«تصمیمات سخت» برای حفظ«هسته سخت ۹۰ میلیونی»
«باید بدانند هسته سخت این نظام، ۹۰ میلیون نفر هستند که همه یکپارچه‌اند»؛ این جمله بخشی از سخنان محمدباقر قالیباف رئیس مجلس است که چندی پیش در گفت‌وگوی تلویزیونی مطرح کرده است.
«باید بدانند هسته سخت این نظام، 90 میلیون نفر هستند که همه یکپارچه‌اند»؛ این جمله بخشی از سخنان محمدباقر قالیباف رئیس مجلس است که چندی پیش در گفت‌وگوی تلویزیونی مطرح کرده است. «هسته سخت 90 میلیونی نظام» واژه قابل تأملی است که در اولین رویارویی، بسیاری را به یاد اصطلاح «هسته سخت قدرت» میاندازد. جمعیتی که معمولاً در تعاریف سیاسی تعدادشان چندان زیاد نیست و محدوده اندکی از جامعه را در بر میگیرند اما در جایگاه تکیه‌گاه حاکمیت به حساب می‌آیند که قرار است نظام را در بزنگاه‌های خاص از پیچهای خطرناک عبور دهد.
جمعیتی که به گفته علی نصری، تحلیلگر موجب شده که در کنار «این جمع وفادار، میلیون‌ها ایرانی دیگر... که...دل در گرو این خاک دارند، مالیات می‌دهند، فرزند تربیت می‌کنند، کار می‌آفرینند، کتاب می‌خوانند، فیلم می‌سازند، موسیقی می‌نوازند و هر روز، ایران را - به‌نوعی دیگر - زندگی می‌کنند، نادیده گرفته شوند». حالا در پی جنگ 12 روزه وقتی در همه روزها فاز آشفتگی در خیابانهای ایران به قصد تغییر حکومت به‌عنوان یکی از برنامههای اسرائیل در پی نابودی زیرساختهای کشور در مسیر کاهش مقاومت و پاسخگویی به حملات آنها مطرح و از سوی سلطنتطلبان و برخی رسانههای فارسی‌زبان خارج از کشور حمایت و سفیدشویی میشد؛ مردم با تدبیر و رفتار عاقلانه خود دفاع جانانهای از وطن‌شان ایران داشتند؛ در این بین چه آنها که ناراضی از شرایط امروز کشور و چه آنها که به دلیل تفاوت نگاه و سلیقه با بیمهری بسیار از حکومت روبه‌رو شده و در حصر و زندان یا دور از وطن بودند؛ در کنار باقی مردم پای کار آمدند و مانع از تحقق این مخاطره و آسیب‌رسانی آن به تمامیت ارضی کشور و نابودیهای بیشتر این حملات شدند.
در پی این اتفاق بسیاری از دلسوزان کشور از شرایط پیش‌آمده به عنوان «فرصت طلایی» برای آشتی ملت و حکومت یاد کردند؛ شرایطی که قالیباف هم در سخنانش با نوعی ناباوری و تردیدها از تحققش در گذشته به آن اشاره کرده و گفت:«همه پای کار آمدند.همان چیزی که عنصر اصلی امتیاز راهبردی ما در مقابل دشمنان است، بیش از 450 نفر در داخل و خارج نیز نامه‌ای برای دفاع از ایران امضا کرده و اسرائیل را محکوم کردند...اینها همه ظرفیت‌هایی بود که به وجود آمد... از 20 سال پیش با دوستانی که اخیراً به شهادت رسیدند... صحبت می‌کردیم که اگر تجاوزی رخ دهد و سال 59 تکرار شود، جوانان امروز مانند همان سال باز هم به میدان می‌آیند؟ در پاسخ به این سؤال تردید داشتیم.»
در این روزهای پس از آتش‌بس شبیه این سخنان قالیباف را به انواع و انحای گوناگون از سوی چهرههای درون حاکمیت و مسئولان دیگر، از رئیس‌جمهور پزشکیان و محمدرضا عارف، معاون اول او تا سایرین نیز شنیدهایم که البته در لحن کلام بسیاری از آنها به نظر میآید که انتظار چنین رفتار منطقی و همراهی همه‌جانبه در این سطح از سوی مردم رنگین‌کمانی ایران را نداشتند. البته در این بین باید امیدوار بود که این مسئولان علت این عدم انتظارشان از چنین رخداد و معجزه‌وار بودن آن را بررسی و کنکاش کنند تا به اشتباهات‌شان و دلایل شکلگیری چنین تهدیدی در کشور که بیارتباط با تصمیمات‌شان در قبال مردم جامعه در گذشته نبوده، واقف شوند و در گام بعدی به مسیری وارد شوند که در بزنگاه آتی که هیچ‌کدام از ما با تجربه اخیر از جنگ نمیدانیم «نزدیک است یا دور» این انتظار از همراهی مردم و حمایت‌شان از جمله انتظارات و توقعات منطقی و بدیهی به شمار آید.
این مردمی که ازش سخن گفته میشود بخش قابل توجه و شاید حتی اکثریت کشور را تشکیل می‌دهند و سال‌هاست که از تصمیمات، رویکردها و برنامهها، نحوه اثرگذاریها و دخالتها ناراضی‌اند، خود را نه در متن بلکه در حاشیه و فراموششده مگر برای شوآف و پروپاگاندای حضور ملت در رویدادهای مدنظر نهادهای مختلف حکومت میبینند؛ مردمی که حالا در شرایط خطیری که سخن از آن بود که فرصتی است برای آنکه زیر میز بزنند و صدای خود را البته احتمالًا به قیمت نابودی ایران بلند کنند؛ بهترین تصمیم را برای حفظ ایران با هم‌صدایی و یکپارچگی گرفتند.
حالا که قالیباف از هسته سخت 90 میلیونی سخن گفت و بسیاری از معجزه رفتار مردم در این وانفسا گفتند، خوب است به جای انتظار معجزه بعدی در رفتار مردم در پی حوادث مشابه، آقای رئیس مجلس به کلیدواژه سخنان گذشتهاش در سال‌های 1400 تا 1402 در تفسیر «حکمرانی نو» یعنی «تصمیمات سخت» بازگردد و تلاش کند در کنار سایر مسئولان با اتخاذ این نوع تصمیمات هسته سخت 90 میلیونی حامی ایران را در همین جایگاه حامی کشور حفظ کند و با ایجاد رضایت و اعتماد در مردم، مسیر نابودی ایران را در چشم دشمنان آن به کوره‌راهی سنگلاخی و صعب‌العبور هر چه بیشتر، تبدیل کند.
