در جمعه و شنبه‌ای که گذشت، در روز انتخابات و روز اعلام نتیجه، ایرانی‌ها لحظات پر تب و تاب زیادی را گذراندند و پس از مشخص‌شدن نتیجه انتخابات، بحث و نظر تحریمی‌ها و شرکت‌کنندگان در انتخابات باز هم بالا گرفت. عده‌ای گفتند، با اینکه درصد مشارکت مردم در دور دوم انتخابات بیشتر شده اما باز هم جامعه پیام خود را به گوش مسئولان رسانده و عده‌ای، رأی دادن‌شان را اعتراضی یا سلبی خواندند.
آنها که در نظرسنجی‌های انتخاباتی شرکت کرده و در دوراهی رأی دادن و ندادن مانده بودند، پای صندوق‌ها نرفتند و معادله پیشبینیها درباره مشارکت در انتخابات را به‌هم زدند. آنها کسانی بودند که در نظرسنجی‌ها در گروه شرکت‌کنندگان در انتخابات در نظر گرفته شده بودند و همین موضوع خطایی ۷ تا ۹ درصدی در میزان مشارکت را میان واقعیت و نظرسنجی‌ها رقم زد.
ماجرا بر سر اقتصاد زنان است؛ میزان پولی که در اختیار دارند و میزان اختیاری که بر سرمایه‌شان دارند. آمارهای کلان نشان می‌دهد زنان در ایران بسیار فقیرند و سهمشان از اشتغال رسمی حدود ۱۲/۸ تا ۱۴ درصد است و درصد مالکیت آنها بر زمین هم بسیار پایین است.
بررسیهای هممیهن نشان می‌دهد، اتاق یوپیاس در زیرزمین ساختمان بوده، در همان طبقه اتاق آیسییو قرار داشته است؛ جایی که به گفته یک منبع آگاه بالای ۴۵ درجه گرما داشته. آتشنشانی چندینبار به آنها گفته بود که باید تهویه خوبی داشته باشید. باید باتریها را تعویض میکردند که نکرده بودند. با اتصالی سیم برق و آتشسوزی، دستگاه برق اضطراری از کار میافتد؛ دستگاهی که باید به بخشهای ضروری مثل آسانسور، دستگاههای تنفسی و اتاق عمل متصل باشد. تیمهای بررسی از محل حادثه اعلام کردهاند که فن فشار مثبت بیمارستان موقع حادثه، کار نکرده است؛ این بیمارستان دو ژنراتور داشت که هیچیک وارد مدار نشدهاند، چون اساساً برقی در آنها جریان نداشت.
محموله آلوده محلول دیالیز صفاقی چندنفر را مسموم کرده است؟ تعداد فوتی‌ها چقدر است؟ آلودگی از کجا آمده؟ کدام شهرها درگیر شده‌اند؟ اینها بخشی از سوالاتی است که در روزهای گذشته درباره ماجرای محلول‌های آلوده شرکت دارویی ثامن مطرح شده است. آنطور که بررسی‌ها نشان می‌دهد، محموله آلوده محلول دیالیز صفاقی از دی‌ماه سال گذشته توزیع شده است؛ محلول‌های آلوده به آلومینیوم که تا اردیبهشت‌ماه امسال، تعداد زیادی از بیماران را مسموم کرده است. آنطور که رئیس انجمن نفرولوژی اعلام کرده حداقل ۱۰ نفر از بیماران با این سرم‌ها جان‌شان را از دست داده‌اند.
پیشبینیها از مشارکت ۴۰ تا ۵۰ درصدی در چهاردهمین دور انتخابات حکایت دارد. بااین‌حال اما جامعه‌شناسان معتقدند که شرکت در انتخابات را نباید در قالب مشارکت اجتماعی یا سیاسی قرار داد. این اتفاق، همکاری موقت و گذراست. آنها معتقدند که اعتماد عمومی کاهش یافته و مردم به تغییر، امیدی ندارند. آنها دچار سرخورد‌گی شده‌اند.
مافیای زباله‌گردی کودکان تا چند سال پیش روزانه ۱۵۰ میلیون تومان برای کارفرما سود داشت و حالا چندین برابر به آن اضافه شده، کارفرماها کودکان فقیر را در قالب کارهای سخت و زیان‌آور برای زباله‌گری به کار می‌گیرند؛ مافیایی خطرناک که حتی شهرداری از نهادهای مدنی خواسته، به آنها نزدیک نشوند.
داروخانهها سهمیه انسولین دارند، در نسخه ۴ قلم نوشته شده اما داروخانه ۳ قلم می‌دهد. آن یک قلم باقیمانده را اما نمیتوان از داروخانه دیگری تهیه کرد. همه باید از یک داروخانه باشد. حالا تکلیف بقیهاش چه می‌شود؟ باید آزاد خریداری شود.
ماجرای تنبیه بدنی در مدارس اما مختص به دهه‌های قبلی نیست. همین حالا هم مواردی در مدارس گزارش می‌شود که فائزه رضازاده، مسئول حقوقی انجمن حمایت از حقوق کودکان و وکیل دادگستری هم به آنها اشاره می‌کند.
