ار مناظره تا محاکمه
در مسیر به‌دست آوردن رای و به خصوص جلب توجه آرا خاکستری، در تمام سیستمهای سیاسی که بر انتخابات متکی است، معمولاً سخنان بسیاری به‌خصوص در ماههای منتهی به هر انتخابات به میان می‌آید و در کنار انواع و اقسام ادعاها و شعارهایی که برای نشان دادن کارآمدی مطرح میشود، تلاش برای برجسته کردن نقاط ضعف رقیب نیز به میان می‌آید البته که در این بین معمولاً ادعاهایی نیز مطرح میشود که گاهی از آن به‌عنوان اتهام‌زنی سخن به میان می‌آید و هم طرحش و هم پاسخگویی به آن موضوع حائز اهمیتی برای کاندیداهاست؛ گاهی هم همین اتهامزنیها باعث شکسته شدن رای کاندیدا در برابر رقیب میشود. این موضوع هم در انتخابات مجلس و هم در انتخابات ریاست‌جمهوری به‌ویژه در مناظره‌های آن که فرصتی برای بیان نظرات و انتقاد از سایر رقبا و البته بیان چنین ادعاهایی نیز هست، مطرح میشود. یکی از راههای اصلی معرفی و شناساندن کاندیداها و البته دادن فرصت به آنها برای نشان دادن دست بالا در رقابت مناظره به شمار میرود. کاندیداها روبه‌روی هم قرار گرفته و جدال با یکدیگر را برای جلب توجه آنها که هنوز برای انتخاب مردد هستند، آغاز میکنند؛ موضوعی که در ایران پس از انقلاب ۵۷ و به‌ویژه در فضای انتخابات ریاست‌جمهوری بیشتر دیده میشود. طبیعتاً در انتخابات مجلس هم طرح ادعاها به دلیل منطقهای بودن نیاز به پژوهش متناسب با آن دارد اما با توجه به آنچه که طی ماه گذشته به‌عنوان شکایت محمدباقر قالیباف از اسحاق جهانگیری صورت گرفت و منجر به دادن حکم شده، به این ادعاها و اتهامات در مناظره‌های انتخاباتی میتوان پرداخت.
