نگاه خارجی
آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.
آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.
حزب‌الله چه خواهد کرد؟
علی هاشم
تحلیلگر ارشد خاورمیانه
جنوب لبنان در پاییز زیباست. طبیعت سبز، دریای آبی و آب‌وهوای عالی به شما احساس آرامش می‌دهد. اما در 8 اکتبر، چرخه دیگری از تبادل آتش میان اسرائیل و حزب‌الله، جشنواره رنگ‌ها و هرگونه آرامش در این منطقه را متوقف کرد. یک روز قبل از هشت اکتبر، حماس حمله بی‌سابقه‌ای را به شهرک‌های اسرائیلی در مرز غزه آغاز کرد که طی آن هزاران نفر کشته و زخمی شدند و بیش از 200 نفر نیز به‌عنوان گروگان اسیر شدند. از همان ابتدا، برای حزب‌الله - و برای گروه‌های مسلح تحت حمایت ایران در عراق، سوریه، لبنان، یمن و سرزمین‌های فلسطینی روشن شد که حماس به تنهایی قادر به مدیریت این وضعیت نیست. یک روز پس از ورود نیروهای حماس به شهرک‌های اسرائیلی، حزب‌الله به پست‌های نظامی در منطقه مورد مناقشه مزارع شبعا حمله کرد. این منطقه در اختیار اسرائیل است و دولت لبنان ادعای مالکیت آن را دارد. آن عملیات در چارچوب قوانین بازی انجام شد؛ یعنی حمله مستقیم به پست‌های نظامی در سراسر مرز و خودداری کردن از هدف قراردادن غیرنظامیان. در این مرحله، مشخص نیست که وضعیت فعلی در نهایت چه معنایی برای قوانین تعامل حزب‌الله در مرز اسرائیل و لبنان خواهد داشت. در شهر ضیرا، در
جنوب غربی لبنان، اخیراً چندین خانه مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. در شهر مسیحی‌نشین آلما اصحاب، حدود 90 درصد از ساکنان آن فرار کرده‌اند. کشیش روستا در حال خداحافظی با دو راهبه که به بیروت می‌رفتند، خاطرنشان کرد که تنها 50 نفر در این روستا باقی مانده‌اند. این کشیش به المانیتور گفت: «ما پناهگاهی برای مخفی شدن نداریم. هیچ‌کس در مورد مردم سوال نمی‌کند. او گفت تا قبل از تشدید تنش فعلی، شهرش در میان امن‌ترین مکان‌های جهان بوده است. اکنون مردم به دنبال پناهندگی دورتر هستند. آسیبی که آنها در طول جنگ 2006 متحمل شدند، بسیار سخت بود. بیش از 150 ساختمان در شهر ویران شد. تنها جنبه مثبت واقعیت کنونی این است که هم حزب‌الله و هم اسرائیل به روش ضدبازدارندگی پس از سال 2006 پایبند هستند و این روش نبرد را محدود به منطقه مرزی نگه می‌دارد. اسرائیل تا عمق 4 تا 5 کیلومتری داخل خاک لبنان را گلوله‌باران می‌کند، درحالی‌که حزب‌الله و گهگاه نیروهای جهاد اسلامی، حماس و الفجر، به همان فاصله در داخل اسرائیل حمله می‌کنند و مواضع نظامی، پیاده‌نظام و شهرها را با موشک‌های ضدتانک، راکت و مسلسل هدف قرار می‌دهند. در چند روز اول تشدید تنش،
جاده مجاور مرز به منطقه عملیاتی تبدیل شد و توجه خبرنگاران را به خود جلب کرد و خبرنگاران با جلیقه ضدگلوله و کلاه‌خود در منطقه پرسه زدند. پس از 13 اکتبر، زمانی که دو موشک اسرائیلی عصام عبدالله، فیلمبردار رویترز را کشت و چندین خبرنگار دیگر را مجروح کرد، پوشش خبری از منطقه به تدریج کاهش یافت، زیرا هم اسرائیل و هم حزب‌الله از درگیری بیشتر خودداری کردند. در همین راستا اسرائیل پیام روشنی به حزب‌الله داد که این گروه را مسئول کامل هرگونه حمله از مرز لبنان می‌داند. هدف اصلی حزب‌الله به تأخیر انداختن یا جلوگیری از حمله زمینی اسرائیل به غزه بوده است و در عین حال به ایالات متحده اعلام می‌کند که این گروه و سایر گروه‌های مورد حمایت ایران اجازه نمی‌دهند حماس به راحتی سرکوب شود. هرچه فشار بر حماس بیشتر شود، تنش بیشتر خواهد شد. نعیم قاسم، معاون دبیرکل حزب‌الله در مراسم تشییع جنازه یکی از مبارزان حزب‌الله در 21 اکتبر، تفکر این سازمان را روشن کرد و گفت:«آیا شما معتقدید که اگر بخواهید مقاومت فلسطین را درهم بشکنید، سایر مبارزان مقاومت در منطقه اقدام نخواهند کرد؟ ما امروز در قلب نبرد هستیم. ما از طریق این نبرد به موفقیت‌هایی دست
می‌یابیم.» در نزدیکی مرز با اسرائیل، یکی از فرماندهان حزب‌الله به المانیتور توضیح داد که اسرائیل و حزب‌الله قوانین تعامل خود را هر روز به روز می‌کنند.
حزب‌الله و متحدانش در حال جنگ تاکتیکی چندلایه با اهداف استراتژیک هستند. هدف اول این است که اسرائیل را از نبرد در غزه و عملیات زمینی برنامه‌ریزی‌شده‌اش منحرف کرده و با فعال نگه داشتن نیروهای خود در شمال، آنقدر که اسرائیل را وادار کند تا محاسبه کند آیا هزینه نبرد در غزه ممکن است خیلی زیاد باشد یا خیر، نگه دارد. در واقع، گروه‌های حامی ایران از اهرم‌های جغرافیایی خود در عراق، سوریه و یمن و همچنین لبنان برای ایجاد تصور افزایش احتمال درگیری منطقه‌ای استفاده می‌کنند. در این راستا، این پیام عمدتاً متوجه آمریکا و متحدان غربی آن است.
