در هیچ‌یک از سال‌های گذشته فضا تا این اندازه برای یاد کوروش مناسب نبوده است. چراکه ایرانیان بر سر هر چه اختلاف داشته باشند چندان که شهره‌ایم به اهل کار جمعی نبودن و میل به انشعاب بعد از هر اتحاد و تشکل می‌توانند حول برخی نمادها و مفاهیم متحد شوند و کوروش یکی از آنهاست و این گونه است که از مناسبت هفتم آبان فراتر می‌رود و ایرانیان را از هر گرایش و مذهب و حتی اگر چندان دل باخته زبان پارسی نباشند گرد هم می‌آورد.
ظریف سرباز وطن است و سرنوشت این سربازها را نه خود که دیگران رقم می‌زنند اما در تلاطم حوادث و رخدادهای امروز جامعه ایران سرباز بودن کار آسانی نیست.
اکنون یکی از مهم‌ترین انتخابات کشور به پایان رسیده و نتیجه آن معلوم شده است اما هنوز جنبه‌های اجتماعی مختلف این انتخابات و پیامدهای آن مشخص نیست. به نظر می‌رسد الگوی مشارکت در انتخابات تغییر کرده ولی به خاطر آن که اطلاعات کامل منتشر نشده است نمی‌توان گفت چه تغییراتی و به چه میزان و با چه شدتی در فضای سیاسی اجتماعی ایجاد شده است. با این حال، بعضی از خطوط کلی تغییرات را می‌توان با اتکاء به نتایج کلی انتخابات نشان داد.
اظهارات مسعود پزشکیان در مجلس، با واکنش گسترده‌ای مواجه شد و این شبهه را شکل داد که او گفته به دهان تحریمی‌ها و مردمی که رای نداده‌اند، مشت محکم زدیم! این درحالی است که بررسی‌های کانال تلگرامی راهبرد نشان می‌دهد وی چنین مطلبی نگفته است.
آنچه شاید در کنار تعیین سکانداران حوزه‌های مختلف اجرایی مهم است، وضعیتی است که کشور در آن قرار دارد؛ روزنامه کیهان از فضای ایده‌آل و «اسب زین‌شده» که از دولت قبل به دولت پزشکیان رسیده سخن گفته و به نظر میآید این جریان در تلاش است که نشان دهد قطار پیشرفت کشور در ریل درست قرار دارد؛ اما به عنوان اعضای جامعه ایرانی که در این کشور زندگی میکنیم و وضع سیاسی و اقتصادی را میبینیم به این ادعا با تردید که نه با احتمال بالای اشتباه در برآورد وضعیت، نگاه میکنیم و از آن تعریف و تمجیدات صورت گرفته در…
عدم حضور در کابینه دولت پزشکیان موضوعی است که محمدجواد ظریف، وزیر سابق امور خارجه و محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر سابق ارتباطات بر آن تاکید کرده‌اند. چهره‌های شناخته‌شده سیاسی که نقشی تعیین‌کننده در موفقیت مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور منتخب داشتند.
برای ترسیم تصویر کلی از فضای سیاسی کشور تا زمانیکه اکثریت خاموش تصمیم به ورود به بزنگاهی مانند شرکت در انتخابات نگیرند، جریانهای سیاسی با قاطعیت نمیتوانند از پایگاه رای و جایگاه اجتماعی خود سخن بگویند. تنها می‌توان چنین برداشت کرد که با توجه با اینکه آرای خاموش مخالف وضع موجود هستند و به دلیل ناامیدی از تغییر، چنین شیوهای را برگزیدند، پس همسو با اصولگرایان نیستند اما اینکه چقدر همراه اصلاحخواهان و همسو با آنها رفتار کنند؛ فعلاً قابل برداشت نیست.
