زاکانی و گزارش عملکرد سه‌ماهه/ به بهانه نودمین روز تعطیلی خانه اندیشمندان علوم انسانی
امروز ۹۰ روز از سکون و انفعال محض ساختمان آن در خیابان ورشو می‌گذرد و مسببان آن، که مدعی بسط و فراگیری برنامه‌ها از نحله‌ها و سلایق فکری مختلف بودند می‌بایست پاسخگو باشند که آیا در این سه ماه که خانه در قُرُق آنان بود، یک بزرگداشت برای یک اندیشمند، ولو همفکر خود برگزار کرده‌اند؟
سوم شهریور سال 1404 روزی بود که خانه اندیشمندان علوم انسانی به دستور شهردار تهران رسماً تعطیل و تخلیه شد. از این اقدام که پس از دو سال کشمکش فی‌مابین شهرداری و خانه اندیشمندان رخ داد، امروز 90 روز می‌گذرد و شهردار تهران می‌بایست با ارائه گزارش عملکرد سه‌ماهه، پاسخگوی خیل عظیم اندیشه‌ورزان، دانشجویان، دانش‌پژوهان، اساتید و فرهیختگان جامعه، به‌خصوص نخبگان و اهالی فرهنگ پایتخت باشد که آنان را از داشتن یک خانه جهت استماع آراء و اندیشه‌های اندیشمندان و متفکران محروم کرد؛ خانه‌ای که به دور از منازعات و مجادلات سخیف سیاسی، فقط و فقط محملی جهت نشر و انعکاس اندیشه‌ها و محفلی برای حفظ و پاسداشت مقام شامخ عالمان علوم انسانی بود که قربانی تصفیه‌حساب‌های سیاسی شد که بانیان آن به بهانه‌های واهی از جمله حاکمیت تک‌صدایی و اینکه یک سلیقه خاص 95 درصد برنامه‌های خانه را به خود اختصاص داده است، اقدام به بستن خانه اندیشمندانی کردند که امروز 90 روز از سکون و انفعال محض ساختمان آن در خیابان ورشو می‌گذرد و مسببان آن، که مدعی بسط و فراگیری برنامه‌ها از نحله‌ها و سلایق فکری مختلف بودند می‌بایست پاسخگو باشند که آیا در این سه ماه که خانه در قُرُق آنان بود، یک بزرگداشت برای یک اندیشمند، ولو همفکر خود برگزار کرده‌اند؟
جز یکی دو مورد، کتاب و اثر علمی را نقد و بررسی کرده‌اند؟ یک معضل اجتماعی، یک بحران زیست محیطی یا یک مبحث حقوقی را تبیین و تشریح کرده‌اند؟ اساساً اعتقادی به برگزاری این قبیل جلسات و نشست‌های علمی دارند؟ هیچ می‌دانند در این سه ماه که ساختمانی که با پول بیت‌المال ساخته شده را بلااستفاده رها کردند، خانه اندیشمندان علوم انسانی به عنوان یک سازمان مردم‌نهاد، بدون داشتن ساختمان و فضای کالبدی و در بستر فضای مجازی، اقدام به برگزاری چندده نشست و سمینار علمی کرده؟
دردا و دریغا که تنها اقدام شهرداری تهران پس از تحویل ساختمان خانه اندیشمندان، تخریب و به زیرکشیدن تابلوی خانه اندیشمندان علوم انسانی بود که در این میان، سکوت و انفعال شورای شهر تهران، بیش از همه آزاردهنده است.
