1400 تا 1401
روزنامه هم‌میهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.
انتخابات ۱۴۰۰ ، پیام های گوناگونی داشت. به نظر بنده، یک پیام آن مهم تر بود. پیام: «این گوی و این میدان، همه اش یک جا تحویل شما». در حقیقت، بخش مهمی از انرژی دولت روحانی صرف سنگرگیری درمقابل سنگ اندازی هایی می شد که از درون ساخت سیاسی، آن دولت را نشانه می گرفت. به تعبیر دیگر، خودروی سیاست که باید هماهنگ و با مدیریت واحد حرکت کند، دچار تناقضات و تضادهای داخلی بود. یک گروه فرمان و گاز را در اختیار داشت، گروه دیگر ترمز و کلاچ را. چنین خودرویی نمی تواند هدف و مقصد مفید و جهت داری را طی کند. پس اگر کل این خودرو در اختیار یک جناح قرار می
گرفت که گرفت، حداقل باید تنش های درونی آن تمام شود و مسیر مناسبی را طی کند. ضمن آنکه، تبعات این تنش ها در دولت روحانی به جامعه نیز منتقل می شد، مثل اعتراضات ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸ که جرقه آن را از درون نواصول گرایان مرتبط با قدرت زدند و کشور دچار آن خسارت ها شد. بنابراین، پیام مزبور روشن بود. به همین دلیل و با وجود پایین بودن نرخ مشارکت، امید مردم به موفقیت رئیسی در اواسط پاییز سال ۱۴۰۰ خیلی خوب و بالا بود؛ به ویژه آنکه مردم اولین ثمره این یک دستی را در ماجرای واکسن کرونا مشاهده کردند. البته این نقطه قوت
یک جناح سیاسی نیست که با حذف خارج از رقابتی دیگران، به سوی یک دستی حرکت کند، ولی این انتظار وجود داشت که مشکلات ناشی از گذشته رفع شود. مشکلاتی که در حملات گسترده رسانه ای علیه دولت روحانی یا به هم زدن برنامه های مجوز دار مردم مثل کنسرت ها، یا زمینه سازی برای اعتراضات عمومی مثل ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸ ، یا مخالفت ها از خلال مجلس یا اقدامات قضایی و امنیتی و...، همه و همه باید در دولت یک دست نواصول گرا حذف می شد. هرچند این به معنای آن نبود که دولت رئیسی لزوماً راه و سیاست درستی
را اتخاذ می کند، ولی انتظار می رفت که با وجود این حداقل تغییرات بهتر از گذشته عمل شود. ماجرا در ماه های اخیر به گونه دیگری رقم خورده است؛ گویی که همان جریان های ضدروحانی، اکنون علیه دولت رئیسی نیز فعال هستند و اعتبار و اقتدار مجوزهای این دولت را نیز مورد توجه قرار نمی دهند. استعفایی که این روزها در خوزستان داده شد یا دل جویی از یک خواننده پاپ، نشانه آن است که فرآیند مزبور از درون دولت و حکومت، همچنان در حال عمل است. این امر به منزله نقض اقتدار دولت است. دولت باید این مساله را خط قرمز خود تلقی کند. به هم زدن برنامه های فرهنگی یا اتفاقاتی که در جریان گشت ارشاد رخ می
دهد، نشانه هایی از آغاز این فرآیند است. از این پس نیز بسیاری از نواصول گرایان به علت مشکلات موجود در اقتصاد و گرانی ها، خواهند کوشید صف خود را از دولت جدا کنند. بدتر از این، شاید در عمل نیز به مقابله هایی مشابه آنچه که در دولت روحانی شاهدش بودیم، بپردازند. به نظر می رسد، دولت نباید اجازه این تحرکات را بدهد. نیروی انتظامی و دستگاه قضایی می توانند و می باید مانع از اقدامات خلاف قانون گروه های شناخته شده یا ناشناخته شوند. اجازه ندهید این نقطه قوت دولت کنونی نیز از میان برود و تبدیل به نقطه
ضعف و پاشنه آشیل آن شود.
