روند مربوط به مذاکرات صلح آذربایجان و ارمنستان با پیشرفت‌هایی همراه بوده اما اختلاف‌نظر میان دو طرف در خصوص برخی موضوعات کلیدی مانع از این خواهد شد که طرفین طی ماه‌های آینده به توافق برسند و در نتیجه چشم‌انداز تنش ناگهانی نظامی، محتمل به نظر می‌رسد.
ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه روز ۱۸ آگوست به آذربایجان سفر کرد. این اولین بار نبود که پوتین به آذربایجان سفر می‌کرد اما اهمیت این سفر این بود که درست در میانه اولین تهاجم زمینی به خاک روسیه از زمان جنگ جهانی دوم انجام شد. یعنی پوتین در این موقعیت خاص، باز هم آنقدر برای این سفر اهمیت قائل بود که انجامش داد. ممکن است بشود خیلی از صفات را به پوتین نسبت داد اما مسلماً نمی‌توان گفت که پوتین سیاست‌مداری است که شرایط را درک نمی‌کند و به تحولات بی‌توجه است. بنابراین می‌شود گفت که سفر پوتین به باکو؛ آن‌هم در این شرایط خاص که روسیه در مرزهای خود درگیر تهاجم زمینی اوکراین است، ممکن است نشان از یک استراتژی گسترده‌تر روسیه برای مدیریت بحرانی باشد که از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی مدام به روسیه ضربه زده است.
اسرائیل اعلام کرد که در حمله‌ای به یک خودرو در جنوب لبنان، خلیل‌المقدح، یکی از فرماندهان شاخه نظامی فتح را ترور کرده‌است. اسرائیل ادعا می‌کند که المقدح با سپاه پاسداران همکاری نزدیک داشته و در ورود اسلحه و پول به کرانه باختری نقش داشته‌است. مسلماً این اقدام اسرائیل، روابط فتح با تل‌آویو را تیره خواهد کرد. کما اینکه یکی از مقامات فتح، اسرائیل را به تلاش برای برافروختن یک جنگ منطقه‌ای متهم کرده است.
اگر این جنگ صورت بگیرد، موازنه قوا در منطقه را تعیین خواهد کرد. اگر اسرائیل بتواند خسارات سنگینی به حزب‌الله و شرکای آن در سوریه وارد کند، میتواند دستاوردهای ایران را در منطقه تضعیف کند. در نتیجهی این تحول، ممکن است اسلامگرایان سنی در سوریه نیز بار دیگر دست به شورش بزنند و چنانچه این اتفاق رخ دهد، بار دیگر حکومت سوریه و شبهنظامیان متحد آن، با یک شورش داخلی مواجه خواهند شد.مهمتر از همه، ترکیه نیز که در حال حاضر مسیر نفوذش در شامات توسط ایران مسدود شده و کُردهای سوریه را یک تهدید می‌دانند، ممکن است از این وضعیت سوءاستفاده کرده و سعی کند موقعیت استراتژیک خود را در جناح جنوبی خود تقویت کند. از دیدگاه کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس، این داینامیک یک کابوس به تمام معنا است چراکه ممکن است حوثی‌های یمن که به ایران نزدیک هستند را نیز فعال کند.
هشت ماه از جنگ غزه می‌‌گذرد و این بحران همچنان ادامه دارد. این بحران در کنار گذار قدرت در سطح جهانی موجب شده روندهای جدیدی در منطقه خاورمیانه پدیدار شوند که دکتر حمید‌رضا عزیزی، پژوهشگر مؤسسه امنیت و امور بین‌الملل در برلین، از آن به‌عنوان روندهایی که نظم جدیدی در منطقه شکل می‌‌دهند یاد می‌کند.
در تابستان سال ۲۰۲۰، میلیون‌ها نوجوان که از قتل جورج فلویدِ سیاه‌پوست توسط یک نیروی پلیس، خشمگین شده بودند، به‌عنوان بخشی از بزرگترین تظاهرات علیه خشونت پلیس در تاریخ ایالات متحده، به خیابان‌های شهرهای آمریکا ریختند. اگرچه نزدیک به چهار سال از آن زمان گذشته است، اما این انرژی و این خشم به‌طور کامل از بین نرفته است. بسیاری از جوانانی که در سال ۲۰۲۰ تظاهرات کردند، اکنون دانشجویانی هستند که از ایالات متحده می‌خواهند حمایت خود را از جنگ اسرائیل در غزه پس بگیرد. آنها لبه تیز یک جنبش طرفدار فلسطین را شکل داده‌اند و بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در حدود ۶ هزار تظاهرات اعتراض‌آمیز را در ایالات متحده از زمان هفتم اکتبر برگزار کرده‌اند؛ درست همانطور که جنبش «زندگی سیاه‌پوستان مهم است»، خواستار یک بازبینی فرهنگی گسترده در خصوص نژادپرستی بود.
روسیه در یک جنگ دشوار در اوکراین درگیر است و این جنگ آنقدر مشغولیت برای روسیه ایجاد می‌کند که جناح جنوبی این کشور در قفقاز جنوبی، به‌طور نسبی از کنترل روسیه خارج شده و در آشفتگی گرفتار شود. اکنون که جمهوری‌آذربایجان توانسته در جنگ قره‌باغ کوهستانی پیروزی بر ارمنستان را تثبیت کند، شکلی جدید از توازن قوا در این منطقه شکل گرفته است و به نظر می‌رسد ارمنستان از اینکه روسیه در این جنگ به کمک ایروان نیامده ناخشنود بوده و در نتیجه سیاست چرخش به سمت غرب را در پیش گرفته است. این تحول موجب شد تا شرایط پیچیده‌ای برای اتحادیه اروپا، روسیه، ترکیه و ایران ایجاد شود.
