در حال حاضر ناترازی سوخت و منابع گریبان‌گیر کشور شده است. در دلِ اقیانوس ناترازی‌ها، دیروز رئیس‌جمهور از گم شدن روزانه ۲۰ میلیون لیتر در کشور نیز خبر داد. رد درگیری مدیران کشور با این مسائل را می‌توان در صحبت‌های مکرر آنان جست‌وجو کرد.
تجمع‌های کم‌رونق اما پرسروصدا و موج تخریب علیه رئیس‌جمهور با قدرت تمام ادامه دارد. در میان ۹ رئیس‌جمهورِ ایران پس از انقلاب، احتمالاً هیچ کدام‌شان با این فاصله کم از آغاز به کار، با چنین فضاسازی‌ای روبه‌رو نشدند.
تندروها اگرچه شناسنامه قابل توجهی از لحاظ سیاسی ندارند اما در هر حال، برای خود ژست و ظاهری قائل هستند که به آن‌ها اجازه نمی‌دهد ارکان نظام سیاسی کشور را حتی مورد نقد قرار بدهند، چه برسد به اینکه اعتراضی نسبت به آن‌ها داشته باشند. در حال حاضر عقب‌نشینی ایران از سوریه و عملیاتی نشدن وعده صادق ۳ دو ابزاری هستند که آن‌ها برای فضاسازی و ضربه زدن به دولت پزشکیان از آن‌ها استفاده می‌کنند.
بشار اسد سقوط کرد. دیکتاتوری که ۲۴سال بر سوریه حاکم بود و از دست رفتن حکومتش طی ۱۱روز نشان داد نه ارتشش برای او می‌جنگید نه صدای خاص و تاثیرگذاری به دفاع از او برخاست.
معارضین سوری از سه جهت شمال، جنوب و شرق به دمشق پایتخت سوریه نزدیک می‌شوند. اخبار سوریه همچنان متناقض و میانگین گرفتن از آنان سخت است. چراکه رسانه‌های دولتی این کشور همواره عقب‌نشینی از حومه دمشق را تکذیب می‌کنند و رسانه‌های معارض، خبر از پیشروی‌های مداوم خود می‌دهند. تا زمان تنظیم این گزارش و بر اساس اخبار منتشرشده از رسانه‌های حامی محور مقاومت و جریان معارضین سوری، جنوب و جنوب‌غرب سوریه در دست مخالفین قرار دارد و استان‌های قنیطره، درعا و سویدا سقوط کردند.
آخرین اخبار منتشرشده از وضعیت جنگ در سوریه نشان می‌دهد که مناطق این کشور همچنان به صورت دومینووار در حال سقوط هستند.
شاخصترین سوال این است که با وجود استقرار نیروهای مختلف حامی نظام سوریه در آن کشور از جمله در منطقه حلب، چرا گروه‌های تروریستی توانستند این حمله غافلگیرانه را رقم بزنند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که هجوم مجدد گروه‌های تروریستی به مناطق تحت کنترل دولت سوریه از مناطق تحت اشغال ترکیه در شمال این کشور انجام شده است.
اگر در مجلس سیزدهم تابلویی کنار ورودی صحن قرار داشته باشد که دستورکار روزانه پارلمان را روی آن بنویسند، گزینه اول مربوط به محمدجواد ظریف است.
دولت الان وسط شرایط اقتصادی امروز، صاحبان نیروگاه و مصرفکننده نشسته و به قیمتگذاری دستوری میپردازد. با این شرایط ما نمیتوانیم امیدوار باشیم که شرایط بهبود پیدا کند و مسئله کمبود در آینده حل شود. این مسئله تنها در صورتی حل خواهد شد که دولت رویه خود را تغییر دهد.
