از سه‌سال پیش که جنگ داخلی بین نیروهای مسلح سودان (SAF) و نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) آغاز شد، «محاسن»، «زینب» و دیگر زنان سودانی بیشترین رنج را کشیده‌اند؛ بدن‌شان به سلاح جنگی بدل، به آنها تجاوز شده، اعدام صحرایی شده و مرده‌اند.
گرایش سیاسی، پیامک حجاب، اظهارنظر در شبکههای اجتماعی و پرونده داشتن در سال ۱۴۰۱ از دلایل ردصلاحیت پزشکان است
زنان در مناطق زلزله‌زده اختیاری برای خروج از خانه ندارند و همین باعث شده بیشترین قربانیان، زنان و کودکان باشند.
بررسیهای «هم‌میهن» نشان میدهد کمبود آهن در دوره پریود موجب ترک تحصیل زنان شده است
روزهای آخر سال پیش بود که واکسن چهار ظرفیتی پایپلوگارد ایرانی، با مجوز سازمان غذا و دارو، راهی داروخانه‌های ایران شد تا در کنار واکسن گارداسیل که قیمت بالایی دارد، بتواند راهی دیگر برای پیشگیری از ابتلا به ویروس HPV باشد.
در آستانه چهارمین سالگرد سلطه دوباره طالبان بر افغانستان، گزارش‌های میدانی رسیده به فعالان زن افغانستانی از فاجعه پرده برمی‌دارد
خبرنگاران میدانی از مرگ تدریجی انسان‌ها بر اثر گرسنگی، کمبود دارو و محاصره کامل خبر می‌دهند و «سلمی القدومی»، خبرنگار فلسطینی ساکن غزه، یکی از این خبرنگاران است که به «هم‌میهن» از شرایط سخت کاری روزنامه‌نگاران و مرگ کودکانی می‌گوید که تنها جرم‌شان این است که در زمانه محاصره به دنیا آمده‌اند: «جنگ، از «رزان» چیزی باقی نگذاشت جز پوستی بر استخوان. روز‌به‌روز لاغرتر شد و در نهایت مُرد.»
بازماندگان قربانیان چهار مطالبه دارند: معرفی و محاکمه مقصران مستقیم و غیرمستقیم حادثه، شناسایی کشته‌شدگان بهعنوان شهید خدمت، افزایش مستمری به سطح حقوق واقعی پیش از فوت و عذرخواهی رسمی نهادها و مدیران مسئول از خانوادهها، اما تاکنون هیچیک از این خواستهها محقق نشده است
در ادبیات نظامی جهان، اصطلاحی وجود دارد به نام «شوک گلوله»؛ شوکی نه‌فقط از برخورد فیزیکی گلوله، که از صدای شلیک، از وحشت پیش از اصابت؛ لرزشی که مغز را پیش از بدن هدف می‌‌گیرد، گوش را از درون می‌‌خراشد و صدایش تا سال‌ها تمام نمی‌شود. ما در ایران به قربانیان این شوک، «موجی» می‌‌گوییم
در روزهایی که پایتخت زیر سایه انفجارها و دود فرو رفته بود، خبرنگاران و عکاسان خبری شاید بیش از همیشه خود را در حصار دیدند؛ نه‌فقط حصار جنگ، بلکه دیواری از ممنوعیت و سانسور. امیر خلوصی، عکاس خبری خبرگزاری ایسنا، یکی از معدود افرادی است که در بحبوحه جنگ تهران توانست اندک تصاویری از واقعیت را ثبت کند
