هر روز صبح از خودمان می‌پرسیم چرا باید به زندگی ادامه دهیم. ما نژاد، ملیّت، مذهب، پدر، مادر، یا رنگ پوست‌مان را انتخاب نمی‌کنیم. تنها چیزی که می‌توانیم انتخاب کنیم این است که به زندگی ادامه دهیم یا خیر.
نسخهٔ ترمیم‌شده‌ٔ فیلم «غریبه و مه» (۱۳۵۲) که در هفته‌های اخیر در دسترس عموم قرار گرفته، فرصت و بهانه‌ای شد تا نگاهی دوباره بیاندازیم به یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سینمای ایران.
سناریوی سرنگونی مجسمههای صدام حسین که باید مملو از شادی و سرمستی میبود، در پنتاگون پیشبینی شده و با دقت آماده شده بود، چراکه شبهحقیقتی را در خود داشت. اما حقیقت کاملِ آنچه در شهرها میگذشت، پیشبینی نشده بود. جناب وزیر رامسفلد، این هرجومرج را صرفاً «بینظمی» نامید
واکاوی نقش و جایگاه روشنفکران در رویدادهای سیاسی ایران از عصر مشروطه که نخستین موج روشنفکری را شاهدیم تا به امروز، بدون درک بی‌طرفانه وضعیت پیچیده فکری‌سیاسی‌مان امکان‌ناپذیر است.
آنچه در این یادداشت کوتاه در باب نمایشگاه درسا بسیج با نام «گودآل» که چندی پیش در قالب پروژه‌های جامعهی هنری دیهیم در پاکدشت به اجرا درآمد مورد نظر من است، تکیه بر نوعی «سیّالیت فضایی» در کار اوست.
ساعدی در ساحت ادبیات ایران بی‌گمان چهره‌ای یگانه بود؛ مدرنیسمِ نمایشنامه‌‌های او به‌مراتب پیشروتر و سرزنده‌تر از نمایشنامه‌نویسانی چون اکبر رادی و بهرام بیضایی بود.
