قدرت نگاهداشت لسان
لحظهای که کلیپ فریادهای نماینده مجلس دیده شد، فکر کردم واقعی نیست و بسان برخی فیلمهایی که توسط هوش مصنوعی ایجاد شده، در پی فضاسازی است. ولی بعد از اینکه منابع معتبر خبری آن را کار کردند، متوجه واقعیشدنش شدم.
لحظهای که کلیپ فریادهای نماینده مجلس دیده شد، فکر کردم واقعی نیست و بسان برخی فیلمهایی که توسط هوش مصنوعی ایجاد شده، در پی فضاسازی است. ولی بعد از اینکه منابع معتبر خبری آن را کار کردند، متوجه واقعیشدنش شدم.
دیرزمانی آنچه در خلوت و جلوت مردم کوچه بازار بیان میشد، فکت دادن به اخبار و تحلیل رادیو و تلویزیون بود. هرچند فراگیری رادیو بهنوعی بیشتر و دسترسیاش هم آسانتر میبود ولی این جعبه جادو بود که سکاندار خبر و تحلیل میشد در نگاه عامه مردم.
ما مردم تدریجی هستیم. مردمی که درویش مسلکیم و قانع. راضی هستیم به کم. قدرمان را بدانید لطفاً ! ما و شما برای ایران میمانیم و گردن همهمان وعده قولهایمان. بماند که نیش و کنایههای رأیندهندگان و خارجنشینان بیرون گود نیز این چند ساعت، عنان دل شیدا به لب شیرین برد!
اینبار نیز رئیسجمهور خودمانیمان، از جنس مردم کوچه و بازار بود. با این تفاوت که سعی نکرد نقش بازی کند.
مادامی که در مخیله سازندگان و تهیهکنندگان تلویزیون تعریف از خود در جریان باشد؛ باید دانست که اقبال کم است و هروقت این منمگفتنها جایی در کلام و لسان سازندگان نداشته باشد؛ آنگاه میتوان گفت برنامهای موفق است.
این نابلدان و ناآگاهان امور رسانه را به راهی رهنمون کردند که خود ارزش و اعتبار روزنامهنویس و خبرنگار را دریابند.
ایکاش بزرگان فرهنگ این دیار از خاک برخیزند؛ نه برای آفرینش مجدد آثار جاودانهشان؛ بلکه تلنگری زنند که بیندیشیم آنسان که آنان به دوستان و غیردوستان نگاه میکردند.
گویا تلویزیون خبر دیدار ریاستجمهوری با استاد موحد را چندان که باید و شاید پوشش نداد.