تصویر شادمانی و قدرت ایران را خراب نکنیم
کدام ایرانی میتواند چنین برداشت کند که تصویر دو ماراتن کیش، ایران را کشوری ضعیف نشان داده؟ یا اینکه با افتخار میتوانیم بگوئیم با وجود این همه تحریم، با وجود جنگ و با وجود همه مصائب، کسی نمیتواند ما را به زانو درآورد.
ما ترجیح میدهیم چه تصویری از ایران به تمامی جهان مخابره شود؟ این «ما» که میگویم یعنی همه ما، چه مردم عادی و چه صاحبان قدرت و ساختار حاکمیت. به همین چند ماه پیش برگردیم و جنگ 12 روزه. تصویر ایران در آن جنگ چه بود؟ آیا غیر از اینکه بهرغم تهاجم تمامقد آمریکا و اسرائیل به کشورمان و پشتیبانی کشورهای اروپایی از این تهاجم، ایرانیان یکپارچه ماندند و نقشههای آنان نقش برآب شد؟
مگر نه اینکه این دشمنان از روز اول جنگ، مردم میهنمان را دعوت به شورش میکردند و این دعوت پاسخی نگرفت و مگر همین اتحاد نبود که سبب ورود سرود «ای ایران» به نوحهخوانیها شد؟ حالا این تصویر که دشمنان را ناامید کرد را مقایسه کنیم با تصویری که در اعتراضات 1401 از ایران به جهان مخابره شد؟ کدامیک از این دو تصویر دشمنان این خاک را به طمع میاندازد و کدامیک افسرده و ناامیدشان میکند و منطقاً، ما و دوباره تاکید میکنم که منظورم از ما یعنی همه ما، ترجیحمان مخابره کدامیک از این دو تصویر به جهان است؟
کدامیک از این دو تصویر ایران را قدرتمند و کدامیک ایران را درگیر اختلاف و متشتت و ناتوان نشان میدهد؟ و اصلاً این پرسیدن دارد؟ خب وقتی جواب معلوم است، تلاش ما باید چه باشد و قدرت ایران در کدام تصویر متجلی میشود؟ تصویری که ایرانیان را در تعارض با ساختار نشان بدهد یا ساختار را همراه و همجهت با مردم؟
انگار باز هم سوالی پرسیدم که جوابش کاملاً روشن و معلوم است؛ اما واقعیت روی زمین، انگار چیز دیگری را نشان میدهد و به نظر میرسد پاسخ سوالی به این روشنی، برای برخی، اصلاً هم روشن نیست.
چرا این را میگویم و چه دلیلی بر این دارم که این سوالی که پاسخش روشن به نظر میرسد، هر روز شواهدی عیان میشود که انگار عدهای، آن هم عدهای که دستی در ساختار قدرت دارند، این پاسخ روشن را نمیدانند. برای روشن شدن منظورم هم گویا شاهد از غیب رسید.
جمعهای که گذشت، یعنی دو روز پیش، مسابقه دو ماراتن در کیش برگزار شد؛ مسابقهای که تصویری قدرتمند از ایران به جهان مخابره کرد؛ مسابقهای که در آن، 5200 زن و مرد، قدرتمند و پرتوان یک تصویر واحد را به جهان مخابره میکردند. این تصویر که ما مردمی شاد و زنده هستیم؛ که ما بهرغم همه تحریمها، بهرغم همه رنجها و مشقتها و بهرغم تمامی نقشهها و توطئهها، و با وجود جنگ با قدرتمندترین کشور همه تاریخ، همچنان شادیم. چنانکه دیروز نیویورکتایمز با تیتر و عکسی در صفحه یک روند تحولات جامعه ایران را چنین تفسیر کرد:«شادی ایران را در بر میگیرد» آیا با این تعبیر زیبا از ایران آن هم در یکی از معروفترین نشریات جهان مشکلی داریم؟
آیا غیر از این میخواهیم که با وجود این همه مصائب که بر ایران وارد کردهاند، نتوانستند ما را بشکنند و نهتنها نتوانستند ما را بشکنند که فقط چهار ماه بعد از حمله دو قدرت اتمی به ایران، ما با شادمانی تمام، نشان میدهیم که یک کشور و یک ملت زندهایم. یا گزارش خبری یورونیوز با عنوان «ماراتن کیش؛ مسابقهای که هزاران دونده ایران را دور هم جمع کرد».
کدامیک از دو خبری که اشاره کردم، تصویری مخرب از ایران را به جهانیان عرضه میکند؟ کدام ایرانی از دیدن این دو خبر میتواند چنین برداشت کند که تصویر دو ماراتن کیش، ایران را کشوری ضعیف نشان داده؟ یا اینکه با افتخار میتوانیم بگوئیم با وجود این همه تحریم، با وجود جنگ و با وجود همه مصائب، کسی نمیتواند ما را به زانو درآورد. حالا آن دو خبر را بگذارید کنار اینکه از «تشکیل پرونده قضایی برای مسئولین و برگزارکنندگان ماراتن کیش» خبر دادهاند.
انصافاً آن تصویری که شادمانی مردم را در این مسابقه نشان میدهد، حاکی از قدرت ایرانیان است یا خبر تشکیل این پرونده؟ دشمنان این مرز و بوم را کدامیک از این دو تصویر ناامید میکند، اینکه بعد از 12 روز جنگ با دو قدرت اتمی جهان، مردم ایران شادمانند یا این خبر که دادستان از تشکیل پرونده برای مسئولان و برگزارکنندگان همین ماراتنی که اینقدر تصویر شاد از ایران مخابره کرده؟
واقعاً کدامیک از این دو تصویر به نفع ایران و کدامیک به ضرر ایران است؟ برای همین بود که بالاتر نوشتم که انگار بعضی اصرار دارند که حتی بدیهیات را هم متوجه نشوند. در جنگ 12 روزه آنچه بیشتر از همه عیان شد، موضوع نفوذ تا مغز استخوانمان بود، همان که فرماندهان عزیزمان را از ما گرفت.
نمیدانم آن 155 امضا که انگار اصرار است تا دوباره کشور را به شرایط ملتهب 1401 بازگرداند یا این تشکیل پرونده را به چه تعبیر کنم، ولی واقعاً حیرتانگیز است که بعضی تلاش دارند تا به جای تصویر شادمانی و قدرت ایران و ایرانیان، تصویر تعارض بین ساختار و مردم را به جهان مخابره کنند.
لطفاً آن تصویر که دشمنان این آب و خاک را ناامید میکند خراب نکنیم. شادمانی و قدرت این مردم است که دشمنان را پشیمان میکند و نه هیچ چیز دیگر. قدر شادمانی مردم را بدانیم.
