عزیز با جهت/ درباره عکسی از نابودی بافت تاریخی کرمان

گزارش تصویری در خبرگزاری ایرنا منتشر شده که خبر از نابودی بافت تاریخی کرمان می‌دهد. من اما عکس را به خاطر کارتن‌های موزی که روی هم تلنبار شده انتخاب کردم. راستش اصلاً موز در ذهنم پدیده عجیبی است.

امروز روز را نبینید که این سبز و زرد بی‌قواره پایش به خانه‌های ما باز شده. این روزها را نبینید که صبح به صبح با شیر و پروتئین توی میکسرش می‌اندازید و بدن‌ها‌یتان را می‌سازید. زمان ما موز یک نشانه بود. اصلاً پری‌رویی بود که با هزار هزار منت به امثال ما رخ نشان نمی‌داد.

چه می‌شد که مادربزرگی به سفر حج مشرف می‌شد، در هر وعده از شکم خودش می‌زد و در همه آن روزها مثل مورچه‌های کارگر آذوقه‌اش که همین شاخ شمشاد باشد را توی هفت سوراخ قایم می‌کرد و موقع برگشت سوغات نوه‌هایش می‌کرد. من و خیلی از هم‌سن و سال‌هایم اول بار اینطور با پدیده‌ای به اسم موز روبه‌رو شدیم.

مدتی به همین ترتیب گذشت تا این عزیز بی‌جهت تبدیل به نماد سرمایه‌داری شد. مثلاً طرف عروسی می‌گرفت و کنار باقالی‌پلو با بره‌اش ته‌چین هم می‌گذاشت اما انگار نه انگار. کافی بود اما به جای همه آن خرج‌ها ده کیلو موز جور کند و روی میزها بچیند، انگار کن که توی شهر توپ در کرده باشند خبرش بین افواه می‌پیچید که فلانی آنقدر پولش از پارو بالا رفته که توی عروسی موز داده.

چرا دارم درباره موز می‌نویسم. مگر گزارش تصویری خبر از نابود شدن بافت تاریخی کرمان نمی‌دهد. باور کنید می‌دانم که بافت تاریخی مهم است. یک پله بالاتر می‌دانم که این خانه‌های خراب بازتاب‌دهنده تاریخ، فرهنگ، هنر و هویت اجتماعی ماست.

مگر شما نمی‌دانید؟ من که می‌دانم شما هم که می‌دانید، آنهایی هم که باید بدانند در عالم دیگری سیر می‌کنند. پس بیایید ما هم در افکار خودمان سیر کنیم و از زاویه دیگری به عکس نگاه کنیم. اصلاً بیایید درباره کارتنی حرف بزنیم که بیشتر از هر چیزی معنی رفتن می‌دهد. بیایید درباره پرکاربردترین کارتن عالم دور هم گل بگوییم و گل بشنویم.

راستی شما وقتی کارتن موز می‌بینید یاد اثاث‌کشی نمی‌افتید؟ یاد رفتن‌ها و جا گذاشتن‌ها نمی‌افتید؟ این همان عزیز با جهتی است که هر بار قرار است بار و بندیل‌مان را ببندیم و از خانه‌ای برویم بابتش منت میوه‌فروش محل را می‌کشیم. خیلی وقت‌ها به این فکر می‌کنم حالا که کارتن موز اینقدر خواهان دارد چرا باقی میوه‌ها را داخلش نمی‌گذارند.

مثلاً به این فکر کرده‌اید که چه می‌شد اگر سیب و پرتقال‌ها را هم توی کارتن موز دست خلق‌الله می‌دادند. واقعیت اما چیز دیگری است اگر به رفتار موز نگاه کنید می‌فهمید که کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه‌اش دارد. وگرنه آن از روزگار ورودش به این ملک و این هم از روزگار ماندنش. خدا به خیر کند.

 عکس:رحیم بنی اسد آزاد/ایرنا

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید