کتاب «هویت ایرانی» نوشته احمد اشرف، یکی از باسابقه‌ترین پژوهشگران حوزه علوم اجتماعی ایران و از سرویراستاران ارشد دانشنامه بین‌المللی ایرانیکا در دانشگاه کلمبیا، به‌همت حمید احمدی، استاد دانشگاه تهران ترجمه و تدوین شده است.
امروزه کرسی های مختلف ایرانشناسی در مراکز متعدد علمی در داخل و خارج از کشور فعالیت می کنند.
با شروع تجاوز اسرائیل به ایران، آن‌هم درحالی‌که کشور خود را برای دور ششم مذاکرات با آمریکا درباره برنامه هسته‌ای خود که ازقضا اسرائیل ادعا می‌کند برای رفع تهدید آن دست به این حمله زده است، واکنش‌های گسترده‌ای شکل گرفت در محکومیت این عمل خلاف قواعد حقوق بین‌الملل و عرف جهان سیاست.
در چندروز اخیر و با آغاز حمله اسرائیل به ایران، بار دیگر مفهوم «وطن» در کانون تحلیل‌ها قرار گرفته است و کم نیستند ایرانیانی که در فضای مجازی از لزوم وطن‌پرستی سخن می‌گویند؛ از اینکه از جغرافیایی که نام‌اش ایران است، باید در هر نبرد با هر متجاوزی دفاع کرد.
کتاب «آزادی و ضرورت در تفکر مارکس»، نوشته میلاد عمرانی، رساله دکتری او در رشته فلسفه عصر جدید و در دانشگاه اصفهان است. به‌اقتضای یک کار دانشگاهی نیز دقیق و منسجم نوشته شده و یک حسن دیگر هم دارد؛ موجز است.
شامگاه شنبه هجدهم خردادماه ۱۴۰۳، خبر درگذشت بیژن اشتری مترجم، نویسنده و روزنامه‌نگار مشهور، اهالی فرهنگ را در شوک فرو برد.
ویتوریا با وامگیری از افکار توماس، به نقد رویکرد امپراتور اسپانیا در قبال مردمان سرزمینهای فتحشده می‌پردازد. سرخپوستان از نظر امپراتور، غیرمسیحی و کافر هستند، بنابراین علاوه بر قدرت امپراتور و پشتوانه نظامی او، گویی دین نیز به او به‌عنوان امپراتور مسیحیتپناه این اجازه را میدهد که هر کاری که بخواهد با این کافران انجام دهد
اشک و آه و ناله و افسوس برای الهه، رومینا، مهسا و ده‌ها زن دیگری که قربانی خشونت شدند، شرط لازم انسان‌ماندن ما در این حیات بلاخیز است، اما بپذیریم که کافی نیست. باید تکلیف‌مان را هم با آن فرهنگ خشونت‌پرورِ زن‌ستیز مشخص کنیم؛ فرهنگی که به اسم ناموس‌پرستی، غیرت مردانه و... هنوز زن را جنس دوم و نیازمند توصیه و تنبیه می‌داند.
رسول صدرعاملی در دهه ۱۳۷۰ با ساخت «دختری با کفش‌های کتانی» و «من ترانه پانزده سال دارم»، تحولی در سینمای اجتماعی ایران پدید آورد و به‌عنوان کارگردانی صاحب‌سبک در این حوزه شناخته شد.
چندروز پیش خواندن کتاب تازه منتشرشده «از دارالفنون تا امیرکبیر» را که به تاریخ ایجاد و رشد دانشگاه پلی‌تکنیک تهران می‌پردازد، تمام کردم. به‌طور معمول مطالعه چنین کتاب‌هایی کاری است دشوار چون در چنین متنهایی آنچه زیاد دیده می‌شود، سند و تاریخ و شرح اقدامات است و آنچه کم به چشم می‌خورد، روایت و تحلیل و توجه به آدم‌ها و ساختارهاست.
