این وزیر، فاقد توانایی و صلاحیت لازم است. بنابراین او نیز قربانی این انتخاب نادرست شد و از همه بدتر اینکه میلیون‌‌ها دانش‌آموز و یک میلیون آموزگار نیز قربانی این انتخاب شدند و حتی فراتر از آن نحوه برخورد و گفتارهای عجیب وی در ماجرای مسمومیت‌ها جامعه را با بحران مواجه کرد که همه اینها حکایت از نادرستی معیارها و ملاک‌های موجود برای انتخاب وزیر است. معیارها و ملاک‌هایی که در انتخاب وزرای دیگر هم وجود داشته است، بنابراین اگر قرار باشد درهای انتخاب وزیر همچنان بر همان پاشنه‌های سابق بگردد، در این صورت باید گفت امید به تغییری نباید داشت.