خبری در راه است؟/درباره عکسی از وزیر اقتصاد عبدالناصر همتی

سلفی، فراتر از یک عکس است. این شکل خاص از تصویر، صرفاً نمایشی از یک لحظه گذرا نیست. به یک اعتبار بازتابی از تحولات عمیق فرهنگی و فلسفی عصر مدرن است. در دنیای معاصر مرزهای هویتی سریع‌تر از آنچه تصور کنید در حال تغییر است.

در ادامه همین تحولات، سلفی به انسان اجازه می‌دهد تا تصویری از خود بسازد که مطابق میل و دیدگاه شخص خودش باشد. احتمالاً تا به حال زیاد با این صحنه مواجه شده‌اید که فرد سلفی‌گیرنده چقدر دوربین را روبه‌روی صورتش بالا و پایین می‌کند.

او در این لحظه به دنبال آن تصویر خیالی می‌گردد که در ذهن از خود ساخته است و می‌خواهد هر طور شده تصویر آرمانی که در ذهن دارد را به ثبت برساند. به‌عنوان مثال شما به تجربه شخصی می‌دانید که سمت راست صورت‌تان زیبایی بیشتری دارد، بنابراین هنگام سلفی گرفتن، طرف راست را برای عکس سلفی انتخاب می‌کنید.

توجه داشته باشید که وقتی جلوی دوربین عکاسی قرار می‌گیرید نیمی از ماجرا در دست شماست و باقی به عکاس بر می‌گردد. در عکس سلفی اما صددرصد ماجرا خود فرد است.

نکته دیگری که در سلفی گرفتن حائز اهمیت است نیاز به دیده شدن و تایید از سوی بینندگان است. واقعیت این است که بستر انتشار سلفی صفحه‌های اجتماعی است.

از طرفی ساختار شبکه‌های اجتماعی براساس تایید از سوی مخاطبان بنا شده. در حقیقت افراد با اشتراک گذاشتن تصاویر خود در شبکه‌‌های اجتماعی در تمنای تایید از سوی مخاطبان‌شان هستند.

در عکس سلفی (بدون فیلترهای مرسوم) مرز بین واقعیت و تصویر به شکل غریبی از بین می‌رود. بیشتر افراد بلافاصله بعد از گرفتن عکس سلفی با نگاهی چپ‌چپ به عکس، دکمه «دلیت» را فشار می‌دهند و خود واقعی‌شان را به عدم می‌فرستند.

با این همه هستند انسان‌هایی که شیوه و روش این شکل از عکس گرفتن را خوب بلدند و تصویری می‌سازند که صدتا عکاس کارکشته از پس ساختنش برنمی‌آیند.

در تمام سال‌هایی که عکس و عکاسی را به شکل جدی دنبال می‌کنم به چشم خود ندیده بودم که فردی مغموم و شکست‌خورده‌ از خودش عکس سلفی بگیرد و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کند.

دیروز که عکس عبدالناصر همتی با همتای سعودی‌اش را دیدم، گمان کردم خبری در راه است. وگرنه با حالی که اقتصاد این روزهای ایران دارد سلفی گرفتن کمی عجیب است.