آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانههای خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.
حمله اسرائیل به گذرگاه مرزی عراق و سوریه
زوی بارل در روزنامه اسرائیلی هاآرتص نوشت: «از این هفته، سوری‌ها و عراقی‌ها می‌توانند از پرواز‌های مستقیم در روز‌های یکشنبه و پنج‌شنبه بین بغداد و دمشق، دو سال پس از توقف آن، بهره ببرند. تا آنجا که به اسرائیل مربوط می‌شود، بازگشایی این مسیر به معنای کانال دیگری است که ایران می‌تواند محموله‌های خود را به سوریه منتقل کند. اما درحالی‌که هدف قرار دادن کاروان‌های تسلیحات به یک هدف معمول برای نیروی هوایی اسرائیل تبدیل شده است، رهگیری هواپیما‌های تجاری داستان کاملاً متفاوتی دارد. سوریه و عراق توافق‌نامه تجاری جدیدی امضا کرده‌اند که به کامیون‌های سوری اجازه می‌دهد وارد عراق شوند و کالا‌ها را از طریق گذرگاه مرزی القائم (در سمت عراق) و گذرگاه ابوکمال (در سمت سوریه) وارد کنند؛ این گذرگاه اخیراً هدف حمله منتسب به اسرائیل قرار گرفت. بعید است دولت عراق محموله‌هایی را که از خاک عراق خارج می‌شود به‌صورت علنی و رسمی بررسی کند تا از صادرات تسلیحات از عراق به سوریه جلوگیری کند، زیرا با وجود اینکه گذرگاه القائم به‌طور رسمی توسط دولت عراق کنترل می‌شود و کارمندان آن عراقی هستند، اما این مکان در واقع توسط شبه‌نظامیان شیعه اداره می‌شود. هرازگاهی، پارلمان عراق خواستار اعزام نیرو‌های بزرگ به این گذرگاه برای بازپس‌گیری کنترل آن می‌شود، اما این خواسته‌ها که به‌سختی توسط رسانه‌ها پوشش داده می‌شود، بیهوده است. در سمت سوریه، در گذرگاه ابوکمال، شبه‌نظامیان طرفدار ایران کنترل را در دست دارند. هرچند گذرگاه به‌طور رسمی تحت کنترل دولت سوریه است.
برای اسرائیل راحت‌تر است که بدون حمله به خاک عراق، این سمت از گذرگاه را بمباران کند، زیرا حمله به عراق می‌تواند روابط حساس و شکننده‌ای را که بین ایالات‌متحده و عراق وجود دارد، به خطر بیندازد. حملات منتسب به اسرائیل ظاهراً برای جلوگیری از انتقال تسلیحات ایران از طریق سوریه به حزب‌الله لبنان است. اما این حملات هدف دیگری نیز دارد؛ ماهیت استراتژیک، که توضیح می‌دهد چرا اسرائیل حملات خود را تا قلب صحرای سوریه تغییر داده است.
در نوامبر ۲۰۲۲، مرکز حقوق بشر سوریه گزارش داد که نیرو‌های بزرگ حزب‌الله بین ابوکمال و شهر المیادین در شمال مستقر شده‌اند و قصد دارند پایگاه‌های نظامی در آنجا بسازند. بر اساس گزارش‌های رسانههای مخالف در سوریه، جنگجویان حزب‌الله مقادیر زیادی سلاح و سایر تجهیزات نظامی را به این منطقه آورده و صد‌ها جنگجو در حال حاضر در منطقه مستقر شده‌اند. یک ماه قبل، مقدمات ساخت باندی برای هواپیما‌های بدون سرنشین در آنجا در حال انجام بود، اما به نظر می‌رسد که به‌دلیل ترس از حمله اسرائیل یا ایالات‌متحده به پهپاد‌ها متوقف شد. ایران علاقه‌ای به استقرار پهپاد‌ها و شبه‌نظامیان در مرز سوریه و عراق صرفاً برای تضمین کنترل مرز ندارد. تا آنجا که مشخص است، سالانه میلیون‌ها دلار از قاچاق مواد مخدر در مقیاس بزرگ از سوریه به عراق، تجارت نفت و گوسفند و قاچاق انسان به‌دست می‌آید. کنترل مرز یکی از مؤلفه‌های حیاتی در استراتژی ایران برای افزایش نفوذ خود در سوریه است. این استراتژی همچنین شامل کنترل جاده اصلی عراق به سوریه و از آنجا به لبنان و دریای مدیترانه و همچنین شامل «الحاق» بخش‌هایی از خاک سوریه می‌شود که در منطقه مورد علاقه روسیه نیست، یا مناطقی که نیرو‌های ایرانی احتمالاً ممکن است با خشونت مخالفان محلی مواجه شوند مانند شمال سوریه که کنترل آن را نیرو‌های کرد در دست دارند. بر اساس اهداف حملات اسرائیل، تلاش بر این است که منطقه شرق سوریه به‌دست ایران و فرستادگانش نیفتد. کوچاوی در این مصاحبه گفت: «برخی از اقدامات ما مسدود کردن گذرگاه‌ها - از طریق هوا، زمین یا دریا - و برخی دیگر برای از بین بردن آن چیزی است که قبلاً وارد شده است. کافی است به گزارش‌های رسانه‌ها نگاه کنید و بفهمید که ما کجا عمل می‌کنیم.» ایالات‌متحده نیز در این تلاش شریک است و بر اساس گزارش‌های رسانههای خارجی به اسرائیل اجازه می‌دهد تا از کریدور‌های نیروی هوایی خود برای حمله به شرق سوریه استفاده کند.