یادشان زمزمه نیمهشب مستان باد!
وقتی به زندهیاد استاد طباطبایی میاندیشم ناخودآگاه، رفتار و گفتار چند استاد بزرگ دیگر در ذهنم پدیدار میشوند که گویی همه آنها در نکتهای شگفت مشترک هستند
وقتی به زندهیاد استاد طباطبایی میاندیشم ناخودآگاه، رفتار و گفتار چند استاد بزرگ دیگر در ذهنم پدیدار میشوند که گویی همه آنها در نکتهای شگفت مشترک هستند
کافی است فهرست رفتگان همین چند صباح اخیر را شماره کنیم: جواد طباطبایی، حمید عنایت، داود فیرحی، محمدجعفر جعفری لنگرودی، ناصر کاتوزیان، محمد امین قانعیراد
پیشروی ما که دانشجویان دهه۶۰ در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بودیم، دو پنجره جذاب برای تماشای سیاست گشوده بود.
صبح یک روز اسفندی، با حال و هوایی کاملاً بهاری، وقتی خودت را روی صندلی رها کردهای تا به قدر نوشیدن استکانی چای، لذتی ابنالوقتی را تجربه کنی
«این جهان گذرنده را خلود نیست و همه بر کاروانگاهیم و پسِ یکدیگر میرویم و هیچکس را اینجا مقام نخواهد بود» بیهقی
چه آسان و باورناپذیرانه رخ داد وداع جسمانی دکتر سیدجواد طباطبایی، همان «سید جواد» موافقان و مخالفان در گفتوگوهایی از روشنفکری که بر محور راستی یا ناراستی زوال
درباره نهنگ اثر دارن آرنوفسکی
درباره دختر آرام نامزد اسکار بهترین فیلم بخش بینالملل
این از بدیهیات حکمرانی است که دولت باید بهعنوان نماینده خیر عمومی اقتدار داشته باشد و البته مورد اعتماد باشد و ایندو بههم آمیخته و لازم و ملزوم یکدیگرند.
خب، بالاخره خانواده گلیزر بعد از دو دهه حضور در رأس باشگاه فوتبال منچستریونایتد، تصمیم به فروش این باشگاه گرفتند.