همزمان با اینکه اسرائیل لبنان را زیر بمباران گرفته‌است و به حمله انتقامی علیه ایران فکر می‌کند، مسئله‌ای که بیش از هر چیز دیگر به چشم می‌آید از بین رفتن اثرگذاری ایالات متحده آمریکا در فرآیند تصمیم‌گیری در اسرائیل پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ است.
اجرای کامل قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد فقط به معنای عقب‌نشینی حزب‌الله به شمال رودخانه لیتانی نیست. اجماع میان مقام‌های دولت لبنان در مورد اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ به معنای اجرای گام به گام این قطعنامه است. نخستین گام‌های آن توقف کامل درگیری ها و ترک تخاصم، عقب نشینی کامل نیروهای اسرائیلی از خاک لبنان، حل و فصل نقاط مورد اختلاف در مورد اشغال خاک لبنان توسط اسرائیل و پس از آن اجرای مفاد مرتبط با عقب‌نشینی نیروهای مسلح از جنوب لبنان است.
دو دیدگاه عمده به تنش کنونی وجود دارد: نخست اینکه تهران و واشنگتن به‌عنوان حامی اصلی محور مقاومت و اسرائیل می‌توانند متحدان خود را برای کاهش تنش تحت فشار قرار دهند، دیدگاه دوم این است که اسرائیل و محور مقاومت نه‌فقط به عنوان متحدان ایران و آمریکا، بلکه به عنوان نیروهای نیابتی در حال یک جنگ نیابتی با یکدیگر برای تامین منافع ایران و آمریکا هستند. در هر دو دیدگاه، نقش تهران و واشنگتن در منازعه جاری قابل توجه است.
سیاستهای کشورهای حاشیه خلیجفارس با سیاستهای کشورهایی مانند ایران که به دنبال گرفتن قدرت در دولتها از طریق استراتژیهای صبورانه و بلندمدت است، متفاوت هستند. استراتژی تهران در کشورهایی مانند لبنان و عراق به این شکل است که صبورانه تلاش میکنند متحدانش را قادر سازد تا تمامی منابع و نهادهای دولتی را در اختیار بگیرند.
روز سه‌شنبه ۱۰ مهر جمهوری اسلامی ایران پس از دو ماه شکیبایی و در پی تشدید حملات اسرائیل به لبنان و ترور سیدحسن نصرالله و یک فرمانده ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تصمیم گرفت عملیات نظامی تلافی‌جویانه را در پاسخ به ترور اسماعیل هنیه، رهبر سیاسی حماس در تهران عملی کند.
حسین نوش‌آبادی، نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی و سفیر پیشین ایران در عمان معتقد است که ایران خواهان کاهش تنش و صلح در منطقه است، اما این تمایل به معنای نادیده گرفتن امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور نیست. نوش‌آبادی می‌گوید که به‌رغم عملیات ایران علیه اسرائیل، ایران همچنان برای بهبود روابط با غرب و بازگشت به گفت‌وگوها برای بهبود روابط آمادگی دارد و خللی در سیاست دولت چهاردهم برای گفت‌وگو و تعامل با دولت‌های مشروع جهان ایجاد نشده‌است.
حملات گسترده رژیم اسرائیل به جنوب لبنان و دیگر نقاط غرب آسیا روز گذشته نیز ادامه پیدا کرد. اسرائیل علاوه بر تکرار حملات در ضاحیه جنوبی لبنان، روز یک‌شنبه اهدافی را در دشت بقاع لبنان، اطراف دمشق در سوریه و بندر حدیده و راس عیسی در یمن انجام داد.
هنوز کسی دقیقاً نمیداند برنامه اسرائیل چیست و عملیات اسرائیل در جنوب لبنان تا چه زمانی ادامه پیدا می‌کند. در برابر کسی هم دقیقاً نمیتواند ارزیابی کند که حزب‌الله لبنان بعد از شهادت تعداد زیادی از فرماندهان بلندپایه آیا توانایی واکنش گسترده به عملیات اخیر اسرائیل را دارد یا نه.
اسرائیل ممکن است امیدوار باشد تا به اندازهای در ماههای آینده حزب‌الله را تضعیف کند که بتواند بدون نگرانی خاصی نسبت به مرزهای شمالی به ایران حمله کند.
مناطق مرزی با یکدیگر تفاوتهایی دارند، اما در یک ویژگی مشترک هستند: آنها عمدتاً به مناطق خودمختار تبدیل شدهاند؛ اقتصاد، امنیت و حتی ایدئولوژی مختص خودشان را دارند و به کانتونهای بالفعل خارج از کنترل سوریه تبدیل شدهاند. نتیجه اصلی چنین واقعیتی این است که رویهای بنا نهاده شده است که بر اثر آن دمشق در آینده نزدیک نخواهد توانست حاکمیت ملی را بر مناطق مرزی سوریه احیا کند.
