در روزهایی که ایران، وضعیت مبهمتر از گذشته را دنبال میکند و مکانیسم ماشه فعال شده است؛ بحثی دیگر در جامعه سیاسی راه افتاده است. بحثی که سعید جلیلی آن را به میان کشیده و در روزهایی که قرار است دستپخت دوران حضورش در تیم مذاکرات هستهای، یکبار دیگر پای سفره مردم بیاید؛ او زخم کهنهای را باز کرده تبدیل به یکی از سوژههای سیاسی شده است
سیدعلی آقازاده، عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه و از مدیران دولت حسن روحانی، در گفتوگو با هممیهن معتقد است هیچگاه مناظره حسن روحانی و سعید جلیلی انجام نخواهد شد.
سعید شریعتی، فعال سیاسی اصلاحطلب و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت، در گفتوگویی که با خبرنگار هممیهن داشت، میگوید سعید جلیلی برای مناظره با حسن روحانی چیزی برای دفاع و ارائه ندارد.
اسماعیل گرامیمقدم، قائم مقام حزب اعتماد ملی در گفتوگو با خبرنگار هممیهن، معتقد است که تیم سعید جلیلی و مجموعه تندروها بهدنبال این هستند که از وضعیت کشور سوءاستفاده کرده و از آب گلآلود ماهی بگیرند.
گفته شد قطعنامهها لغو میشود چرا برگشت و چرا نشد؟ اینکه میگفتند تحریمها لغو میشد، چرا برگشت؟ اینکه میگفتند که برجام را کسی نمیتواند تکان دهد و از طوفان هم گزند نمیبیند. چه شد؟ اینها حرفهای آقای روحانی بود. اینکه میگفتند ۱۰ سال صبر کنید که گلابیهای برجام برسد. چه شد؟ کو آن گلابیها . ۱۰ سال گذشت.
حشمتالله فلاحتپیشه، رئیس کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس دهم و استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی در گفتوگو با هممیهن معتقد است که مسعود پزشکیان برای بهبود وضعیت در دوران پس از فعالسازی مکانیسم ماشه نباید اشتباهات گذشته و تن دادن به ادبیات تندروها را تکرار کند.
صادق زیباکلام، استاد بازنشسته علوم سیاسی دانشگاه تهران در گفتوگو با خبرنگار هممیهن معتقد است که مسعود پزشکیان هم مانند هاشمی، خاتمی و روحانی بهدنبال تنشزدایی بود که او هم مانند آنها ناکام ماند.
سیدرحیم ابوالحسنی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در رشته علوم سیاسی، در گفتوگویی که با هممیهن داشت، معتقد است در ماجرای فعال شدن مکانیسم ماشه، با وجود متغیرهای خارجی و داخلی؛ افکار عمومی مسعود پزشکیان را مقصر نمیدانند.
سرانجام آن کورسوی امید هم از بین رفت، قعطنامه پیشنهادی روسیه و چین برای تمدید اسنپبک رای نیاورد؛ مکانیسم ماشه فعال شد و تحریمهایی که زاده دوران ۸ سال ریاستجمهوری محمود احمدینژاد هستند، برخواهند گشت.
یک اتفاق در عرصه داخلی و یا خارجی کافی است تا بهانهای پیدا کرده و با صدای بلند فریاد بزنند که راهی که ما میگوییم درست است و برای سربلند بودن، باید در مسیری که ما میگوییم قرار بگیرید. روش و منشی که تقریباً تبدیل به عادت برای تندروهای اصولگرا در ایران شده و هرگاه بخشی از قدرت را در اختیار نداشته باشند، بهانهیابی را برای داد و فریاد آرمانهایشان آغاز میکنند.
