روز ۲۳ مه، ایالات متحده اکثر تحریم‌ها علیه سوریه را تعلیق کرد اما برخی از بخش‌های تحریمی مربوط به قانون سزار - که تهدید تحریم‌های ثانویه علیه نهادهایی که با دولت سوریه تجارت می‌کنند را حفظ می‌کند - با توجه به اینکه برای لغو کامل به تأیید کنگره نیاز دارند، همچنان پابرجا هستند.
بروز خطر درگیری‌های پراکنده بین مصر و اسرائیل در ماه‌های آینده ممکن است افزایش یابد. اگر مصر حضور نظامی خود در صحرای سینا را کاهش ندهد، اسرائیل می‌تواند با تعلیق یک قرارداد بزرگ انرژی که با مصر امضا کرده، قاهره را مجبور کند، به سراغ منابع جایگزین برای انرژی که از اسرائیل دریافت می‌کند برود.
حمله اسرائیل به مقر اقامت رهبری سیاسی حماس در قطر، تلاش‌های آتش‌بس غزه را بیش از پیش با مشکل مواجه خواهد کرد، زیرا قطر احتمالاً نقش میانجی خود را کاهش می‌دهد و در صورت این اقدام قطر، هیچ مسیر روشنی برای پایان دادن به درگیری در نوار غزه باقی نمی‌ماند.
کابینه بنیامین نتانیاهو، کار خود را برای اشغال مجدد غزه آغاز کرده است. اشغال مجدد غزه پرهزینه خواهد بود؛ این اقدام واکنش‌های داخلی را برمی‌انگیزد و انزوای دیپلماتیک اسرائیل را تشدید خواهد کرد.
جنگ بین اسرائیل و حماس به دومین سالگرد خود نزدیک می‌شود اما یک درگیری دیگر در شرق اسرائیل در حال شکل‌گیری است.
در تاریخ ۵ آگوست، کمیته پارلمانی ترکیه که بر روند صلح ترکیه و کردها نظارت دارد، جلسه افتتاحیه خود را برگزار کرد.
در تونس، دولت قیس سعید، بدون توجه به بحران‌های اقتصادی این کشور، همچنان اسب دیکتاتوری را به پیش می‌راند.
واکنش‌ها در ایران به توافق صلح بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان توازن نداشته و ندارد. برخی فریاد وامصیبتا سرداده‌اند و انگشت اتهام را به سمت دولت و نیروهای نظامی دراز کرده‌اند و آنها را به بی‌عملی متهم می‌کنند و برخی دیگر نیز به راحتی از کنار این توافق می‌گذرند و اهمیت آن را کم می‌شمارند.
احتمالاً در هفته‌ها و ماه‌های آینده دولت لبنان با هدف کاهش نفوذ ایران در لبنان، روابط و هماهنگی‌های نزدیک‌تری را با برخی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و سایر کشورهای غربی صورت خواهد داد.
حمله ناگهانی اسرائیل در ۱۳ ژوئن نه‌تنها ایران را غافلگیر کرد، بلکه عربستان سعودی، امارات متحده عربی، قطر و عمان را نیز که همگی در ماه‌های قبل بی‌وقفه برای جلوگیری از چنین حمله‌ای تلاش کرده بودند، شوکه کرد.
