احیاگر ساز تنبور

بسیاری بر این باورند که نمی‌توان سخن از تنبور زد و نامی از سیدخلیل عالی‌نژاد به میان نیاورد. او که در دهه‌های 60 و 70 جانی دوباره به ساز تنبور بخشید. پدرش هم سید شاهمراد نوازنده‌ی تنبور بود.

سیدخلیل مشق تنبور را به تشویق مادر با سیدنادر طاهری آغاز کرد و بعد از دو سال نزد سیدامرالله‌ شاه‌ابراهیمی رفت. او نزد درویش امیر حیاتی و بعد عابدین خادمی به آموزش ادامه داد و همزمان سرپرستی گروه تنبور‌نوازان صحنه را به عهده گرفت.

در اواخر دهه 1350 در رشته موسیقی دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل شد. آواز را از مکتب استاد میرزاحسین خادمی آموخته بود و از مرحوم نادر نادری دف آموخت و تار را از کیخسرو پورناظری. اوایل دهه 60 به گروه تنبور شمس به سرپرستی پورناظری پیوست‌. حاصل همکاری با تنبور شمس، تکنوازی و جواب آواز سیدخلیل در کاست «صدای سخن عشق» بود که با صدای ناظری انتشار یافت. سیدخلیل در 27 آبان‌ماه 1380، دور از میهن در شهر گوتنبرگ سوئد در سر کلاس درس تنبور با چاقو به قتل رسید و بعد جسدش را به آتش کشیدند.