به نظر می‌رسد مقامات ارشد کشور، برای تامین «امنیت روانی» جامعه، بیش از هر چیز باید تکلیف خود را با «روان‌های امنیتی» روشن کنند؛ جریانی که قدرتمند ماندن آن، نه فقط توسعه، دموکراسی و تنش‌زدایی (که ارزش‌های لیبرال‌ها و اصلاح‌طلبان است)؛ بلکه امنیت را (که مبنای تداوم حکومت و ثبات جامعه است)، به مخاطره می‌افکند؛ بی‌آنکه اندکی مسئولیت اقدامات خود را بپذیرند و یا از طلبکاری‌های خود بکاهند.
فراهم کردن بستر رونق بورس نیازمند اقدامات روشنی در زمینه کاهش نرخ سود بانکی و فاصله‌گرفتن از روند دستوری و غیرشفاف حاکم بر اقتصاد کشور است. در این صورت است که می‌توان مدعی شد که کشور واقعاً برای مقابله با پیامدهای تحریم‌ها، برنامه‌ای عملی و جدی دارد و جز شعار ساختن و توهم بافتن، واقعاً کاری در دست اقدام است.
فراتر از نکاتی که خاتمی و تاج‌زاده (به‌عنوان سیاستمدارانی مصلح و منتقد) بیان کرده‌اند، گفته خاتمی و نوشته تاج‌زاده را می‌توان بهانه‌ای قرار داد و درباره نسبت «تجدیدنظر» و «تسلیم» اندیشید. اینکه در شرایط «بن‌بست مذاکرات» (عبارتی که مشترکاً از سوی عالی‌ترین مقام نظام سیاسی و شاخص‌ترین زندانی سیاسی درباره وضع موجود به کار رفته است)، چه گامی باید بر داشت و آیا اصولاً می‌توان گامی برداشت و فرضاً اگر گامی برداشت، آیا جز «تسلیم» می‌توان نامی بر آن گذاشت؟
روزهای جنگ نوشت که در تهران می‌مانم. استوار و امیدوار. سخت و محکم. اما در آخر به حرف مارکس رسید. هرآنچه سخت و استوار است، دود می‌‌شود و به هوا می‌رود. وای بر آنها که آتش‌اش زدند.
او زندانی فرهنگی است که واقعیت را سانسور می‌کند و راه بر سانسورچیان فرهنگ می‌گشاید. چراکه فرهنگ ایده‌آلیستی ابزارها و بهانه‌های عیب‌‌جویی و ایرادگیری بر متون ادبی و تولیدات فرهنگی را در اختیار دستگاه عیب‌یابی قرار می‌دهد و سخت‌کیشان قدرت و دین را تقویت می‌کند.
برخلاف اسلام بنیادگرا و حتی سنتی که مواجهه با آن، چندان برای لائیک‌ها و لیبرال‌های ستیزه‌جو دشوار نیست؛ اسلام رحمانی و گفتمان خاتمی، رقیبی قدر است و با وجود همه تحولات ارزشی و نگرشی ایرانیان پس از انقلاب، همچنان توش و توان و نای ایستادن و زبان سخن گفتن برابر رقیب را دارد
یک پیشنهاد از این منظر، می‌تواند آن باشد که جایزه نوبل صلح در شکل فعلی بایگانی شود و جای خود را به «نوبل حقوق‌بشر» دهد تا همچنان تلاش‌های فعالان و کنشگران این حوزه، پاس داشته شود. اما در کنار آن، جایی هم برای «نوبل سیاست» باید در نظر گرفت.
شما امروز در وضعی هستید که حرف‌هایی می‌زنید که به آن، نه باور دارید و نه اعتقاد. حرف‌هایتان با نشست‌های خبری یک‌سال پیش و شش‌ماه پیش، ۱۸۰درجه فرق دارد. حالا شما جای سخنگوی دولت؛ حالتان از خودتان و این وضعیت‌تان و حرف‌هایتان به هم نمی‌خورد؟ از این‌همه تکرار مکررات.
در شماره دیروز هم‌میهن، بخش نخست پرسش‌و‌پاسخ با رسول جعفریان، نویسنده کتاب «مقدمه‌ای بر مطالعات شیعه‌شناسی» منتشر شد.
جهان اسلام و به‌تبع‌آن شیعیان، روزهای دشواری را از سر می‌گذرانند. بخشی از این دشواری، متاثر از برهم‌خوردن حداقل موازین پیشین بین‌المللی و رویکرد شتاب‌زای راست افراطی در سطح جهانی و منطقه‌ای است که خروجی آن را در حملات افسارگسیخته اسرائیل نتانیاهو به مناطق مختلف خاورمیانه قابل مشاهده است و در این میان، هدف اصلی و نهایی را ایران قرار داده است که تنها حکومت شیعی متکی بر اسلام سیاسی را نمایندگی می‌کند.
