نگاه خارجی

آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.

تضعیف حماس و تحریک حزب‌الله

او رهبری ارتشی متشکل از بیش از 100 هزار جنگجو و مجهز به هزاران موشک، راکت و پهپادهای مسلح را بر عهده دارد که می‌تواند اهدافی در عمق اسرائیل را با دقت مورد اصابت قرار دهد. بنابراین وقتی حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان و قدرتمندترین بازیگر غیردولتی جهان، می‌گوید که نمی‌خواهد جنگ غزه را برای کمک به متحد فلسطینی‌اش حماس گسترش دهد، منطقه باید نفس راحتی بکشد. چراکه کلمات او اهمیت دارند. اما نیت نصرالله به‌تنهایی برای ممانعت از تشدید تنش در منطقه کافی نیست. تمایل اسرائیل برای اجتناب از یک جنگ فاجعه‌بار دیگر با حزب‌الله، مانند آنچه در سال 2006 رخ داد نیز عاملی حیاتی است. هنوز معلوم نیست کابینه جنگ اسرائیل به چه فکر می‌کند یا می‌خواهد چه کند. کسانی در دولت اسرائیل، از جمله یوآو گالانت، وزیر دفاع، هستند که می‌خواهند حزب‌الله را به دلیل گلوله‌باران مواضع نظامی اسرائیل در امتداد مرز به شدت مجازات کنند. آنها حتی ممکن است پا را فراتر گذاشته و احساس کنند فرصتی برای خنثی کردن همیشگی تهدید علیه جبهه شمالی اسرائیل پیش آمده است. بنیامین نتانیاهو هنوز به این نتیجه نرسیده است، اما اگر گالانت و دیگران به‌خاطر این موضوع تهدید به استعفا کنند، ممکن است نظر خود را تغییر دهد تا بلکه بتواند بقای سیاسی خود را تضمین کند. نگرانی واشنگتن در مورد نیات اسرائیل آنقدر محسوس است که لوید آستین، وزیر دفاع مجبور شد با گالانت تماس بگیرد و از او بخواهد که اوضاع را در امتداد مرز اسرائیل و لبنان آرام کند. پیش از این، طی سفر اخیر جو بایدن به اسرائیل، گالانت تمایل خود را به حمله پیشگیرانه به حزب‌الله با آنتونی بلینکن در میان گذاشته اما همکاران اسرائیلی‌اش با او مخالفت کردند. در ارتش اسرائیل، بسیاری از افسران ارشد بر این باورند که جنگ در جبهه شمالی اجتناب‌ناپذیر است و همین اعتقاد، احتمال حمله پیشگیرانه اسرائیل را افزایش می‌دهد. آخرین چیزی که بایدن در فصل انتخابات مجدد می‌خواهد، جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله است. این جنگ می‌تواند ایالات متحده را به درگیری بکشاند و منجر به رویارویی مستقیم با ایران شود. این مسئله نه‌تنها از نظر استراتژیک، بلکه از نظر سیاسی نیز وحشتناک خواهد بود. موضع حزب‌الله در خصوص عدم تشدید تنش نیز مبهم بوده است. نصرالله در آخرین سخنرانی‌های خود در 3 و 11 نوامبر در این مورد صریح سخن گفت و دلیلی وجود ندارد که باور کنیم او بلوف زده است. خط قرمز او نابودی حماس به‌عنوان یک سازمان نظامی است. هرچه اسرائیل به دستیابی به این هدف نزدیک‌تر شود، احتمال اینکه نصرالله به سربازانش دستور دهد حملات خود را علیه اسرائیل گسترش داده و جنگ را گسترش دهند، بیشتر می‌شود. جدای از نیات اسرائیل و حزب‌الله، تنش‌ها در امتداد مرز اسرائیل و لبنان در حال حاضر بالاست. 10 سرباز و غیرنظامی اسرائیل و 70 جنگجوی حزب‌الله و 10 غیرنظامی لبنانی در نتیجه گلوله‌باران کشته شده‌اند. عمق و پیچیدگی حملات هر دو طرف نیز در حال افزایش است. محیط رویارویی در عرض چند هفته از یک مایل به 25 مایل افزایش یافته است. اسرائیل از هوا به شدت حمله کرده است، درحالی‌که حزب‌الله از موشک‌های ضدتانک برای آسیب رساندن به پایگاه‌های اسرائیل و همچنین از پهپادهای مسلح برای هدف قرار دادن شهر ایلات، که در 350 مایلی مرز لبنان است، استفاده کرده است. گالانت به آستین گفته که حزب‌الله با آتش بازی می‌کند. همین را می‌توان در مورد اسرائیل نیز گفت. اینکه آیا وضعیت کنونی در امتداد مرز اسرائیل و لبنان پایدار است یا خیر، بسیار نامشخص است. احتمال برای اشتباه محاسباتی و حوادث غیرمترقبه زیاد است. در سال 2006، نه حزب‌الله و نه اسرائیل خواهان جنگ نبودند، اما در نهایت در یک جنگ 34 روزه گرفتار شدند. اسرائیل به شدت به زیرساخت‌های عمرانی لبنان آسیب رساند و حدود یک میلیون لبنانی را آواره کرد. حزب‌الله نیز به اهدافی در عمق اسرائیل حمله کرد و تقریباً نیم میلیون اسرائیلی را مجبور به تخلیه کرد. تهران به حفظ بازدارندگی استراتژیک حزب‌الله در برابر حمله اسرائیل به برنامه هسته‌ای ایران علاقه دارد و نمی‌خواهد که متحد لبنانی‌اش در پی جنگ با اسرائیل تضعیف یا خلع سلاح شود. اما ایران کنترل کاملی بر حزب‌الله ندارد. در سال 2006 ایران نتوانست حزب‌الله را از جنگ با اسرائیل بازدارد. بنابراین زمانی که ایالات متحده قدرت آتش بیشتری را در خاورمیانه به منظور ارسال پیامی قوی به ایران برای مهار حزب‌الله ارسال می‌کند، به‌هیچ‌وجه مشخص نیست که این اقدام کارساز باشد.