تاکید مدیران بر ضرورت نوسازی صنایع برای کاهش مصرف انرژی
ضربه ناترازی‌ها به صنعت
در شرایطی که دولت برنامه‌های کنترل تورم را دنبال می‌کند، اعمال محدودیت در برق‌رسانی به صنایع، افت تولید، افزایش قیمت کالاها و بحران بیکاری را به همراه خواهد داشت. بنابراین جدول زمانبندی قطع برق، نه‌تنها افزایش تورم را سبب خواهد شد بلکه بر بیکاری‌ها و تعدیل‌های مکرر نیروی انسانی دامن می‌زند.
در شرایطی که دولت برنامه‌های کنترل تورم را دنبال می‌کند، اعمال محدودیت در برق‌رسانی به صنایع، افت تولید، افزایش قیمت کالاها و بحران بیکاری را به همراه خواهد داشت. بنابراین جدول زمانبندی قطع برق، نه‌تنها افزایش تورم را سبب خواهد شد بلکه بر بیکاری‌ها و تعدیل‌های مکرر نیروی انسانی دامن می‌زند.
در سال‌های اخیر، بحث ناترازی انرژی به یکی از چالش‌های اصلی اقتصاد ایران تبدیل شده است. ناترازی به معنای فاصله بین میزان تولید و مصرف انرژی است که در نهایت منجر به اختلال در تأمین انرژی برای بخش‌های مختلف کشور، به‌ویژه صنایع می‌شود. این چالش به‌دلیل سیاست‌های نامناسب، ضعف در سرمایه‌گذاری و عدم توجه کافی به بهره‌وری انرژی در طول سال‌ها به‌وجود آمده است.
اما سوال اساسی این است که چرا با وجود ظرفیت‌های قابل توجه در حوزه انرژی، کشور ما دچار چنین ناترازی‌ای شده است و ابعاد این مشکل تا چه حد گسترده است؟ مجتبی رضوی، جهانبخش شکری، مهدی امینی و آرمان خالقی، از فعالان بخش تولید و از اعضای هیئت‌مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت در گفت‌وگو با هم‌میهن چالش‌های بخش تولید در حوزه تامین انرژی را بررسی کردند.
سیاست‌ها نامنسجم و کوتاه‌مدت است
مجتبی رضوی، عضو هیئت‌مدیره خانه صمت ایران، در این‌باره با اشاره به اینکه ناترازی انرژی در ایران یک مسئله چندوجهی است، معتقد است: «اصلی‌ترین دلیل ناترازی انرژی، نبود سرمایه‌گذاری کافی در توسعه زیرساخت‌های انرژی در کشور است. طی دو دهه گذشته، بخش انرژی ایران به‌ویژه در حوزه نفت و گاز، به‌دلیل تحریم‌های بین‌المللی و محدودیت‌های مالی، با کمبود سرمایه‌گذاری مواجه بوده است. این مسئله باعث شده که توسعه زیرساخت‌های جدید و بهینه‌سازی تأسیسات موجود به‌طور مناسب صورت نگیرد.»
کارشناسان بر این باورند که ناترازی انرژی در ایران نه‌تنها به دلیل مشکلات فنی و زیرساختی است، بلکه ناشی از سیاست‌های نامنسجم و کوتاه‌مدت نیز است. رضوی گفت: «سیاست‌گذاران در طول سال‌ها بیشتر بر افزایش تولید تأکید داشته‌اند تا بهینه‌سازی مصرف. این در حالی است که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته با تمرکز بر بهینه‌سازی مصرف انرژی، توانسته‌اند نیاز به سرمایه‌گذاری‌های سنگین در بخش تولید را کاهش دهند.»
فشار افزایش قیمت‌ها به مردم
مجتبی رضوی ضمن بیان این نکته که ناترازی انرژی نه‌تنها بر حجم تولید تأثیرگذار است، بلکه می‌تواند هزینه‌های تولید را به شدت افزایش دهد، تصریح کرد: «وقتی صنایع به دلیل کمبود انرژی نمی‌توانند به ظرفیت کامل خود برسند، بهره‌وری آنها کاهش می‌یابد و در نتیجه، هزینه‌های تولید سر به فلک می‌کشد. این امر به نوبه خود موجب افزایش قیمت نهایی کالاها می‌شود و به مصرف‌کنندگان فشار مضاعف وارد می‌کند.»
رضوی ضمن اشاره بر لزوم حمایت‌های مالی و اعتباری برای صنایع تأکید کرد: «دولت می‌تواند با ارائه تسهیلات مالی با نرخ بهره پایین و همچنین تخصیص بودجه برای اجرای پروژه‌های بهینه‌سازی، به صنایع کمک کند تا تجهیزات خود را نوسازی و مصرف انرژی را بهینه کنند. علاوه بر این، ارائه مشوق‌های مالیاتی به صنایعی که موفق به کاهش مصرف انرژی می‌شوند، می‌تواند انگیزه‌ای برای تلاش بیشتر در این زمینه ایجاد کند.»
ضرورت تدوین قوانین حمایتی
مجتبی رضوی، بر در اولویت قراردادن صنایع بزرگ، صنایع کوچک و متوسط تاکید کرد: «بسیاری از صنایع کوچک و متوسط در تأمین هزینه‌های بالای انرژی با مشکل مواجه هستند. دولت باید بسته‌های حمایتی ویژه‌ای برای این صنایع تدوین کند که شامل معافیت‌های مالیاتی، ارائه وام‌های کم‌بهره و کمک‌های بلاعوض برای نوسازی تجهیزات و بهبود بهره‌وری انرژی باشد.» چراکه با توجه به فشار ناترازی بر صنایع، این امر ممکن است بر بقای آنها تاثیر بگذارد در نتیجه این حمایت‌ها می‌توانند به تثبیت این صنایع و تثبیت اشتغال در آنها کمک کنند و مانع از تعطیلی آنها شوند.
رضوی، در مورد چشم‌انداز آینده صنعت با توجه به ناترازی انرژی می‌گوید: «اگر وضعیت ناترازی انرژی همچنان ادامه یابد، صنایع با کاهش تولید و افزایش هزینه‌ها مواجه خواهند شد. این امر می‌تواند منجر به تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی و افزایش نرخ بیکاری در کشور شود. در چنین شرایطی، اقتصاد کشور به شدت آسیب خواهد دید و رقابت‌پذیری صنایع ایرانی در بازارهای جهانی کاهش می‌یابد.» وی تأکید می‌کند که در صورت عدم اقدامات فوری، آینده صنعت با تهدیدات جدی روبه‌رو است و نیاز به اصلاحات بنیادین در سیاست‌ها و مدیریت مصرف انرژی احساس می‌شود.
رضوی ضمن تاکید بر اهمیت فناوری به‌روز گفت: «در بسیاری از کشورهای صنعتی، صنایع برای بهبود کارایی انرژی خود به فناوری‌های پیشرفته نظیر سیستم‌های گرمایی بازیافتی، موتورهای کارآمد و سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی متکی شده‌اند. به‌طور مثال، در ژاپن، بسیاری از صنایع از تکنولوژی‌هایی استفاده می‌کنند که ضریب کارایی آنها بسیار بالاست و می‌توانند بیشترین میزان انرژی را از منابع مصرفی استخراج کنند.» این فناوری‌ها، به‌ویژه در صنایعی مانند فولاد، سیمان، و پتروشیمی که مصرف بالای انرژی دارند، می‌توانند در کوتاه‌مدت موجب کاهش چشمگیر مصرف و هزینه‌ها شوند.
احتمال افزایش ناترازی تا 30 درصد
جهانبخش شکری، عضو هیئت‌مدیره خانه صمت ایران و رئیس خانه صمت استان کرمانشاه نیز می‌گوید: «یکی از علل اصلی ناترازی، مصرف بی‌رویه و غیربهینه انرژی در کشور است. در حال حاضر، بیش از ۲۰ درصد از مصرف انرژی کشور در بخش‌هایی اتفاق می‌افتد که می‌توانند با بهینه‌سازی مصرف، کاهش قابل‌توجهی داشته باشند. اما متأسفانه تاکنون هیچ سیاست جدی‌ای برای کاهش این میزان مصرف اتخاذ نشده است.»
وی ادامه می‌دهد که در نتیجه این وضعیت، نه‌تنها ناترازی انرژی به‌وجود آمده است، بلکه فشار بر تأسیسات تولیدی کشور نیز افزایش یافته است. این امر به نوبه خود منجر به کاهش بهره‌وری و افزایش هزینه‌های تولید شده است. شکری تأکید می‌کند: «اگر اقدامات لازم برای کاهش ناترازی انجام نشود، میزان این شکاف می‌تواند تا سال آینده به ۳۰ درصد افزایش یابد که تبعات جدی برای صنایع و بخش‌های مختلف اقتصادی خواهد داشت.»
شکری، با تاکید بر این نکته افزود: «ناترازی انرژی باعث شده است که بسیاری از صنایع به‌ویژه صنایع بزرگ مانند فولاد، سیمان و پتروشیمی به دلیل کمبود گاز و برق، نتوانند به ظرفیت کامل خود برسند. این صنایع وابستگی زیادی به انرژی دارند و هر گونه اختلال در تأمین آن، مستقیماً تولید را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در نتیجه، کاهش تولید و افزایش هزینه‌های تولیدی امری اجتناب‌ناپذیر است.»
وی با اشاره به این نکته که این کمبودها بر قیمت نهایی محصولات نیز تأثیرگذار است اعلام کرد: «وقتی تأمین انرژی به‌موقع انجام نشود، نه‌تنها تولید کاهش می‌یابد، بلکه قیمت محصولات نهایی نیز افزایش می‌یابد که این مسئله به‌طور مستقیم به مصرف‌کنندگان منتقل می‌شود.»
خسارت‌ها هزار میلیاردی است
براساس برآوردهای صورت‌گرفته، ناترازی انرژی سالانه موجب تحمیل خسارات قابل‌توجهی به صنایع کشور می‌شود. شکری با تایید این نکته گفت: «اگر بخواهیم یک برآورد تقریبی ارائه دهیم، باید بگوییم که ناترازی انرژی سالانه چند هزار میلیارد تومان خسارت به صنایع مختلف کشور وارد می‌کند. این خسارت‌ها نه‌تنها شامل هزینه‌های مستقیم مانند افزایش هزینه‌های تولید است، بلکه زیان‌های ناشی از کاهش تولید و افت صادرات نیز در این برآوردها لحاظ شده است.»
امینی نیز بر این باور است که اگر وضعیت ناترازی انرژی به همین شکل ادامه یابد، میزان خسارت‌ها در سال‌های آینده بیشتر خواهد شد: «در صورتی که دولت و مسئولان مربوطه اقدامات فوری برای رفع این ناترازی انجام ندهند، خسارات وارده به صنایع به‌طور تصاعدی افزایش خواهد یافت. از طرفی، این وضعیت می‌تواند موجب کاهش سرمایه‌گذاری‌های جدید در بخش صنعت و تولید شود.»
شکری معتقد است که صنایع خود نیز می‌توانند نقش مهمی در بهینه‌سازی مصرف انرژی ایفا کنند: «یکی از اقدامات موثر برای کاهش مصرف انرژی در صنایع، استفاده از تجهیزات به‌روز و فناوری‌های جدید است که مصرف انرژی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهند. همچنین، به‌کارگیری سیستم‌های مدیریت انرژی می‌تواند به صنایع کمک کند تا میزان هدررفت انرژی را شناسایی و آن را کاهش دهند.»
وی با تاکید بر این نکته که آموزش و فرهنگ‌سازی در خصوص مصرف بهینه انرژی در میان مدیران و کارکنان واحدهای صنعتی نیز می‌تواند تاثیرات مثبتی داشته باشد، افزود: «آموزش مستمر مدیران و کارکنان صنایع در زمینه مدیریت مصرف انرژی و پیاده‌سازی طرح‌های بهینه‌سازی می‌تواند هزینه‌های تولید را کاهش دهد و بهره‌وری را افزایش دهد.»
از تعرفه‌های ترجیحی استفاده کنیم
شکری برخلاف نظر رضوی که اعتقادی به تاثیرگذاری این تعرفه‌ها و یارانه‌ها ندارد، بر اهمیت تعرفه‌های ترجیحی و یارانه‌ها برای حمایت از صنایع تأکید می‌کند: «برای کاهش فشار مالی بر صنایع، دولت باید تعرفه‌های ترجیحی برای مصرف انرژی صنایع پرمصرف در نظر بگیرد. این تعرفه‌ها می‌توانند به‌ویژه در زمان‌های اوج مصرف، به‌طور قابل‌توجهی هزینه‌های انرژی واحدهای تولیدی را کاهش دهند. همچنین، تخصیص یارانه به واحدهای صنعتی که در پروژه‌های بهینه‌سازی مصرف انرژی سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌تواند انگیزه‌ای برای ارتقاء بهره‌وری انرژی باشد.»
وی معتقد است که این سیاست‌ها، در کنار حمایت‌های مالی، می‌توانند در کوتاه‌مدت به بهبود وضعیت صنایع کمک کنند و مانع از تعطیلی یا کاهش ظرفیت تولید آنها شوند. چراکه با افزایش این یارانه‌ها قدرت صنایع در بازسازی و بهینه کردن مصرف سوخت‌شان بیشتر می‌شود و در نتیجه مصرف سوخت کاهش می‌یابد.
برای بهبود وضعیت مصرف انرژی در صنایع، شکری پیشنهاد می‌کند که دولت از سیاست‌های تشویقی و تنبیهی بهره ببرد: «تدوین سیاست‌های تشویقی مانند تخفیف در هزینه‌های انرژی برای واحدهایی که موفق به کاهش مصرف انرژی می‌شوند، می‌تواند صنایع را به استفاده بهینه از منابع انرژی ترغیب کند. در مقابل، واحدهایی که به‌طور مستمر از منابع انرژی سوءاستفاده می‌کنند، باید مشمول جریمه‌های سنگین شوند.»
وی معتقد است که این رویکرد دوگانه می‌تواند به ارتقاء بهره‌وری انرژی در کل صنایع کشور کمک کند. شکری توضیح داد: «دولت‌های اروپایی و آمریکایی در سال‌های اخیر برنامه‌هایی برای تشویق شرکت‌ها به استفاده از فناوری‌های سبز و انرژی‌های پاک دارند. این برنامه‌ها شامل تسهیلات مالی، وام‌های کم‌بهره و معافیت‌های مالیاتی برای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های انرژی‌ساز و کاهش مصرف انرژی است.
این سیاست‌ها باعث شده است که صنایع از توان خود برای نوسازی تجهیزات و بهینه‌سازی فرآیندها استفاده کنند.» شکری، در ادامه پیشنهاداتی برای برنامه‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت در این زمینه ارائه داد: «در کوتاه‌مدت، صنایع باید به دنبال کاهش هدررفت انرژی از طریق استفاده از سیستم‌های مدیریت انرژی هوشمند و بازسازی تجهیزات قدیمی باشند. همچنین دولت باید با ارائه تسهیلات مالی و معافیت‌های مالیاتی، صنایع را برای استفاده از فناوری‌های نوین تشویق کند. در بلندمدت، باید زیرساخت‌های انرژی کشور به‌طور اساسی بازسازی شوند و منابع تجدیدپذیر به‌عنوان یک گزینه اصلی در تامین انرژی صنایع گنجانده شود.»
به تجدیدپذیرها توجهی نشد
مهدی امینی، نایب‌رئیس خانه صمت ایران و رئیس خانه صمت آذربایجان شرقی، معتقد است که ناترازی انرژی به دلیل عدم همگامی توسعه زیرساخت‌ها با رشد مصرف به‌وجود آمده است: «در بسیاری از کشورهای پیشرفته، همگام با رشد اقتصادی، زیرساخت‌های انرژی نیز به‌روز می‌شوند. اما در ایران، رشد اقتصادی و توسعه صنایع در بسیاری از موارد بدون توجه به ظرفیت‌های زیرساختی صورت گرفته است.
این امر باعث شده که امروز با ناترازی بیش از ۲۰ درصدی در تأمین انرژی مواجه شویم.» امینی ضمن تایید این مسئله با اشاره به این موضوع که عدم سرمایه‌گذاری کافی در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر و همچنین عدم توجه به مدیریت مصرف انرژی، از جمله عواملی هستند که به افزایش این ناترازی دامن زده‌اند، تصریح کرد: «سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر، مانند انرژی خورشیدی و بادی، می‌تواند به کاهش ناترازی کمک کند، اما متأسفانه این موضوع در ایران چندان جدی گرفته نشده است.»
امینی گفت: «استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی می‌تواند به تأمین پایدار انرژی کمک کند و از وابستگی به منابع فسیلی که محدود و آلاینده هستند، بکاهد. دولت باید با فراهم‌کردن زیرساخت‌ها و مشوق‌های مالی، صنایع را به استفاده از این منابع ترغیب کند.» وی بر لزوم توجه به پروژه‌های تحقیق و توسعه در حوزه انرژی تأکید کرد: «سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه برای دستیابی به فناوری‌های نوین در حوزه بهینه‌سازی مصرف انرژی، به‌ویژه در صنایعی که مصرف بالایی دارند، ضروری است. این امر می‌تواند در بلندمدت موجب کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌وری شود.»
صنایع بزرگ بیشترین آسیب را دیدند
از آنجا که برخی صنایع به‌ویژه صنایع سنگین مانند فولاد و سیمان، بیشترین وابستگی را به منابع انرژی دارند، آسیب‌های بیشتری نیز از ناترازی متحمل می‌شوند. امینی تصریح کرد: «صنایع سنگین نیازمند تأمین پایدار و مستمر انرژی هستند، چراکه قطع و اختلال در تأمین گاز و برق، موجب تعطیلی خط تولید و خسارات فراوان می‌شود. به‌عنوان مثال، در صنعت سیمان و فولاد که فرآیندهای تولید آنها به انرژی زیادی نیاز دارد، قطعی گاز می‌تواند باعث توقف کامل تولید برای چندین روز شود و راه‌اندازی مجدد تجهیزات هزینه‌بر است.»
امینی عنوان کرد: «مسئولیت اصلی در رفع ناترازی انرژی بر عهده نهادهای دولتی است. وزارت نیرو و وزارت نفت به‌عنوان نهادهای اصلی تأمین و توزیع انرژی، مسئولیت مستقیم در این زمینه دارند. این نهادها باید با برنامه‌ریزی دقیق و اجرای سیاست‌های مناسب، تعادل در تأمین و تقاضای انرژی را برقرار کنند. از سوی دیگر، سازمان برنامه و بودجه نیز می‌تواند با اختصاص اعتبارات لازم به پروژه‌های بهینه‌سازی مصرف انرژی در صنایع، به حل این معضل کمک کند.» به گفته وی، همکاری بین دستگاه‌های مختلف از جمله وزارت صمت، وزارت نفت و سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز ضروری است تا سیاست‌های جامع و هماهنگی در جهت بهبود وضعیت انرژی در کشور تدوین شود.
تدوین نقشه راه جامع برای انرژی
امینی معتقد است که دولت باید ابتدا یک نقشه راه جامع برای مدیریت منابع انرژی کشور تدوین کند: «دولت باید سیاست‌هایی بلندمدت و پایدار برای مدیریت مصرف و توزیع انرژی در بخش صنعت اتخاذ کند. یکی از اقداماتی که می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد، تخصیص سهمیه‌های انرژی به صنایع براساس میزان بهره‌وری آن‌هاست. این کار می‌تواند واحدهایی را که از تجهیزات قدیمی و ناکارآمد استفاده می‌کنند، به بهبود فناوری و بهینه‌سازی مصرف انرژی ترغیب کند.» وی همچنین تأکید کرد که سیاست‌های فعلی نیاز به بازنگری دارند و بدون اصلاحات ساختاری، چالش ناترازی انرژی همچنان ادامه خواهد داشت.
امینی نیز به استفاده از سیستم‌های مدیریت انرژی پیشرفته در صنایع اشاره کرده و افزود: «استفاده از سیستم‌های مدیریت انرژی مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) می‌تواند به صنایع در کاهش ناترازی انرژی کمک کند. این سیستم‌ها قادرند با تحلیل داده‌های انرژی مصرفی، مصرف بهینه انرژی را پیش‌بینی و مدیریت کنند. به‌طور مثال، در صنایع خودروسازی و الکترونیک، استفاده از چنین سیستم‌هایی می‌تواند مصرف انرژی را تا 30 درصد کاهش دهد.»
همچنین گفتنی است که این نوع فناوری‌ها، با استفاده از داده‌های تاریخی و الگوریتم‌های پیچیده، می‌توانند به‌صورت خودکار زمانبندی مصرف انرژی را تنظیم کنند و از هدررفت منابع جلوگیری کنند. امینی، با اشاره به اینکه با توجه به الگوهای موجود می‌توان به صنعتکاران و دولت پیشنهاداتی ارائه کرد، گفت: «صنعتکاران باید به نوآوری و بهینه‌سازی مصرف انرژی توجه ویژه‌ای داشته باشند. همچنین دولت باید برنامه‌های بلندمدت برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر و کاهش وابستگی به منابع انرژی غیرمستمر را تدوین کند.»
باید منتظر فاجعه باشیم
اخیراً دولت با توجه به ناترازی گاز برای تامین سوخت مورد نیاز نیروگاه‌ها، اقدام به برنامه‌ریزی برای خاموشی منظم برق در کشور کرده است. آرمان خالقی ضمن تایید این اقدام گفت: «این اقدام اگرچه باعث پاکی هوا شده و جامعه را از بیماری‌های بسیاری دور نگه می‌دارد، اما این اقدام تا جایی مطلوب است که بر برق مورد نیاز صنایع اثر منفی نگذارد. چنانچه این اقدام باعث کمبود برق صنعت و خاموشی بیشتر صنایع شود، مشکلات جدی ناترازی برق و گاز، گریبانگیر صنایع خواهد شد و آنگاه است که باید منتظر فاجعه‌ای در صنعت کشور باشیم.»
تجربیات موفق جهانی در مدیریت ناترازی انرژی
آرمان خالقی، دبیرکل خانه صمت نیز در مورد تجربیات جهانی در این زمینه می‌گوید: «کشورهای پیشرفته مانند آلمان و دانمارک توانسته‌اند با استفاده از سیستم‌های هوشمند مدیریت انرژی، به طور قابل‌توجهی میزان مصرف انرژی در صنایع را کاهش دهند. این کشورها با سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و استفاده از اینترنت اشیاء (IoT) در مدیریت انرژی، به بهره‌وری بالاتری در مصرف انرژی دست یافته‌اند.»
وی تأکید می‌کند که استفاده از سیستم‌های هوشمند برای نظارت و کنترل مصرف انرژی می‌تواند به ایران کمک کند تا در صنایع خود مصرف انرژی را بهینه‌سازی کرده و ناترازی را کاهش دهد. یکی از تجربیات موفق جهانی در کاهش ناترازی انرژی، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر است. بسیاری از کشورهای اروپایی و آسیایی، به خصوص در مناطق شمالی و غربی، با سرمایه‌گذاری در انرژی‌های بادی و خورشیدی توانسته‌اند بخش بزرگی از نیازهای انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تأمین کنند.
خالقی ضمن اشاره به این موضوع گفت: «کشورهایی همچون سوئد و دانمارک به‌طور جدی در حال توسعه و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر هستند. این کشورها با توجه به شرایط اقلیمی خاص خود، از انرژی باد و خورشید به‌طور مؤثر استفاده می‌کنند و توانسته‌اند بخش عمده‌ای از ناترازی انرژی را از طریق این منابع تأمین کنند. ایران می‌تواند با توجه به موقعیت جغرافیایی مناسب خود، به‌ویژه در زمینه انرژی خورشیدی، از این تجربه بهره ببرد.»
وی اضافه می‌کند که با سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر و فراهم آوردن زیرساخت‌های لازم برای استفاده از این منابع، می‌توان ناترازی انرژی را به طور دائمی کاهش داد. به نظر می‌رسد استفاده از این فناوری‌ها و تجربیات جهانی در ایران می‌تواند تحولی در بهینه‌سازی مصرف انرژی در صنایع ایجاد کند. ایران با توجه به پتانسیل‌های بالای خود در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر، فناوری‌های نوین و همچنین موقعیت جغرافیایی مناسب، می‌تواند از این تجربیات بهره‌مند شود و به کاهش ناترازی انرژی در صنایع دست یابد.
تهدید اقتصاد
آرمان خالقی گفت: «در مجموع می‌توانیم بگوییم ناترازی انرژی در ایران یک چالش اساسی است که تاثیرات آن نه‌تنها بر صنایع، بلکه بر کل اقتصاد کشور مشهود است. دلایل این ناترازی، از جمله کمبود سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، مصرف بی‌رویه انرژی، و عدم توجه به بهینه‌سازی مصرف، به مشکلات ساختاری و سیاست‌گذاری‌های نادرست باز می‌گردد.
این موضوع نه‌تنها باعث اختلال در تأمین انرژی برای صنایع می‌شود، بلکه هزینه‌های تولید را افزایش می‌دهد و در نهایت موجب کاهش رقابت‌پذیری و تهدید جدی برای اقتصاد کشور می‌شود. نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که علاوه بر سیاست‌های کوتاه‌مدت، نیاز به رویکردهای بلندمدت برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و انرژی‌های تجدیدپذیر داریم.
بهبود مدیریت مصرف انرژی و استفاده از فناوری‌های نوین در صنایع می‌تواند کمک بزرگی به کاهش ناترازی انرژی و بهینه‌سازی مصرف در کشور کند. از سوی دیگر، دولت باید نقش پررنگ‌تری در حمایت از صنایع از طریق ارائه تسهیلات مالی و مشوق‌های مختلف ایفا کند. برای رفع این چالش، علاوه بر توجه به مسائل فنی، نیازمند همکاری و هماهنگی بیشتر میان دستگاه‌های دولتی و بخش خصوصی هستیم. تنها با اجرای یک استراتژی منسجم و همکاری همه‌جانبه می‌توان به کاهش ناترازی انرژی و تحقق اهداف توسعه پایدار در کشور دست یافت.»
