خبرنگار گروه اجتماعی الهه محمدی

می‌نویسند گرسنه می‌مانند می‌میرند/گفت‏‌و‏گوی «هم‏‌میهن» با 7 خبرنگار ساکن غزه درباره زندگی در سایه گلوله و گرسنگی

خبرنگاران میدانی از مرگ تدریجی انسان‌ها بر اثر گرسنگی، کمبود دارو و محاصره کامل خبر می‌دهند و «سلمی القدومی»، خبرنگار فلسطینی ساکن غزه، یکی از این خبرنگاران است که به «هم‌میهن» از شرایط سخت کاری روزنامه‌نگاران و مرگ کودکانی می‌گوید که تنها جرم‌شان این است که در زمانه‌ محاصره به دنیا آمده‌اند: «جنگ، از «رزان» چیزی باقی نگذاشت جز پوستی بر استخوان. روز‌به‌روز لاغرتر شد و در نهایت مُرد.»

فقط 8 خانواده توانستند شکایت کنند/گزارشی از آخرین وضعیت پرونده‌های کشته‌شدگان بندرشهیدرجایی، 3ماه پس از انفجار

بازماندگان قربانیان چهار مطالبه‏ دارند: معرفی و محاکمه مقصران مستقیم و غیرمستقیم حادثه، شناسایی کشته‏‌شدگان به‏‌عنوان شهید خدمت، افزایش مستمری به سطح حقوق واقعی پیش از فوت و عذرخواهی رسمی نهادها و مدیران مسئول از خانواده‌‏ها، اما تاکنون هیچ‏‌یک از این خواسته‌‏ها محقق نشده است

۳۰۰ پرسنل بیمارستان فارابی گرفتار مـوج‌گرفتگی/گزارشی از وضعیت کادر درمان و بیماران تنها بیمارستان اعصاب و روان کرمانشاه و یک مرکز فوریت‏‌های پزشکی که در بمباران اسرائیل آسیب دیدند

در ادبیات نظامی جهان، اصطلاحی وجود دارد به نام «شوک گلوله»؛ شوکی نه‌فقط از برخورد فیزیکی گلوله، که از صدای شلیک، از وحشت پیش از اصابت؛ لرزشی که مغز را پیش از بدن هدف می‌‌گیرد، گوش را از درون می‌‌خراشد و صدایش تا سال‌ها تمام نمی‌شود. ما در ایران به قربانیان این شوک، «موجی» می‌‌گوییم

دشواری تصویر نبرد/گفت وگو با 6 عکاس که از تجربه های خود در جنگ 12 روزه گفته اند

در روزهایی که پایتخت زیر سایه‌ انفجارها و دود فرو رفته بود، خبرنگاران و عکاسان خبری شاید بیش از همیشه خود را در حصار دیدند؛ نه‌فقط حصار جنگ، بلکه دیواری از ممنوعیت و سانسور. امیر خلوصی، عکاس خبری خبرگزاری ایسنا، یکی از معدود افرادی‌ است که در بحبوحه‌ جنگ تهران توانست اندک تصاویری از واقعیت را ثبت کند

زنانی که با بمب آزاد نشدند/گفت‌وگوی «هم‌‏میهن» با 7 فعال زن از فلسطین، عراق، سوریه، لبنان و افغانستان درباره تجربه زندگی در جنگ

یکی از خشونت‌بارترین رهبران نظامی جهان، بنیامین نتانیاهو، با استناد به‌نام مهسا امینی و شعار «زن، زندگی، آزادی»، تلاش می‌کند حمله‌ خود به ایران را با رنگ و بوی عدالت‌خواهی توجیه و «حقوق زنان» را به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به جنگ و اشغال تبدیل کند

خوابگاه سوخته کوچه ویران/گزارش میدانی «هم‌میهن» از کوچه‌ای در محله سیدخندان که در بمباران شب آخر جنگ از بین رفت

از یک خوابگاه دخترانه فقط یک‌نفر زنده ماند

سربازان خط مقدم امداد/گفت‏‌وگو با آتش‏‌نشانانی که در روزهای جنگ شاهد صحنه‌‏های هولناکی بوده‏‌اند

حدود ۱۰ پیکر، بی‌نام و بی‌چهره، تکه‌وپاره زیر تلی از خاک، آهن و سنگ درهم‌آمیخته بودند؛ مجتبی، آتش‌نشان ۳۸ ساله، خودش این‌ها را به چشم دیده بود؛ دیده بود که دیگر چیزی از آن تن‌ها باقی نمانده، جز سه نوجوان که هنوز می‌شد شناسایی‌شان کرد.

یک درخت «مهری» را نجات داد

یک درخت، مهری را نجات داد. آن شب که انفجار، اتاق خواب خانه مهری و مجید را در شب سالگرد ازدواجشان، در مجتمع ارکیده شهرآرا تهران خراب و آن ها را از پنجره به بیرون پرت کرد، یک درخت دست به کار شد؛ شاخه‌هایش زیر کتف دررفته‌ مهری و دور جنین چهارماهه‌اش حلقه زدند و آن‌ها را تا صبح، میان آسمان و زمین، بی‌صدا در آغوش کشیدند. همان درختی که درست زیر سایه‌اش، پیکر بی‌جان مجید آرام گرفته بود.

پلی قرمز میان تاریکی و امید/گفت‌‏وگو با زنان افغانستانی ساکن این کشور که در اعتراض به هجوم طالبان به خانه‌‏ها برای گرفتن لوازم آرایش، به کارزار «رژلب سرخ» پیوسته‌‏اند

از چندماه پیش بسیاری از زنان افغان به کارزاری با نام «رژلب سرخ» پیوسته‌اند تا به مقاومت‌شان هرچند نمادین ادامه ‌دهند. زنان افغان تصاویر خود را با هشتگ #Redforafghanwomen در پلتفرم‌های اینستاگرام، فیسبوک و شبکه X به اشتراک گذاشتند که در آن‌ها درحال زدن رژلب قرمز روی لب‌های‌شان‌اند.

به نـام قلم

من در زندان مسئول پخش روزنامه بودم. صبح‌‌ها ساعت ۱۰ می‌‌رفتم دم آن پنجره‌ کوچک که ما را از زندانبان‌‌ها جدا می‌‌کرد تا روزنامه‌های اعتماد و اطلاعات را -که تنها روزنامه‌‌های بند نسوان اوین بودند- تحویل بگیرم، ببرم توی بند و پخش‌شان کنم. می‌‌گفتم: «روزنامه، روزنامه دارم، خبرای داغ، خبرای تازه.» و هر چند‌روز یک‌بار، جمله یا کلمه‌ای به آن اضافه می‌‌کردم.