دست پر «چارچوب هماهنگی»/روایت واشنگتن اینستیتیوت از ترکیب آرای نزدیکان ایران

واشنگتن اینستیتوت، اندیشکده آمریکایی، درباره نتایج انتخابات در عراق تحلیل مفصلی داشته با عنوان «شبه‌نظامیان طرفدار ایران، برندگان بزرگ انتخابات عراق هستند». این مطلب را  جیمز جفری، سفیر سابق آمریکا در عراق و ترکیه و دیوید شنکر، معاون سابق امور خاور نزدیک در وزارت خارجه آمریکا نوشته‌اند. بخشی از این تحلیل، به مرور آمار کرسی‌هایی پرداخته که گروه‌های نزدیک به ایران کسب کرده‌اند و نیز جریان‌هایی که به این گروه‌ها نزدیک شده‌اند. ترجمه بریده‌هایی از این تحلیل را در ادامه می‌خوانید.

چارچوب هماهنگی، چتر سیاسی که همه بازوهای پارلمانی شبه‌نظامیان هماهنگ با ایران را گرد هم می‌آورد، ۱۱۹ کرسی کسب کرد. بلوک الصادقون، بال سیاسی عصائب اهل الحق، ۲۷ کرسی کسب کرد و سازمان بدر، ۱۸ کرسی. «جنبش حقوق» نماینده کتائب حزب‌الله، ۶ کرسی به دست آورد. یعنی بیش از ۵۰ کرسی پارلمانی حالا در اختیار نمایندگانی هستند که مستقیماً به این گروه‌های مسلح [شبه‌نظامیان نزدیک به ایران] وصل هستند. «ائتلاف قوای دولت ملی» به رهبری عمار الحکیم و حیدر العبادی، ۱۸ کرسی گرفت.

در مرکز این ائتلاف، مالکی ایستاده است که «ائتلاف دولت قانون» او، ۲۹ کرسی کسب کرد، شامل ۴ کرسی متعلق به کتائب سیدالشهدا که ائتلاف مُنتَصِرون به رهبری ابوعلا الولائی آن‌ها را در پارلمان نمایندگی می‌کنند. مالکی که نمی‌تواند به‌تنهایی اکثریتی حاصل کند، خود را در جایگاه معمار سیاسی و سپر پارلمانی این شبه‌نظامیان قرار داده است.

نقش او، تناقضی عمیق را برجسته می‌کند: حتی احزاب و ائتلاف‌هایی که خود را «ملی» یا تکنوکراتیک می‌خوانند، با این شبکه‌های شبه‌نظامی، درهم‌تنیده هستند. ائتلاف التأسیس عراق به رهبری محسن المندلاوی که ۸ کرسی کسب کرد، هماهنگی خود را با چارچوب هماهنگی اعلام کرده است. ائتلاف «ابشر یا عراق» به رهبری همام حمودی، با ۴ کرسی به سمت همان اردوگاه حرکت کرده است.

ائتلاف خدمات به رهبری شبل الزیدی، فرمانده حشدالشعبی و رئیس کتائب امام علی نیز به عنوان نیرویی در حال ظهور در چارچوب هماهنگی سر بر آورده و ۵ کرسی کسب کرده است. در کنارش، بلوک واسط اجمل، به رهبری محمدجمیل المیاحی که ۴ کرسی برد، ایستاده است. این دو با هم و با ۹ کرسی‌شان، رسماً به اردوگاه مالکی پیوسته‌اند و انسجام پارلمانی فراکسیون طرفدار ایران را محکم‌تر کرده‌اند.

ائتلاف بازسازی و توسعه، ائتلاف نخست‌وزیر محمدشیاع السودانی، ۴۶ کرسی کسب کرد. این ائتلاف شامل جنبش عطا به رهبری فالح‌الفیاض، رئیس حشدالشعبی با ۱۰ کرسی می‌‌شود و همین طور بلوک بلاد سومر، معروف به بلوک سند به رهبری احمدالاسدی، فرمانده جندالامام که ۶ کرسی برد. این تجمیع قدرت، انسجام فراکسیون هماهنگ با ایران را تقویت می‌کند و وزن و توانایی پارلمانی آن‌ها را برای شکل‌دهی به دولت و نتایج سیاسی، بالا می‌برد.

شاید بحث‌برانگیزترین اتفاق، حرکت ناگهانی ائتلاف بازسازی و توسعه به سمت چارچوب هماهنگی است؛ کاری که پس از انتخابات پارلمانی در روز ۱۸ نوامبر انجام داد. در اظهاراتی در «نشست خاورمیانه برای صلح و امنیت» که در دهوک برگزار شد، سودانی این حرکت را به عنوان تلاشی عملگرایانه برای تشکیل بزرگترین بلوک پارلمانی و تسهیل مذاکرات تشکیل دولت بعدی توجیه کرد و آن را نه جاه‌طلبی شخصی که مسئولیتی برای تکمیل پروژه‌ای دانست که برای عراق در نظر گرفته است.

او تأکید کرد این تصمیم با استقلال عراق سازگار است و گفت کشور به عنوان پایگاهی برای نفوذ خارجی عمل نخواهد کرد. با این همراهی، بلوک پارلمانی چارچوب هماهنگی از ۱۱۹ کرسی به ۱۶۵ کرسی می‌جهد. این وزن سیاسی بی‌سابقه‌ای به چارچوب هماهنگی می‌دهد و تعادل قدرت را درون پارلمان تغییر می‌دهد. این تغییر صرفاً یک ائتلاف فنی نیست، بلکه علامتی است از تسلط روبه‌تعمیق سیاسی برای نیروهای هماهنگ با تهران در دوران پیش رو.

  جیمز جفری، سفیر سابق آمریکا در عراق و ترکیه (راست) و دیوید شنکر، معاون سابق امور خاور نزدیک در وزارت خارجه آمریکا(چپ) نویسندگان تحلیل

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید