زندگی با چتباتها/پیامدهای نادیدهگرفتهشده گسترش هوش مصنوعی در ایران
مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) اخیراً در قالب یک نظرسنجی میزان آشنایی مردم با ابزارهای هوش مصنوعی و زمینه استفاده از آن را بررسی کرده است
مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) اخیراً در قالب یک نظرسنجی میزان آشنایی مردم با ابزارهای هوش مصنوعی و زمینه استفاده از آن را بررسی کرده است
دولت نپال در هفتههای اخیر، ۲۶ پلتفرم شبکههای اجتماعی ازجمله فیسبوک، اینستاگرام، یوتیوب، توئیتر و... را فیلتر کرد؛ امریکه منجر به خشم جوانان و «نسل زد» در نپال و درنتیجه اعتراض گسترده آنها به این تصمیم شد. این اعتراضات درنهایت منجر به سقوط دولت نپال شد.
اینترنت امروزه بهعنوان یکی از مهمترین ابزارهای مورد استفاده مردم در سرتاسر دنیاست و زندگی میلیاردها نفر در سرتاسر دنیا، به اینترنت وابسته شده است.
دو هفته از زمان اعلام آتشبس میان ایران و اسرائیل گذشته است و حالا با عبور از روزهای سخت جنگ، این پرسش مطرح است که فناوری چه نقشی در این جنگ داشته است. آیا برتری فناورانه منجر به ترورهای موفق رژیم اسرائیل در روزهای اول جنگ شد؟ در این جنگ از فناوریهای مبتنی بر هوش مصنوعی تا چه اندازه استفاده شد؟
جنگ ۱۲ روزه پایان یافته است و حالا همه بهدنبال یافتن علل نفوذ در کشور و مقابله با آن هستند. در این میان برخی افراد و رسانهها، واتساپ را مقصر این وضعیت قلمداد میکنند و برخی دیگر، اینترنت را و به این بهانه میخواهند «ارتباطات» را قربانی کنند؛ گویی ریشه مشکل در ارتباطات است.
سال ۱۴۰۳، یکی از متفاوتترین سالهایی بود که در یک دهه اخیر تجربه کردیم. هرچند در سالهای گذشته سالهای خاصی هم داشتیم، مانند سالی که برجام امضاء شد، یا سال ۹۸ که فاجعههای تلخی رقم خورد و درنهایت با شیوع کرونا، قرنطینههای گسترده اعمال شد. بااینهمه بهنظر من سال ۱۴۰۳، یک سال متمایزتر و متفاوتتر از سالهای دیگر بود.
آنقدر که دهه ۸۰ بهعنوان نسلزد، برجسته شده، دهه ۷۰ زمانیکه وارد میدان شد، برجسته نشد.
سرنوشت پلتفرم تیکتاک در آمریکا مشخص نیست؛ شاید این پلتفرم در نهایت آنجا بسته شود و شاید هم با دولت آمریکا به توافقاتی برسد که بخشی از مالکیت خود را منتقل کند. آنچه در این میان روشن است، آن است که فیلترینگ یک پلتفرم، حتی در آمریکا با تمام تنوع دسترسی به شبکههای اجتماعی، یک چالش جدی است و مواجهه با مسائلی نظیر امنیت داده، پیچیدگی بیشتری از راهحلهای یک خطی دارد. توجه به این پیچیدگیها در کشور، میتواند برای سیاستگذاران ایرانی و حکمرانی در فضای مجازی مفید باشد.
بسیاری از کنشگران مدنی و سیاسی و پژوهشگران و جامعهشناسان بر این عقیدهاند که مطالعه شبکههای اجتماعی کار عبث و بیفایدهای است؛ چراکه کاربران این پلتفرمها، معرف جامعه ایران نیستند و تنها بخشی از جامعه ایران را نشان میدهند.