دود شد و رفت/غمنامهای برای یک چپ ملی؛ فواد شمس
روزهای جنگ نوشت که در تهران می‌مانم. استوار و امیدوار. سخت و محکم. اما در آخر به حرف مارکس رسید. هرآنچه سخت و استوار است، دود می‌‌شود و به هوا می‌رود. وای بر آنها که آتش‌اش زدند.
محمدجواد روح
سردبیر
-
-
سانسور فرهنگ و فرهنگ سانسور
او زندانی فرهنگی است که واقعیت را سانسور می‌کند و راه بر سانسورچیان فرهنگ می‌گشاید. چراکه فرهنگ ایده‌آلیستی ابزارها و بهانه‌های عیب‌‌جویی و ایرادگیری بر متون ادبی و تولیدات فرهنگی را در اختیار دستگاه عیب‌یابی قرار می‌دهد و سخت‌کیشان قدرت و دین را تقویت می‌کند.
-
تکرار خاتمی/ چرا گفتمان اصلاحات پس از ربع قرن باقی است؟
برخلاف اسلام بنیادگرا و حتی سنتی که مواجهه با آن، چندان برای لائیک‌ها و لیبرال‌های ستیزه‌جو دشوار نیست؛ اسلام رحمانی و گفتمان خاتمی، رقیبی قدر است و با وجود همه تحولات ارزشی و نگرشی ایرانیان پس از انقلاب، همچنان توش و توان و نای ایستادن و زبان سخن گفتن برابر رقیب را دارد
-
جای خالی نوبل سیاست
یک پیشنهاد از این منظر، می‌تواند آن باشد که جایزه نوبل صلح در شکل فعلی بایگانی شود و جای خود را به «نوبل حقوق‌بشر» دهد تا همچنان تلاش‌های فعالان و کنشگران این حوزه، پاس داشته شود. اما در کنار آن، جایی هم برای «نوبل سیاست» باید در نظر گرفت.
-
هرکس بود حالش به هم می‌خورد
شما امروز در وضعی هستید که حرف‌هایی می‌زنید که به آن، نه باور دارید و نه اعتقاد. حرف‌هایتان با نشست‌های خبری یک‌سال پیش و شش‌ماه پیش، ۱۸۰درجه فرق دارد. حالا شما جای سخنگوی دولت؛ حالتان از خودتان و این وضعیت‌تان و حرف‌هایتان به هم نمی‌خورد؟ از این‌همه تکرار مکررات.
-
تشیع به قبل و بعد انقلاب تقسیم می‌‌شود/پرسش و پاسخ با رسول جعفریان نویسنده کتاب «مقدمه‌ای بر مطالعات شیعه‌شناسی»/ بخش پایانی
در شماره دیروز هم‌میهن، بخش نخست پرسش‌و‌پاسخ با رسول جعفریان، نویسنده کتاب «مقدمه‌ای بر مطالعات شیعه‌شناسی» منتشر شد.
-
وجوه ناپیدای تشیع پشت ابر نمیماند/پرسش و پاسخ با رسول جعفریان درباره کتاب «مقدمه‌ای بر مطالعات شیعه‌شناسی» که اخیرا منتشر شده است/ بخش اول
جهان اسلام و به‌تبع‌آن شیعیان، روزهای دشواری را از سر می‌گذرانند. بخشی از این دشواری، متاثر از برهم‌خوردن حداقل موازین پیشین بین‌المللی و رویکرد شتاب‌زای راست افراطی در سطح جهانی و منطقه‌ای است که خروجی آن را در حملات افسارگسیخته اسرائیل نتانیاهو به مناطق مختلف خاورمیانه قابل مشاهده است و در این میان، هدف اصلی و نهایی را ایران قرار داده است که تنها حکومت شیعی متکی بر اسلام سیاسی را نمایندگی می‌کند.
-
عادی‌سازی خیابان/چرا نمایش توده‌ای به کار سیاست نمی‌آید؟
خیابان را چاره‌ای جز عادی‌سازی نیست. خیابان را باید چنان که هست، پذیرفت. جایی برای آمدوشد، برای نمایش پوشش‌ها، رنگ‌ها و آوازهای مختلف. جایی برای کنسرت خیابانی. همچنان که جایی برای عزاداری مذهبی. اما خیابان جای خودفریبی نیست. برای ساده‌اندیشان سیاست، خیابان شیطانی است در لباس زیبارویی فریبا. گول می‌زند و به بیراهه می‌برد. سنجیدن وزن سیاسی با حضور خیابانی، مصداق خودفریبی است؛ چه تظاهرات و تجمعات باشد، چه تشییع یا کنسرت. جای وزن‌کشی در صندوق است، نه خیابان.
-
دشمنان مذاکره/آنها قطر را محاکمه می‌کنند نه اسرائیل را
برای تندروها این تفاوت‌های عینی و جا ماندن از قطار توسعه هیچ اهمیتی ندارد. مسئله اصلی آنان دشمنی با مذاکره و بستن معدود روزنه‌های باقیمانده تماس ایران با جهان است. حتی قطر را هم شماتت می‌کنند که چرا راه خود را رفته است و به بیراهه ما پای نگذاشته است؟
-
رویه خود را اصلاح کنید
رئیس قوه‌قضائیه روز گذشته در سخنانی درباره بیانیه اخیر جبهه اصلاحات موضع‌گیری کرد.