چند روزی است که شورای عالی انقلاب فرهنگی، چهلمین سال فعالیت خود را آغاز کرده است؛ نهادی که با انقلاب فرهنگی پس از استقرار جمهوری اسلامی متولد شد و تا به امروز که بحث پیرامون فرهنگ و سیاست در کشور، بیش از گذشته شده به فعالیت خود ادامه داده است.
یک‌سوم از سال تحصیلی در حالی گذشته است که دوره جدیدی از مدیریت سیاسی کلان بر کشور حاکم شده و دولتی روی کار آمده که شعارش را «وفاق» عنوان کرده است. در همین راستا، به نظر می‌رسد سعی شده تا کمی تبعات تصمیم‌های سیاسی که درباره دانشگاه در دولت گذشته گرفته شد جبران شده و زمینه‌ای فراهم شود تا نوری از امید به دانشگاه تابیده شود.
پرونده معرفی استانداران دولت چهاردهم سرانجام هفته گذشته بسته شد تا ۳۱ استان کشور تکلیف‌شان مشخص شده و مسعود پزشکیان یک گام دیگر را در تکمیل‌تر شدن ارکان دولتش سپری کند. با پایان روند انتخاب استانداران، معرفی آنها و در پایان بررسی و تحلیل آماری این انتخاب‌ها می‌تواند گویای نکته‌های جالب توجهی در روند کاری اسکندر مومنی باشد.
یکی از اسناد مهمی که در این سال از ساواک موجود است، پیرامون جلسه‌ای است که روز دوم آذرماه شورای مرکزی جبهه ملی در منزل اله‌یار صالح برگزار می‌کند؛
این جلسه با حضور عباس سلیمی‌نمین، فعال سیاسی اصولگرا و مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ و سعید آجورلو، فعال سیاسی اصولگرا و مدرس دانشگاه برگزار شد که خلاصهای از این جلسه در ادامه میآید.
اگر معاونت سیاسی وزارت کشور را «مجری دموکراسی» بدانیم، درباره دفتر امور سیاسی میتوان عنوان «چرخدنده دموکراسی» را به کار برد.
کاظم صدیقی امام جمعه تهران: انتخاب این مرد (ترامپ) به عنوان رئیسجمهور آمریکا برای ما هیچ اهمیتی ندارد. افرادی که رئیسجمهور جدید آمریکا در کابینه خود انتخاب کرده است، همگی دشمنان قسمخورده ایران و دوست قسمخورده اسرائیل هستند.
در سیستم وفاق بر مبنای گفتمان پزشکیان، کدام‌یک از گرایش‌های سیاسی ایران (اصلاح‌طلب، میانه‌رو، اصول‌گرای سنتی و معتدل و اصول‌گرای تندرو) در اکثریت قرار دارد. این گزارش نگاهی آماری به قرار گرفتن گرایش‌های سیاسی در ترکیب دولت چهاردهم، وزارت‌خانه‌ها و معاونت‌ها خواهد داشت.
آشفتگی‌ها، هیجانات و حوادث ناشی از انقلاب در روزهای پس از آن، از همان ابتدای کار دولت موقت، گریبان‌گیر مهدی بازرگان و دولتش بود؛ روندی که کریم سنجانی، وزیر امور خارجه مستعفی دولت موقت بخشی از آن را در توضیح استعفای خود از مقام وزارت در همان ماه ابتدایی کار دولت موقت توضیح داد و به کیهان اینگونه گفته بود: «استعفای من به‌هیچ‌وجه متوجه آقای بازرگان نیست، بلکه ناشی از بی‌نظمی‌ها و بی‌تربیتی‌هایی است که در مملکت مشاهده می‌شود، ناشی از حکومت‌هایی است که در حکومت بوجود آمده و نگرانی ایجاد کرده است.» در این میان، یکی از موضوع‌هایی که دولت موقت با آن درگیر بود، بحث سفارت آمریکا و رفتاری که باید نسبت به این سفارت پیش می‌گرفتند؛ بود. ماجرایی که نزدیک به ۸ماه ادامه داشت تا به آبان ۵۸ برسد. در این بین نگاهی به آنچه در روزهای منتهی به ۱۳ آبان گذشت و رویکرد دولت موقت و دولت اول جمهوری اسلامی که با این تصمیم دانشجویان خط امام روبه‌رو شدند، خواهیم داشت.
از روزی که خبر رسمی موفقیت‌آمیز بودن عملیات ترور سیدحسن نصرالله منتشر شد، تا روزی که عملیات «وعده صادق ۲» به وقوع پیوست و موشک‌های ایرانی راهی اسرائیل شدند و از ساعتی که خبر کشته شدن یحیی سنوار در نوار غزه منتشر شد تا بامداد شنبه که اسرائیل عملیات خود را در تلافی وعده صادق ۲ انجام داد، فضای سیاسی ایران در بین سیاسیون و مقامات داخلی شاهد واکنش‌های زیادی بوده است که همه روی یک محور اشتراک داشته‌اند.
