در مسیر بازگشت؟
ممنوعیت به‌کارگیری کارگران افغانستانی در مشاغلی غیر از مشاغل سخت به‌همراه وارد کردن فشار به مهاجران افغان ازطریق ندادن اجازه کار، منع دسترسی به خدمات بانکی، منع اجازه خرید و مالکیت و... اتفاق جدیدی نیست اما به‌نظر میرسد که امسال جدی گرفته شده و به اعتقاد فعالان اجتماعی این حوزه باتوجه به افزایش ورود مردم افغانستان به کشور و انتقاداتی که طی ماههای اخیر دراین‌باره مطرح میشود، با نظارتها و محدودیتهای بیشتری هم همراه شده است. طی چندین دهه حضور مهاجران افغان در ایران، همیشه این محدودیتها وجود داشته اما حالا تغییرات دیگری هم رخ داده است، نسل دوم و سوم مهاجران افغان در ایران دیگر به این محدودیتها رضایت نمیدهند. حضور آنها دیگر نه در مناطق حاشیهای و کورهپزخانههای آجرپزی که به کوچهپسکوچههای تمام مناطق شهری رسیده است. آنها را این‌روزها در صنفهای متعددی میتوان دید؛ از فروشنده و متصدی باشگاه ورزشی گرفته تا کارگر رستورانها، کافیشاپها، مراکز خدماتی، شهرداری و حتی مشاغل کاذب و... میل کارفرمایان ایرانی هم به استفاده از نیروی کار افغانستانی بیشتر شده است. حالا با اتفاقی که چند روز پیش در البرز رخ داده و ممنوعیت ورودی که چندماه پیش برای ۱۶ استان کشور در نظر گرفته شد، به‌نظر میرسد که افغانها شرایط معیشتی سختی را تجربه میکنند و نگرانیشان از تسری ممنوعیتهای شغلی به دیگر شهرهای کشور ازجمله تهران به‌عنوان یکی از شهرهای با بیشترین مهاجر افغان، افزایش یافته است.
