تفاوت دو رویکرد
به نظر می‌رسد که باید در توصیه‌های سیاستی و انعکاس مطالب در روزنامه خود تجدیدنظر کنیم و مثلاً برای انتشار خبر و هشدار درباره مهاجرت نخبگان و نیروهای متخصص، بنویسیم که مهاجرت معکوس به داخل در حال انجام است و چه‌بسا تعداد متخصصان بیش از نیازهای کشور است و بهتر است که آنها را صادر کنیم. چرا؟ به این علت که دو هفته پیش گزارشی نوشتیم از نشست سه تن از وزرای دولت قبل درباره ابعاد و شرایط نگران‌کننده مهاجرت نخبگان کشور که گزارش مفصلی بود از یک پژوهش و سپس اظهارنظر سه تن از وزرای شناخته‌شده و مرتبط با موضوع در دولت آقای روحانی در خصوص این پژوهش و علل مهاجرت متخصصان و نخبگان از کشور. پیرو این گزارش، نامه‌ای از سوی رئیس محترم دفتر رئیس‌جمهوری برای روزنامه ارسال شد که این گزارش را جهت پیگیری به معاون محترم علمی، فناوری و اقتصادی دانش‌بنیان ریاست‌جمهوری ارجاع داده‌اند. تا اینجا امیدبخش بود، زیرا نشان از واکنشی مناسب برای مواجهه با یک مسئله مهم جامعه و کشور بود. گرچه مسئله مهاجرت از کشور ربط مستقیمی با معاونت علمی و فناوری ندارد، چراکه مهاجرت یک امر چندوجهی و در درجه اول اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. ولی دیروز خبر اقدام یا واکنش مهمی از سوی مقامات مرتبط با موضوع منتشر شد. اول اینکه قائم‌مقام بنیاد ملی نخبگان اعلام کرد که با پلیس گذرنامه و مهاجرت توافق شده که یک نمایندگی در دفتر بنیاد ملی نخبگان داشته باشد تا اطلاعات مربوط به ورود و خروج نخبگان و افراد مدنظر را به صورت آنلاین و کمتر از یک ساعت در اختیار بنیاد قرار دهد. همچنین با پلیس توافق کرده‌اند که با دفاتر مهاجرتی جهت جلوگیری از مهاجرت سازمان‌یافته برخورد شود. این نحوه برخورد پلیسی و سخت‌افزاری با مسائل جامعه نه‌تنها هیچ مسئله‌ای را حل نمی‌کند که تشدید می‌نماید. اگر در گذشته مهاجرت در این ابعاد نبوده، به این علت نیست که با چنین دفاتری مقابله می‌کردند بلکه ناشی از این بود که افراد زیادی انگیزه‌ای برای مهاجرت از میهن نداشته‌اند. بستن و سخت کردن راه مهاجرت، راه‌حل این مسئله نیست، بلکه نادیده گرفتن و پنهان کردن آن است. کسی که نتواند مهاجرت کند، حتماً دلایلی دارد که باید به حل آنها پرداخت. خودکشی‌های تعداد زیادی از دستیاران پزشکی نتیجه این وضعیت است. خُب اگر نتواند مهاجرت کند و اقدام به خودکشی نماید، مسئله حل می‌شود؟ یا اگر حرفه پزشکی را ترک کند، موضوع حل خواهد شد؟ ایراد جدی در نحوه مواجهه دولت‌مردان جدید با هر مسئله‌ای تقریباً از همین نوع منع و جلوگیری و سلبی است. این سیاست‌ها بی‌اثر و پرهزینه و کم‌دوام است. مثل نحوه مقابله با پوشش زنان، اگر این رویکرد پاسخ می‌داد که تا حالا همه مشکلات کشور حل شده بود. توصیه به دولت محترم این است که به جای رویکردهای سلبی و نفی و قهرآمیز، از رویکرد ایجابی و سازنده و مبتنی بر اراده افراد و رضایت آنان استفاده نماید.
