شمایل هنرمندی

عزت‌الله انتظامی، آقای بازیگر سینمای ایران، نامی است که با تاریخ هنر این مرز و بوم گره خورده است که یک بازیگر و یک مکتب بود. او خردادماه ۱۳۰۳ در سنگلج تهران به دنیا آمد. خودش می‌گفت: «من عزتم، بچه سنگلج». جمله‌ای که ارجاع به صحنه تئاتر هم دارد. در هنرستان، برق خواند و در ۲۳ سالگی وارد وادی هنر شد. دوره‌ای با دستمایه‌های اندک به آلمان رفت و در مدرسه‌ شبانه سینما و تئاتر آموزش دید.

با پیش‌پرده‌خوانی در تئاترهای لاله‌زار، فعالیت هنری‌اش را آغاز کرد و خیلی زود درخشید و البته ماندگار شد. انتظامی در شش‌دهه فعالیت از کمدی‌های ماندگار تا درام‌های عمیق، قدرت بی‌بدیل خود در خلق شخصیت‌هایی زنده و باورپذیر را به نمایش می‌گذاشت. همکاری‌هایش با داریوش مهرجویی، به‌خصوص در فیلم‌های «گاو» و «هامون»، نقطه‌عطف سینمای ایران به‌شمار می‌رود.

با هر نقش، بخشی از وجود خود را در آن دمید و تماشاگر را به دنیای درونی کاراکترها می‌کشاند. چه در قامت مرد ساده «مش‌حسن»، چه در هیبت پیرمرد مغرور «هامون»، انتظامی همواره در اوج بود. او نه برای بازیگری که برای انسانیت و فروتنی‌‌اش مورد احترام و شمایل یک هنرمند بود. عزت‌الله انتظامی در چنین روزی در سال 1397 درگذشت.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید