یکی از مسیرهای اصلی دسترسی ایران به منابع ارزی، مناسبات تجاری با عراق است. وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا در گفت‌وگوی تلفنی با محمدشیاع سودانی، نخست‌وزیر عراق خواستار قطع تمامی مناسبات اقتصادی و تجاری میان تهران و بغداد شده‌بود.
آیا گاردریل‌های نظم جاری جهانی و اتحاد مدافعان نظم کهن در مقابل فشارهای دونالد ترامپ برای ایجاد نظم مبتنی بر اقتدار یکجانبه آمریکا دوام خواهند آورد یا نه.
محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران که در دولت چهاردهم به‌عنوان معاون راهبردی مسعود پزشکیان خدمت می‌کرد، روز ۱۳ اسفند با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس خبر داد که از مقام خود استعفا داده‌است.
برخی از تحلیلگران در ایران معتقدند که روسیه همواره ترجیح داده‌است که روابط ایران و غرب شکرآب باشد تا تهران مجبور باشد به مسکو پناه ببرد. در چنین شرایطی در میان بسیاری از تحلیلگران ایرانی بدبینی زیادی نسبت به مداخله مسکو در مذاکرات احتمالی ایران و آمریکا وجود دارد
ولی نصر در کتاب «استراتژی کلان ایران: تاریخچهای سیاسی» تلاش می‌کند مخاطب را با نحوه حکمرانی بین‌المللی در چندین دهه گذشته آشنا کند که باعث شد ایران موضع مخاطرهآمیز کنونیاش را اتخاذ کند.
ترکیه که بعد از ۱۳ سال تلاش و صرف هزینههای کلان توانستهاست با حمایت از نیروهای نیابتی و گروههای شبهنظامی سلطه خود را بر سوریه تثبیت کند، حالا به شدت نگران است که دستاوردی را که به سختی به دست آوردهاست به سادگی به قدرتهای رقیب منطقهای واگذار کند.
با آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا، اکنون عربستان سعودی در مقابل دوراهی سختی قرار گرفته‌است. دونالد ترامپ در همین هفته‌های نخست ریاست‌جمهوری‌اش امتیازهای زیادی را برای ریاض در نظر گرفته‌است.
دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در یکی از بندهای یادداشت ریاست‌جمهوری که برای احیای سیاست فشار حداکثری علیه ایران امضا کرد، بر «همکاری با متحدان کلیدی برای بازگرداندن (Snappback) تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران» اشاره کرده‌است.
۳۳ سال پیش نتانیاهو که در آن دوران نماینده کنست اسرائیل بود، هشدار داده‌بود که ۳ تا ۵ سال دیگر ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا می‌کند. اکنون ۲۸ تا ۳۰ سال از ضرب‌الاجل نتانیاهو گذشته‌است، او نه‌تنها از حرف خود عقب‌نشینی نکرده‌است، بلکه بارها و بارها این تاریخ را به روز کرده و این ادعای خود را تکرار کرده‌است.
به نظر میرسد که ایران، روسیه و چین بار دیگر بتوانند راههایی برای فرار از فشارهای دولت آمریکا پیدا کنند، مگر اینکه اتفاق غیرمنتظره و عجیبی رخ دهد و آمریکا و چین بتوانند به یک توافق جامع دست پیدا کنند که در قالب آن خرید نفت ایران توسط چین متوقف شود.
