در چشم‌انداز فرهنگی پر هیاهوی ما، که هرروز شاهد تولد و مرگ سریع «پدیده‌های» زودگذر است، برخی داستان‌ها نه‌تنها زنده می‌مانند، بلکه قدرتمندتر از گذشته بازمی‌گردند.
اکنون «جنگ برای توجه» دیگر بین مصرف‌کننده و صنعت رسانه نیست، بلکه نبردی است میان خود شرکت‌های رسانه‌ای، و مردم صرفاً به قلمرویی برای تصرف تبدیل شده‌اند.
روشنفکر ایرانی به این نتیجه رسیده است که برای خروج از «انحطاط»، باید پیش‌فرض‌های منفی درباره «استبداد شرقی» را که از سوی متفکران غربی (مانند مارکس و ویتفوگل) و شبه‌متفکران شرقی (همایون کاتوزیان، یرواند آبراهامیان و امثالهم) بر تاریخ ایران تحمیل‌شده، خنثی کند. این تلاش برای بازیابی حق اندیشه سیاسی در سنت ایرانی، کوروش را به نقطه آغازین یک بحث پیچیده تبدیل می‌کند: اثبات وجود خرد سیاسی مستقل از استبداد محض در تاریخ ایران. این تمایز میان استفاده اجتماعی-نمادین از کوروش و استفاده نظری-بنیادین از او، همان چیزی است که سید جواد طباطبایی کوشید با تئوری «ایرانشهر» تبیین کند.
یک قرن از زادروز ایرج افشار می‌گذرد؛ پژوهشگری خستگی‌ناپذیر که حیاتش را نذر کلمه مکتوب و نگهبانی از گنجینه‌های کاغذین این سرزمین کرد. او را به‌حق «پدر کتاب‌شناسی ایران» خوانده‌اند؛ عنوانی که فراتر از یک لقب، مهر تأییدی است بر نقشی که او در بازیابی، سازماندهی و نفس‌بخشیدن دوباره به هویت مکتوب ایرانی ایفا کرد.
بازی‌وارسازی، به‌عنوان کاربرد عناصر طراحی بازی در زمینه‌های غیربازی، به‌طور فزاینده‌ای به ابزاری استراتژیک در روابط عمومی مدرن تبدیل شده است.
اینترنت به‌‌مثابه یکی از زیرساخت‌های حیاتی قرن بیست‌و‌یکم، نقشی کلیدی در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها ایفا می‌کند. با‌این‌حال در ایران، کیفیت اینترنت به‌دلیل چالش‌های متعدد ازجمله سیاست‌های محدودکننده و نظارت چندگانه، در وضعیت بحرانی قرار دارد.
هشدار اخیر ستار هاشمی، وزیر ارتباطات دولت چهاردهم، در مورد پیامدهای اجتماعی محدودیت‌های اینترنتی، فراتر از یک اظهارنظر معمول است و باید آن را گزارشی از وضع موجود دانست.
«خانم‌ها، حواس‌تان باشد که کفش بپوشید. همه‌جا پُر از خرده‌شیشه است.» این جمله اکنون به یک شعار معروف تبدیل شده است، اما فراتر از لحظات امیدبخش تاریخی که سقف شیشه‌ای (استعاره از موانع نامرئی پیشرفت زنان) به کف شیشه‌ای (یعنی ازبین‌رفتن موانع و هموارشدن راه) تبدیل شده، سال‌های اخیر برای برابری جنسیتی، دوران دشواری بوده است.
وسواس دونالد ترامپ به جایگاه خود در تاریخ، همانند بسیاری از جنبه‌های دیگر شخصیت او، شگفت‌آور است. هیچ رئیس‌جمهور دیگری، دوران تصدی خود را تا این حد آشکارا به خودمحوری اختصاص نداده و در آرزویش برای به‌یادماندن به عنوان یکی از بزرگترین رؤسای‌جمهور آمریکا، تا این حد شفاف و بی‌پرده عمل نکرده است.
زمانی نه‌چندان دور، ما در یکی از صلح‌آمیزترین دوران تاریخ مدرن زندگی می‌کردیم. بر اساس آمار و ارقام «برنامه داده‌های منازعات اوپسالا»، سال ۲۰۰۵ کمترین تعداد مرگ‌ومیر ثبت‌شده در منازعات مسلحانه را از زمان جنگ جهانی دوم به خود اختصاص داد.
