غذای جهان گران‏‌تر می‌‏شود/بررسی عوامل تشدیدکننده قیمت مواد غذایی و تاثیر آن بر توسعه پایدار

با نزدیک شدن به سال 2030، جهان به‌طور قابل توجهی از دستیابی به هدف دوم توسعه پایدار (SDG 2)، یعنی پایان دادن به گرسنگی، دستیابی به امنیت غذایی و بهبود تغذیه و ترویج کشاورزی پایدار، عقب مانده است و موانع ناشی از رویدادهای شدید اقلیمی، همه‌گیری کووید-19، افزایش قیمت مواد غذایی و اختلالات ژئوپلیتیکی مانند جنگ در اوکراین و خاورمیانه، این امر را تشدید کرده است.  این بحران‌ها گرسنگی و ناامنی غذایی جهانی را بالاتر از سطح قبل از سال 2015 افزایش داده و به طور نامتناسبی بر جمعیت‌های کم‌درآمد تأثیر گذاشته و سایر اهداف توسعه مانند کاهش فقر و سلامت را تهدید می‌کند. 

درحالی‌که در سال‌های اخیر نشانه‌هایی از بهبود این روندها وجود داشته است، تورم مداوم این پیشرفت را کُند کرده و همچنان قدرت خرید و دسترسی به رژیم‌های غذایی سالم را تضعیف می‌کند. اگرچه قیمت‌های جهانی مواد غذایی تا حدودی تثبیت شده‌اند، اما تورم در بسیاری از کشورها همچنان بالا است.  هرچند آخرین ارزیابی گرسنگی جهانی، که با شاخص شیوع سوءتغذیه (PoU) (شاخص SDG 2.1.1) اندازه‌گیری می‌شود، نشانه‌هایی از بهبود در سال‌های اخیر را نشان می‌دهد.

شاخص شیوع سوءتغذیه در سال ۲۰۱۷ به آرامی شروع به افزایش کرد و بعد در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ به دنبال همه‌گیری به شدت افزایش یافت. با این حال، آخرین ارزیابی‌ها نشان از پیشرفت‌های دلگرم‌کننده‌ از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴ دارد. با این حال دستیابی به اهداف تعیین‌شده فعلاً مقدور نشده است.  تخمین زده می‌‌شود که 8/2 درصد از جمعیت جهان در سال ۲۰۲۴ با گرسنگی مواجه بوده‌اند که نسبت به رقم 8/5 درصد در سال ۲۰۲۳ و 8/7 درصد در سال ۲۰۲۲ روندی کاهشی یافته است.

بین ۶۳۸ تا ۷۲۰ میلیون نفر (7/8 تا 8/8 درصد از جمعیت جهان) در سال ۲۰۲۴ با گرسنگی مواجه بوده‌اند. این رقم ۱۵ میلیون نفر در مقایسه با سال ۲۰۲۳ و ۲۲ میلیون نفر در مقایسه با سال ۲۰۲۲ کمتر شده است. پیشرفت در کاهش میزان گرسنگی در سطح جهانی ناشی از بهبود قابل توجه شاخص‌ها در جنوب شرقی آسیا، جنوب آسیا عمدتاً هند و آمریکای جنوبی است. نرخ فقر مطلق در آسیا از 7/9 درصد سال 2022 به 6/7 درصد در سال 2024 کاهش یافته است.

پیشرفت‌هایی نیز در آمریکای لاتین و کارائیب حاصل شده است، در این مناطق آخرین برآوردها نشان می‌دهد که نرخ فقر مطلق پس از اوج گرفتن در سال 2020 به 6/1 درصد در سال 2024 کاهش یافته است. اما دنیا شاهد روند مثبت با افزایش مداوم گرسنگی در اکثر مناطق آفریقا و غرب آسیاست. نرخ فقر مطلق در آفریقا در سال 2024 از 20 درصد فراتر رفت و در غرب آسیا به 12/7 درصد افزایش یافت. طبق پیش‌بینی فعلی، 512 میلیون نفر در جهان ممکن است در سال 2030 دچار سوءتغذیه مزمن باشند که از این تعداد تقریباً 60 درصد مربوط به آفریقا خواهند بود و این امر چالش عظیم دستیابی به هدف SDG 2 (گرسنگی صفر) را برجسته می‌کند. 

در سطح جهانی، شیوع ناامنی غذایی از سال ۲۰۲۱، پس از افزایش شدید ناشی از همه‌گیری کرونا در سال ۲۰۲۰، به تدریج کاهش یافته است. از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴، شیوع جهانی ناامنی غذایی متوسط یا شدید، اندکی کاهش یافت و از 28/4 به 28/0 درصد رسید. تخمین زده می‌‌شود که حدود 2/3 میلیارد نفر در جهان در سال ۲۰۲۴ دچار ناامنی غذایی متوسط یا شدید بودند، یعنی ۳۳۵ میلیون نفر بیشتر از سال ۲۰۱۹، قبل از همه‌گیری، و ۶۸۳ میلیون نفر بیشتر در مقایسه با سال ۲۰۱۵ که دستور کار توسعه پایدار ۲۰۳۰ راه‌اندازی شد. شیوع ناامنی غذایی متوسط یا شدید در آفریقا (58/9 درصد) بیش از دو برابر میانگین جهانی ۲۸ درصد است، در حالی که در آمریکای لاتین (25/2 درصد) و کارائیب (23/3 درصد)، آسیا و اقیانوسیه (3/26 درصد)، این میزان پایین‌تر از تخمین جهانی است.

تغییرات شاخص قیمت مواد غذایی فائو

شاخص قیمت مواد غذایی فائو (FPI)، معیاری برای قیمت کالاهای غذایی در جهان است و آمارهای این سازمان نشان می‌دهند در ماه ژوئن 2025 این شاخص به طور متوسط 128/0 واحد بود، به این معنی که نسبت به ماه مه 0/5 درصد افزایش یافته است. اگرچه قیمت‌های بین‌المللی غلات و شکر کاهش یافت، اما این کاهش‌ها تحت تأثیر افزایش قیمت محصولات لبنی، گوشت و روغن‌های گیاهی قرار گرفت.

این شاخص که تغییرات ماهانه در قیمت‌های بین‌المللی مجموعه‌ای از مواد غذایی مورد معامله در سطح جهان را دنبال می‌کند، در ماه ژوئن 2025، 5/8 درصد نسبت به سطح خود در سال قبل افزایش یافت، اما همچنان بسیار پایین‌تر از اوج خود در مارس 2022 بود. شاخص قیمت غلات فائو در ژوئن 1/5 درصد نسبت به ماه قبل کاهش یافت. قیمت جهانی ذرت برای دومین ماه به دلیل عرضه فراوان این محصول کشاورزی از آرژانتین و برزیل به شدت کاهش یافت. قیمت ذرت خوشه‌ای و جو نیز کاهش یافت. در مقابل، قیمت گندم به دلیل نگرانی‌های مربوط به اقلیم در بخش‌هایی از اتحادیه اروپا، فدراسیون روسیه و ایالات متحده آمریکا افزایش یافت. قیمت‌های بین‌المللی برنج اندکی کاهش یافت که نشان‌دهنده تقاضای کمتر است.

شاخص قیمت روغن نباتی فائو نسبت به ماه مه 2/3 درصد افزایش یافت. دلیل این امر افزایش قیمت روغن‌های پالم، سویا و کلزا بود. قیمت‌های بین‌المللی روغن پالم به دلیل تقاضای جهانی، نزدیک به 5 درصد افزایش یافت. قیمت روغن سویا نیز در ماه ژوئن به دلیل انتظارات برای افزایش تقاضای سوخت‌های زیستی در برزیل و ایالات متحده آمریکا و نیز افزایش قیمت سویا در آمریکای جنوبی بالا رفت. قیمت روغن کلزا نیز به دلیل چشم‌انداز محدود عرضه جهانی افزایش یافت، در حالی که قیمت روغن آفتابگردان به خاطر تولید در منطقه دریای سیاه روندی کاهشی داشت.

اما در بخش دامداری، شاخص قیمت گوشت فائو در ماه ژوئن با 2/1 درصد افزایش به بالاترین حد خود رسید. قیمت جهانی گوشت گاو، خوک و گوسفند همگی افزایش یافتند درحالی‌که قیمت گوشت مرغ همچنان رو به کاهش بود.

شاخص قیمت لبنیات فائو در ماه ژوئن نسبت به ماه قبل 0/5 درصد افزایش یافت و قیمت کره به خاطر کمبود عرضه در منطقه اقیانوسیه و اتحادیه اروپا، همراه با تقاضای قوی ادامه‌دار از آسیا، به رکورد جدیدی رسید. قیمت پنیر برای سومین ماه متوالی افزایش یافت، در حالی که قیمت پودر شیر بدون چربی و کامل به دلیل کاهش تقاضای جهانی و عرضه فراوان افت داشت.

شاخص قیمت شکر فائو نسبت به ماه مه 5/2 درصد کاهش یافت و چهارمین کاهش ماهانه متوالی خود را ثبت کرد و به پایین‌ترین سطح خود از آوریل ۲۰۲۱ رسید. این کاهش نشان‌دهنده بهبود چشم‌انداز تولید در برزیل، هند و تایلند است، یعنی مناطقی که آب و هوای مساعد و گسترش کشت باید منجر به تولید بیشتر شود.

چرا قیمت‌ها افزایش می‌یابد؟

بر اساس برآوردهای فائو، قیمت جهانی غذا در سال ۲۰۲۵ به دلیل ترکیبی از اثرات تشدید روندهای تغییر اقلیم، اختلالات مداوم در زنجیره تأمین و اثرات ماندگار درگیری‌های جهانی، همچنان روندی صعودی خواهد داشت. رویدادهای شدید اقلیمی، مانند خشکسالی و سیل، بر بازده محصولات کشاورزی تأثیر می‌گذارند، در حالی که تنگناهای لجستیکی و محدودیت‌های تجاری همچنان بر جابجایی کالاها تأثیر گذارند. بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی، به‌ویژه درگیری‌های مداوم و اختلالات تجاری، یکی از عوامل اصلی افزایش قیمت جهانی مواد غذایی در سال 2025 است.

رویدادهایی مانند حمله روسیه به اوکراین و تشدید تنش‌ها در خاورمیانه زنجیره‌های تأمین کشاورزی را مختل کرده و هزینه کالاهای اساسی مانند کود و غلات را افزایش می‌دهد که منجر به افزایش قیمت مواد غذایی در سراسر جهان می‌شود. حتی در گزارش مجمع جهانی اقتصاد هم تشدید تنش‌های ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی به عنوان ریسک شماره یک طبقه‌بندی شده است. تنش‌های تجاری و تغییرات سیاست، به‌ویژه بین اقتصادهای بزرگ مانند ایالات متحده و چین، به طور قابل توجهی بر صنعت جهانی غذا تأثیر می‌گذارند. این اختلالات می‌تواند بر تأمین منابع، دسترسی به بازار و افزایش هزینه‌ها برای مشاغل تأثیر بگذارد.

اثر قیمت انرژی

هیئت بین‌المللی متخصصان سیستم‌های غذایی پایدار (IPES-Food) یک انجمن غیرانتفاعی بین‌المللی است که با هدف ترویج گذار به سیستم‌های غذایی پایدار در سراسر جهان فعالیت می‌کند و در سال ۲۰۱۵ در بلژیک ثبت شده است. کارشناسان این هیئت بین‌المللی هشدار داده‌اند که نوسانات قیمت نفت به دلیل تنش‌های بین ایران و اسرائیل، تهدیدی برای افزایش قیمت مواد غذایی و کود است. گزارشی که کارشناسان بین‌المللی IPES-Food تهیه کرده‌اند نشان می‌دهد که ۴۰ درصد از کل محصولات پتروشیمی جهان را سیستم‌های غذایی و عمدتاً از طریق کودهای مصنوعی و بسته‌بندی‌های پلاستیکی، مصرف می‌کنند. 

این یافته‌ها در بحبوحه بی‌ثباتی شدید ژئوپلیتیکی در خاورمیانه و قیمت‌های ناپایدار نفت منتشر شد. در این گزارش ادعا شده است که با توجه به اینکه قیمت انرژی و تولید مواد غذایی عمیقاً در هم تنیده هستند، قیمت مواد غذایی و کود می‌تواند به زودی تحت تأثیر قرار گیرد و میلیون‌ها نفر را در معرض خطر گرسنگی قرار دهد. به گفته تحلیلگران این مرکز، اگرچه نگرانی‌ها در مورد عرضه محصولات شیمیایی از خاورمیانه فعلاً کاهش یافته، اما کاملاً از بین نرفته است و همچنان تقاضا برای عرضه فوری کود حاصل از محصولات پتروشیمی وجود دارد.

به گفته الکسیس مکسول، کارشناس بلومبرگ اینتلیجنس، افزایش قیمت کود با توجه به درگیری‌های خاورمیانه شروع شده است و در میانه این بحران در برخی از کشورهای منطقه از جمله مصر، تولید کودهای شیمیایی در پتروشیمی‌ها به حالت تعلیق درآمد و در نتیجه بر قیمت جهانی کود تاثیر مستقیم داشت.

منطقه خاورمیانه تقریباً نیمی از تجارت جهانی اوره، رایج‌ترین کود نیتروژنی مورد استفاده در کشاورزی را از آن خود دارد. داده‌های گرین مارکتس نشان می‌دهد که قیمت‌های معیار جهانی در هفته‌های اولیه این درگیری حدود ۱۶ درصد افزایش یافته است و اگر درگیری‌ها ادامه دار باشد، قیمت‌ها هم احتمالاً همچنان افزایش خواهند یافت.

گزارش IPES-Food می‌گوید که ۹۹ درصد از کودهای نیتروژنی مصنوعی و آفت‌کش‌ها از سوخت‌های فسیلی مشتق شده‌اند و یک سوم از پتروشیمی‌ها به سمت تولید کودهای مصنوعی رفته‌اند. در این گزارش آمده است که بسته‌بندی مواد غذایی و نوشیدنی‌ها نیز حداقل ۱۰ درصد از مصرف جهانی پلاستیک را به خود اختصاص داده‌اند و 3/5 درصد دیگر در کشاورزی استفاده می‌شود. 

محققان این گروه هشدار دادند که وابستگی به سوخت‌های فسیلی باعث ناامنی غذایی شده است و نیاز به قطع ارتباط تولید غذا با سوخت‌های فسیلی را بیش از پیش ضروری می‌کند. 

بر اساس این گزارش، وابسته کردن غذا به سوخت‌های فسیلی به معنای وابسته کردن بشقاب‌های شام است به سکوهای نفتی مناطق پرتنش و جنگی. وقتی قیمت نفت افزایش می‌یابد، گرسنگی نیز افزایش می‌یابد. گزارش IPES-Food می‌گوید این خطری‌ست که یک سیستم غذایی معتاد به سوخت‌های فسیلی با آن درگیر است. قطع ارتباط غذا با سوخت‌های فسیلی هرگز تا این حد برای تثبیت قیمت غذا و اطمینان از دسترسی مردم به غذا حیاتی نبوده است.

در نهایت این گزارش از دولت‌ها می‌خواهد تا از فرصت کنفرانس تغییر اقلیم سازمان ملل متحد ۲۰۲۵ (COP30) در برزیل استفاده کنند برای حذف تدریجی یارانه‌های سوخت‌های فسیلی و مواد شیمیایی کشاورزی و تغییر جهت تولید غذا و محصولات کشاورزی به سمت کشاورزی بوم‌شناختی، زنجیره‌های تأمین کوتاه‌تر و سیستم‌های غذایی محلی انعطاف‌پذیر.

تغییر اقلیم

مطالعه‌ای که اخیراً انجام شده است نشان می‌دهد آب و هوای متغیر و سخت ناشی از تغییر اقلیم، قیمت محصولات غذایی اساسی را در سراسر جهان افزایش می‌دهد و خطرات گسترده‌تری را برای جامعه ایجاد می‌کند. طبق این مطالعه در مرکز ابررایانه بارسلونا، هزینه گروه وسیعی از کالاها، از سبزیجات در کالیفرنیا گرفته تا قهوه در برزیل، در سال‌های اخیر به دلیل شرایط اقلیمی افزایش چشمگیری داشته است.

محققان می‌گویند دمای بالا در درازمدت با تأثیر بر بازده تولید و آسیب رساندن به زنجیره‌های تأمین بر هزینه محصولات غذایی تأثیر گذاشته است. این مطالعه جدید، ۱۶ نمونه در ۱۸ کشور در کل دنیا را بررسی کرده که در آنها قیمت‌ها در کوتاه‌مدت و بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴ در نتیجه گرمای شدید، خشکسالی یا بارندگی شدید افزایش یافته است.

موج‌های گرما در سراسر شرق آسیا در طول سال ۲۰۲۴ منجر به ثبت دمای ماهانه بی‌سابقه‌ای در کره جنوبی و ژاپن و نیز بخش‌های بزرگی از چین و هند شد. آمار دولتی این مناطق نشان می‌دهد که این رویدادها منجر به افزایش قابل توجه 70 درصدی قیمت کلم کره‌ای، 48 درصدی برنج ژاپنی و 30 درصدی قیمت کلی سبزیجات در چین شده است.

این افزایش تنها محدود به آسیا نیست، بلکه تأثیرات برجسته‌ای نیز در اقتصادهای پیشرفته غربی هم داشته است. با توجه به اینکه کالیفرنیا بیش از ۴۰ درصد از تولید سبزیجات ایالات متحده را تشکیل می‌دهد، خشکسالی بی‌سابقه در سراسر کالیفرنیا و آریزونا در سال ۲۰۲۲ منجر به افزایش ۸۰ درصدی قیمت این محصولات شد. اسپانیا بیش از ۴۰ درصد از روغن زیتون جهان را تولید می‌کند، اما خشکسالی‌های بی‌سابقه در جنوب اروپا در طول سال‌های 2022 و 2023 در سراسر اتحادیه اروپا تا ژانویه ۲۰۲۴ باعث افزایش ۵۰ درصدی قیمت‌ها نسبت به سال گذشته شد و بر قیمت‌های افزایش یافته سال قبل اضافه شد.

از طرفی غنا و ساحل عاج تقریباً ۶۰ درصد از کاکائوی جهانی را تولید می‌کنند. دمای ماهانه بی‌سابقه در اکثر بخش‌های هر دو کشور در فوریه ۲۰۲۴، علاوه بر خشکسالی طولانی‌مدت، تا آوریل ۲۰۲۴ در مقایسه با سال قبل منجر به افزایش حدود ۳۰۰ درصدی قیمت‌های جهانی کاکائو شد. اثرات مشابهی هم برای قهوه و پس از موج گرما و خشکسالی سال ۲۰۲۴ در ویتنام و برزیل مشاهده شده است. 

چنین اثراتی در بازارهای بین‌المللی چالش‌هایی را برای تأمین‌کنندگان و نیز مصرف‌کنندگان مواد غذایی به همراه دارد. بر اساس مطالعه مرکز ابررایانه بارسلونا این افزایش ناگهانی قیمت مواد غذایی ناشی از تغییر اقلیم پیامدهای مستقیمی بر امنیت غذایی، به‌ویژه برای خانوارهای کم‌درآمد دارد. این امر می‌تواند باعث شود میزان خرید خانوارها کاهش یابد؛ گزینه‌های ارزان‌تر وارد سبد خانواده‌ها شود، درصد درآمد صرف شده برای خرید مواد غذایی بیشتر شود. از طرفی این واقعیت را نمی‌توان نادیده گرفت که افزایش بیشتر قیمت‌ها در کشورهای گرم‌تر و معمولاً فقیرتر رخ می‌دهد و پیامدهای آن را تقویت می‌کند.

اثرات افزایش قیمت مواد غذایی

اول: افزایش قیمت مواد غذایی خطرات مربوط به سلامت عمومی را تشدید می‌کند. افزایش قیمت‌ها، هزینه‌های مصرف‌کننده را به سمت گزینه‌های ارزان‌تر و اغلب کم‌ارزش‌تر سوق می‌دهد، یا وقتی شرایط نامساعد اقلیمی مستقیما بر قیمت غذاهای مغذی مانند میوه و سبزیجات تازه تأثیر می‌گذارد، عواقب جبران‌ناپذیری بر کیفیت رژیم‌های غذایی هم می‌تواند داشته باشد. از آنجایی که بیماری‌های مرتبط با رژیم غذایی بیشتر از هر خطر دیگری باعث مرگ و میر می‌شوند افزایش قیمت‌های مواد غذایی می‌تواند طیف وسیعی از پیامدهای سلامتی را از سوءتغذیه تا بیماری‌های مزمن مرتبط با رژیم غذایی از جمله بیماری عروق کرونر قلب، دیابت نوع 2 و بسیاری از سرطان‌ها تشدید کند. 

از سوی دیگر ناامنی غذایی و رژیم‌های غذایی نامناسب پیامدهای گسترده‌ای بر سلامت روان داشته به معنای خطرات جدی برای بخش سلامت و هزینه‌های عمومی ضروری ناشی از افزایش قیمت مواد غذایی است.

دوم: مورد بعدی تورم است. افزایش قیمت مواد غذایی، تورم کل را نیز افزایش می‌دهد. وقتی رویدادهایی مانند تغییر شدید در اقلیم مناطق مختلف، قیمت مواد غذایی را در داخل و بازارهای جهانی ناپایدارتر کند، اجرای دستورالعمل‌های بانک مرکزی برای ثبات قیمت‌ها احتمالا چالش برانگیز شود. این امر به ویژه برای اقتصادهای در حال توسعه، که وزن قیمت مواد غذایی در تورم کل بسیار بیشتر است، یک خطر محسوب می‌شود. افزایش نرخ بهره برای کاهش اثرات تورمی، خطر تشدید کاهش رشد اقتصادی را افزایش می‌دهد که خود احتمالا به دلیل رویدادهای اقلیمی یا ژئوپلیتیکی رخ داده است. سوم، تورم قیمت مواد غذایی با سیاست‌های داخلی و منطقه‌ای و نیز بین‌المللی نیز مرتبط است.

شواهد تاریخی نشان داده‌اند که از انقلاب‌های فرانسه و روسیه در قرن‌های 18 و 20، تا بحران غذایی 2008-2009 و بهار عربی 2011، اغلب افزایش قیمت مواد غذایی به عنوان پیش درآمد ناآرامی‌های سیاسی و تحولات اجتماعی بوده است. علاوه بر این، نرخ بالای تورم حاصل از افزایش قیمت مواد غذایی، می‌تواند به طور مستقیم نتایج انتخابات را در دموکراسی‌های مدرن تغییر دهد. به عنوان مثال، تورم بالا حمایت از دموکرات‌های فعلی را در انتخابات 2024 ایالات متحده کاهش داد و حمایت از احزاب افراطی، ضد سیستم و پوپولیست را در انتخابات برگزار شده در اقتصادهای پیشرفته از سال 1948 بالا برد. این اثرات می‌توانند به ویژه زمانی قوی‌تر می‌شوند که تورم حاصل از مواد غذایی بر دستمزدهای واقعی تأثیر می‌گذارد.

پیش‌بینی روندهای آتی

فائو پیش‌بینی کرده مصرف غلات جهان در سال 2025-2026 به 2900 میلیون تن برسد، رقمی که 0/8 درصد بیشتر از مصرف سال 2024-2025 است. بر این اساس مصرف جهانی غلات دانه درشت در سال 2025-2026 تا 4/7 میلیون تن افزایش می‌یابد. از طرفی پیش‌بینی می‌‌شود که مصرف جهانی گندم در سال 2025-2026 نسبت به سطح سال 2024-2025 تا 0/8 درصد افزایش یابد.

فائو پیش‌بینی می‌کند که مصرف جهانی برنج در این بازه زمانی به 550/4 میلیون تن برسد یعنی 1/8 درصد افزایش نسبت به بالاترین سطح 2024-2025. رشد مداوم استفاده از برنج برای تولید اتانول در هند یکی از دلایل این روند افزایشی در تقاضای گندم است. پیش‌بینی فائو برای ذخایر جهانی غلات تا پایان فصل زراعی 2026، 15/5 میلیون تن نسبت به پیش‌بینی‌های قبل افزایش یافته و به 889/1 میلیون تن رسیده است. این میزان افزایش ذخایر غلات بیشتر مربوط می‌‌شود به گندم و بر این اساس ذخایر جهانی این محصول 11/0 میلیون تن افزایش یافته است.

بخش عمده‌ای از ارقام افزایشی مربوط به تولید در استرالیا، چین، پاکستان، فدراسیون روسیه و ایالات متحده آمریکا متمرکز شده است.  فائو پیش‌بینی خود از ذخایر جهانی برنج را در پایان فصل بازاریابی 2025-2026 حدود 5/0 میلیون تن افزایش داده و به رقم جدید 214/4 میلیون تن رسانده است. دلیل این امر چشم‌انداز ذخایر بالاتر در هند بنگلادش، اکوادور و پاکستان است. انتظار می‌رود تجارت بین‌المللی غلات در سال 2025-2026 با 1/2 درصد افزایش نسبت به سطح سال 2024-2025 به 486/9 میلیون تن برسد که نسبت به پیش‌بینی قبلی بدون تغییر باقی مانده است.

اما تجارت جهانی غلات دانه درشت هم در سال 2025-2026 با 226/6 میلیون تن، 0/6 درصد نسبت به سطح سال 2024-2025 کاهش خواهد داشت. به این ترتیب تجارت جهانی ذرت در سال 2025-2026 تا 1/9 درصد کاهش می‌یابد.  هرچند صادرات ذرت از اوکراین کاهش یافته اما اوگاندا توانسته این کاهش را جبران کند و تجارت جهانی ذرت در سطح 182/8 میلیون تن باقی مانده است. تجارت جهانی گندم هم با تغییرات صادراتی مربوط به فدراسیون روسیه، اسرتالیا و اوکراین 0/6 میلیون تن کاهش یافته و به 200/0 میلیون تن رسیده است.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید