هزاران جسد زیر آوار چوب و گِل/گفتوگوی «هممیهن» با نماینده ولایت «کنر» در افغانستان آسیبدیده از زلزله و فعالان زنان افغانستانی
زنان در مناطق زلزلهزده اختیاری برای خروج از خانه ندارند و همین باعث شده بیشترین قربانیان، زنان و کودکان باشند.
زنان در مناطق زلزلهزده اختیاری برای خروج از خانه ندارند و همین باعث شده بیشترین قربانیان، زنان و کودکان باشند.
بررسیهای «هممیهن» نشان میدهد کمبود آهن در دوره پریود موجب ترک تحصیل زنان شده است
روزهای آخر سال پیش بود که واکسن چهار ظرفیتی پایپلوگارد ایرانی، با مجوز سازمان غذا و دارو، راهی داروخانههای ایران شد تا در کنار واکسن گارداسیل که قیمت بالایی دارد، بتواند راهی دیگر برای پیشگیری از ابتلا به ویروس HPV باشد.
در آستانه چهارمین سالگرد سلطه دوباره طالبان بر افغانستان، گزارشهای میدانی رسیده به فعالان زن افغانستانی از فاجعه پرده برمیدارد
خبرنگاران میدانی از مرگ تدریجی انسانها بر اثر گرسنگی، کمبود دارو و محاصره کامل خبر میدهند و «سلمی القدومی»، خبرنگار فلسطینی ساکن غزه، یکی از این خبرنگاران است که به «هممیهن» از شرایط سخت کاری روزنامهنگاران و مرگ کودکانی میگوید که تنها جرمشان این است که در زمانه محاصره به دنیا آمدهاند: «جنگ، از «رزان» چیزی باقی نگذاشت جز پوستی بر استخوان. روزبهروز لاغرتر شد و در نهایت مُرد.»
بازماندگان قربانیان چهار مطالبه دارند: معرفی و محاکمه مقصران مستقیم و غیرمستقیم حادثه، شناسایی کشتهشدگان بهعنوان شهید خدمت، افزایش مستمری به سطح حقوق واقعی پیش از فوت و عذرخواهی رسمی نهادها و مدیران مسئول از خانوادهها، اما تاکنون هیچیک از این خواستهها محقق نشده است
در ادبیات نظامی جهان، اصطلاحی وجود دارد به نام «شوک گلوله»؛ شوکی نهفقط از برخورد فیزیکی گلوله، که از صدای شلیک، از وحشت پیش از اصابت؛ لرزشی که مغز را پیش از بدن هدف میگیرد، گوش را از درون میخراشد و صدایش تا سالها تمام نمیشود. ما در ایران به قربانیان این شوک، «موجی» میگوییم
در روزهایی که پایتخت زیر سایه انفجارها و دود فرو رفته بود، خبرنگاران و عکاسان خبری شاید بیش از همیشه خود را در حصار دیدند؛ نهفقط حصار جنگ، بلکه دیواری از ممنوعیت و سانسور. امیر خلوصی، عکاس خبری خبرگزاری ایسنا، یکی از معدود افرادی است که در بحبوحه جنگ تهران توانست اندک تصاویری از واقعیت را ثبت کند
یکی از خشونتبارترین رهبران نظامی جهان، بنیامین نتانیاهو، با استناد بهنام مهسا امینی و شعار «زن، زندگی، آزادی»، تلاش میکند حمله خود به ایران را با رنگ و بوی عدالتخواهی توجیه و «حقوق زنان» را به ابزاری برای مشروعیتبخشی به جنگ و اشغال تبدیل کند
از یک خوابگاه دخترانه فقط یکنفر زنده ماند