تسلسل بایدش؟/درباره عکسی از مراسم تکریم و معارفه رئیس بنیاد ایران‌شناسی
فارغ از تخصص حرف دیگری دارم. انگار حکایت مدیران مملکتی شده است حکایت دور چون با عاشقان(خدمتگزاران) افتد تسلسل بایدش.
هجدهم اسفندماه ۱۴۰۳ پس از آنکه زمزمه ریاست علی‌اکبر صالحی بر بنیاد ایران‌شناسی شنیده شد کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران در پی انتصاب صالحی و خطاب به ایشان در بیانیه‌ای نوشت: «جناب آقای مهندس صالحی؛ عرف آن است که در این نامه انتصاب رئیس جدید بنیاد ایران‌شناسی را تبریک بگوییم، اما برای شما نتوانستیم! مورخان، باستان‌شناسان، ادبا، زبان‌شناسان، فلاسفه، فرهنگ‌پژوهان و همه دلسوزان کشور که عمرشان صرف تاریخ و فرهنگ ایران شده، هنوز پذیرش این جایگاه توسط شما را باور نکرده‌اند. شما در کدام‌یک از این تخصص‌ها و گروه‌های علمی می‌گنجید که چنین جایگاهی را پذیرفته‌اید؟ از شما به‌عنوان یک دیپلمات و متخصص در فیزیک هسته‌ای انتظار نمی‌رفت گام در چنین دامی بگذارید و باعث دلسردی متخصصان حوزه ایران‌شناسی و دلسوزان آینده ایران شوید.»
کاری به تخصص شخص آقای صالحی ندارم. در این سال‌ها چه بسیار مدیرانی را به چشم سر دیدیم که با وجود تخصص در حوزه مورد نظر مطلقاً از مدیریت چیزی نمی‌دانستند و سازمان تحت امرشان را با ندانم‌کاری به کجاها که نبردند.
حالا فارغ از تخصص حرف دیگری دارم. انگار حکایت مدیران مملکتی شده است حکایت دور چون با عاشقان(خدمتگزاران) افتد تسلسل بایدش. حرفم درباره شخص آقای علی‌اکبر صالحی نیست. از اتفاق ایشان امکانات اولیه یک مدیر تراز را دارند و اگر حقیقتاً برای این سمت مناسب نباشند، لااقل به لحاظ تیپ، قد، هیکل، آداب معاشرت، قدرت کلام و اهل مدارا بودن یک سر و گردن از باقی هم‌قطاران جلو هستند.
مسئله‌ای که می‌خواهم بنویسم صرفاً سوالی است که مدت‌ها ذهنم را مشغول خودش کرده. سوال این است که بالاخره کدام دولت می‌خواهد بدنه مدیران را جوان کند؟
واقعیت این است که مسئله اصولگرا و اصلاح‌طلب هم نمی‌شناسد. اگر به‌عنوان مثال جماعت اصلاح‌طلب بابت ریاست آقای احمد جنتی به‌عنوان دبیر شورای نگهبان گله‌مند هستند.
می‌توانستند وقتی دولت را دست گرفتند از سن پایین شروع کنند و به بالا بروند. اتفاقاً رئیس بنیاد ایران‌شناسی یکی از آن سمت‌هایی است که می‌شود مدیر جوان تازه‌نفسی در آن‌جا تلاش کند و بنیاد تحت امرش را ترقی دهد و مثلاً در دوره بعد کاندیدای وزارت ارشاد شود.
نه اینکه وقتی دولتی اصلاح‌طلب بر صدر مصطبه می‌نشیند مجبور شود وزیر التماسی به مجلس معرفی کند. اتفاقاً امثال جناب صالحی از آنجایی که قریب به پنجاه سال در سمت‌های مختلف مملکتی کار کرده‌اند بهترین گزینه برای مشاور شدن وزیر و وکیل و رئیس‌جمهور هستند. حالا اما کار دنیا بر عکس شده است.
این روزها خیلی از رفقای جوانم را می‌بینم که در مقام مشاور به وزارت‌خانه‌ها می‌روند و در کنار وزیر پابه‌سن گذاشته‌ای مشورت می‌دهند. شیئان عجیبان هُما اَبردُ مِن یخ. شیخ یتصبّی و صَبیّ یتشیّخ! یا بهتر است بنویسم. دوتا چیز عجیب هستند که از یخ سردترن پیری که بچگی کند و کودکی که بزرگی کند.
عکس: محسن ونایی/ایرنا
