دلیل علاقه پوتین به ترامپ

آزادی مارک فوگل، شهروند آمریکایی، در هفته گذشته از سوی روسیه، نشانه‌ای است که ثابت می‌کند روسیه قصد دارد امتیازاتی به ترامپ بدهد تا او روحیه خوبی داشته باشد. پوتین به‌دنبال سوءاستفاده از تمایل ترامپ برای قاطع دیده شدن است. بنابراین، از سرگیری ارتباط برای دستیابی به اولین موفقیت، یک گام منطقی بود از سوی پوتین. تنها کاری که پوتین باید انجام می‌داد این بود که یک شهروند آمریکایی را دستگیر و سپس آزاد کند.

پوتین آماده است همان حس پیروزی را در مورد اوکراین هم به ترامپ بدهد: او جنگ را آغاز کرد و اگر شرایط خاص او برآورده شود آن را متوقف خواهد کرد. پوتین در طول ربع قرن قدرت خود، پیشنهاد کرده است که روسیه و ایالات متحده برای شکست دادن یک دشمن مشترک، از تروریست‌های اسلامی و دزدان دریایی سومالیایی گرفته تا کووید-19 و حتی گرم شدن زمین، با یکدیگر همکاری کنند.

او معتقد بود که چنین پیروزی‌ای، دو کشور را به هم نزدیک‌تر می‌کند. همانطور که استالین و روزولت در دهه 1940 موفق شدند این کار را انجام دهند. به‌طرز متناقضی، پوتین در زمانی به هدف خود نزدیکتر شده است که قاعدتاً می‌بایست  از آن ‌دور می‌شد چراکه او با حمله به اوکراین خود را به دشمن مشترک غرب تبدیل کرد. این اولین بار نیست که پوتین از زور استفاده می‌کند و خود را برای مقابله با عواقب آن آماده می‌کند.

با این حال، هرگز قبلاً این تاکتیک به این صراحت مورد استفاده قرار نگرفته بود یا به این آسانی پذیرفته نشده بود. لحن دوستانه و حتی تملق‌آمیز روایت شخصی ترامپ از تماسش با پوتین به شدت با سبک معمول گستاخی‌های او در تضاد است و نشان می‌دهد که ترامپ هم به همان اندازه تلاش می‌کند تا پوتین را راضی کند.

ترامپ پس از آنچه که او یک «تماس تلفنی طولانی و بسیار سازنده» نامید، موارد مشترکی را که در این گفت‌‌وگو به بحث گذاشته شد، فهرست کرد و هیچ اشاره‌ای به جنگ نکرد. ترامپ نوشت: ما درباره اوکراین بحث کردیم اما بلافاصله پس از اوکراین، ماجرای خاورمیانه پیش آمد که تحول بسیار مثبتی برای پوتین بود. گنجاندن موضوع خاورمیانه در این مکالمه تلفنی به این معنی است که ترامپ روسیه را نه‌تنها متجاوز نمی‌داند، بلکه معتقد است روسیه یک بازیگر جهانی است که مشارکتش برای حل مشکلات جهانی لازم است. این کاملاً محتمل است که پوتین موضوع خاورمیانه را وارد گفت‌وگو کرده باشد تا این وضعیت را برای خود تضمین کند.

سومین موضوع ذکرشده در این گفت‌‌وگوی تلفنی موضوع انرژی بود که می‌تواند به این معنی باشد که ترامپ پوتین را به کاهش احتمالی قیمت جهانی نفت تهدید کرده است. با این حال، هیچ چیز در لحن گفت‌وگو این موضوع را نشان نمی‌دهد. عبارت «ما هر دو درباره تاریخ بزرگ ملت‌های خود صحبت کردیم و در جنگ جهانی دوم با هم بسیار موفق جنگیدیم»، برای پوتین گوش‌نواز است.

این عبارت از موضع او حمایت می‌کند که همواره گفته است که عظمت را باید در گذشته جست‌وجو کرد و جهان قدیم برتر است و باید بازگردانده شود. ترکیبی از اظهارات ترامپ مبنی بر اینکه «میلیون‌ها نفر در جنگی کشته شده‌اند که اگر من رئیس‌جمهور بودم اتفاق نمی‌افتاد» و «می‌خواهم از رئیس‌جمهور پوتین برای وقت و تلاشش در رابطه با این تماس تشکر کنم» اساساً مسئولیت نمادین جنگ اوکراین را از پوتین به جو بایدن، رئیس‌جمهور سابق آمریکا منتقل می‌کند.

به عبارت دیگر، از نظر ترامپ جنگ نه به این دلیل اتفاق افتاد که پوتین به مرزها نیرو اعزام کرد، بلکه صرفاً به این دلیل رخ داد که بایدن رئیس‌جمهور بود نه ترامپ. بیانیه ترامپ با اطمینان به موفقیت قریب‌الوقوع مذاکرات پایان می‌یابد. اساس این مذاکرات کاملاً روشن است. ترامپ، روسیه را تنها «طرف مناقشه» و شرکت‌کننده برابر در حل آن می‌بیند.

او نقش پوتین را در شروع جنگ نادیده می‌گیرد و در کنار خودش نقش جدیدی به عنوان صلح‌طلب به او می‌دهد. ترامپ بدون توجه به شرایط به دنبال پایان سریع درگیری است و به نظر می‌رسد کرملین هم آماده کمک به اوست. پوتین نه‌تنها نشان داد که مایل است آنچه را که ترامپ می‌خواهد بشنود به او بگوید و نشان داد که برای صلح آماده است، بلکه با آزاد کردن یک آمریکایی زندانی به ترامپ یک پیروزی مجانی هدیه داده است.

هنوز مشخص نیست که چگونه پایان دادن به جنگ اوکراین براساس نظر ترامپ، قیام جهانی ضدامپریالیستی را که ظاهراً پوتین رهبری می‌کند، تثبیت خواهد کرد. اما رهبر روسیه آنقدر روی اوکراین متمرکز است که به رسمیت شناختن حقوق روسیه در آنجا را با نظم نوین جهانی یکی می‌داند. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید