قطار سیاست و ریل ملت
عاجل‌ترین وظیفه و مأموریت رئیس‌جمهور و مجموعه حکومت، قرار دادن قطار سیاست بر روی ریل مردم است. بدون تحقق این امر، هیچ مطلوبی حاصل نخواهد شد.
آقای پزشکیان چند روزی است که به‌نسبت صریح‌تر از گذشته سخن می‌گویند و مواضع خوبی هم می‌گیرند. در آخرین مورد نیز اظهار داشت که؛ «تمام نقشه دشمنان این بود که پس از حمله به ایران، در میان مردم نارضایتی ایجاد کنند تا آنها به خیابان‌ها بیایند، اما نقشه شوم‌شان نقش بر آب شد».
در ادامه به ذکر رفتار مردم پرداخت و صادقانه و به نیابت از ساختار سیاسی گفت که ما با این مردم خوب رفتار نکردیم. در واقع، باید پذیرفت که جان کلام آقای پزشکیان همین نکته اخیر است و اتفاقاً انتظار رفتار اعتراضی از مردم هم به دلیل همین حقیقتی بود که در سخنان آقای پزشکیان اشاره شده است.
ولی در بزنگاه خطیری که دشمن چنین تصوری از واکنش مردم ایران داشت، تقصیرات و بدی‌ها را نادیده گرفتند و خود را در کنار مام وطن قرار دادند. پرسش این است که آیا این اتفاق تکرار خواهد شد؟ در واقع، آیا می‌توان دوباره و چندباره همان رفتار رسمی را با مردم داشت و باز هم انتظار رفتار کنونی را از مردم داشت؟
شاید بسیاری از مردم همچنان بر همین مسیر پای‌فشارند، چون گناه مسئولین را نمی‌توان به پای میهن نوشت و انتقام افراد را از وطن گرفت؛ ولی تردیدی نیست که دل‌چرکین کردن مردم از طریق ادامه سیاست‌های گذشته موجب ریزش جدی در روندگان این راه خواهد شد.
از آقای پزشکیان باید پرسید که شما به‌عنوان رئیس‌جمهور کشور، کدام گام موثری را برای اصلاح این فرآیند برداشته‌اید؟ ما در صداقت شما و ایمان و اعتقاد قلبی به آنچه می‌گویید، شکی نداریم؛ ولی در هر حال، مردم هم انتظاراتی دارند که باید در واقعیت جاری کشور دیده شود.
این را هم می‌پذیریم که حتماً این رویکرد خود را در جلسات و دیدارها اظهار می‌کنید؛ ولی این‌ها چاره درد مردم نیست. تقریباً پس از جنگ و به‌ویژه آتش‌بس همه تحلیلگران متفق‌القول شده‌اند که نگاه و رفتار رسمی با مردم باید تغییر کند و شاهد روند بازگشت به مردم باشیم. ولی در عمل اتفاق ملموسی رخ نمی‌دهد.
سهل است که علائم معکوس هم دیده می‌شود. جالب است که برخی منسوبین به ساختار سیاسی، رفتار مردم را به حساب حمایت آنان از ساختار می‌گذارند و این بدتر از هر چیز دیگری است. ما را به یاد انتخابات۱۴۰۳ می‌اندازد که برای کاهش مشارکت و رای ندادن به آقای پزشکیان اعلام کردند که رای دادن به منزله رای دادن به ساختار است و همین موجب باور عده‌ای شد و از مشارکت در دور اول منصرف شدند.
خوشبختانه در دور دوم این مسئله اصلاح شد و شور و نشاطی قابل‌توجه و موثر ایجاد شد. در واقع، مردم میان رفتار رسمی و سرنوشت میهن خود تمایز قائل شدند. بهترین شاهد در تایید این ادعا خواندن سرودهای ملی-میهنی حتی در عزاداری‌ها بود که قبلاً سابقه نداشت. پس نباید فرصت‌طلبانه و به ناحق سعی در مصادره رفتار درست مردم داشت.
آقای پزشکیان هم در ادامه سخنرانی خود درست گفتند که: «باید کاری کنیم مردم باور کنند که ما خدمتگزار واقعی آنها هستیم، این موضوع را فقط در عمل می‌شود ثابت کرد». بله. باید در عمل ثابت شود؛ ولی تاکنون هیچ شاهدی در تایید این مسئله دیده نمی‌شود و این، نه‌تنها برای کشور و تمامیت ارضی و امنیت آن خطرناک است؛ بلکه برای بهبود کارآیی دولت هم زیان‌بار است.
ریشه آن نیز در همین برداشت انحرافی است که عده‌ای تندرو و بی‌پایگاه حضور رفتار مردم در دفاع از کشور و تمامیت ارضی خود را فریبکارانه مصادره به مطلوب می‌کنند و از این طریق هم مدیریت کشور را تحت تاثیر اطلاعات نادرست قرار می‌دهند و هم حداقل برخی از مردم را از ادامه این راه پشیمان می‌کنند.
عاجل‌ترین وظیفه و مأموریت رئیس‌جمهور و مجموعه حکومت، قرار دادن قطار سیاست بر روی ریل مردم است. بدون تحقق این امر، هیچ مطلوبی حاصل نخواهد شد. گرچه مصادیق این تحول روشن است؛ ولی به جزئیات آن در سرمقاله‌ای دیگر خواهیم پرداخت.
