تضعیف اسرائیل با نقض قواعد حقوق بشردوستانه
مهدی ذاکریان، تحلیلگر ارشد مسائل بین‌الملل به این موضوع اشاره می‌کند که استقرار نیروهای حافظ صلح در آن منطقه بر اساس توافقی میان لبنان، اسرائیل و اعضای شورای امنیت بوده که بعد از قطعنامه این شورا طی جنگ ۳۳ روزه ایجاد شده است.
مهدی ذاکریان، تحلیلگر ارشد مسائل بین‌الملل به این موضوع اشاره می‌کند که استقرار نیروهای حافظ صلح در آن منطقه بر اساس توافقی میان لبنان، اسرائیل و اعضای شورای امنیت بوده که بعد از قطعنامه این شورا طی جنگ 33 روزه ایجاد شده است. او به هم‌میهن می‌گوید:«بنابراین اقدام اسرائیل نقض آن توافق است. اما باید مبانی این نقض تعهد هم بررسی شود و مشخص شود که آیا این احتمال وجود دارد که از منطقه تحت کنترل نیروهای حافظ صلح پرتابه‌هایی به سمت اسرائیل شلیک شده باشد یا اینکه اسرائیل نیاز به موقعیت برتر استراتژیک داشته است و به همین منظور با نقض توافق سعی در دور کردن نیروهای حافظ صلح از منطقه داشته است. البته معمولاً اسرائیلی‌ها وقتی اقدامی را انجام می‌دهند، دلایلی برایش پیدا می‌کنند.»
این استاد روابط بین‌الملل تاکید می‌کند که نقض توافق برای اسرائیل گران تمام می‌شود:«زیرا اسرائیل با چنین اقدامی خود را با مسئولیت بین‌المللی مواجه می‌کند. به این موضوع هم باید توجه کنید که اسرائیل سال گذشته و در سال‌های قبل‌تر در مجمع عمومی وضعیت بهتری داشت یعنی هر چه عقب‌تر می‌روید شاهد هستید که وضعیت اسرائیل در جامعه بین‌المللی مناسب‌تر بوده است تا جایی که داشت به «پیمان ابراهیم» با کشورهای عربی هم دست می‌یافت.»
او معتقد است که حتی عملیات 7 اکتبر سال گذشته هم موقعیت نتانیاهو را تضعیف نکرد، بلکه آن را تقویت کرد:«در و اقع این عملیات باعث شد که اسرائیل در جامعه بین‌المللی مطرح شده و از گوشه رینگ بیرون بیاید و وضعیت معکوس شود یعنی بسیاری حق را به اسرائیل داده و گفتند او در موقعیت دفاع قرار داشته و حق دارد از خود دفاع کند. اما به تدریج اسرائیل به دلیل نقض قواعد حقوق بین‌الملل بشردوستانه و نقض فاحش حقوق بشر در غزه و تا اندازه‌ای در کرانه باختری و در این چند ماه اخیر در جنوب لبنان زیر پرسش و سوال جامعه بین‌المللی و در انزوا قرار گرفته است؛ به گونه‌ا‌ی که امسال در اجلاس مجمع عمومی ملل متحد نمایندگان آمریکا نتانیاهو را مورد تشویق قرار ندادند.»
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل وضعیت اسرائیل در میان افکار عمومی را انزواگرایانه توصیف می‌کند:«اقدام اسرائیل در رابطه با یونیفل او را به لحاظ افکار عمومی و جامعه بین‌المللی در انزوای بیشتری قرار می‌دهد و روابط پیچیده‌ی میان اسرائیل و سازمان ملل را دشوارتر می‌کند.»
ذاکریان تاکید می‌کند که اسرائیل پرونده‌های باز بسیاری در سازمان ملل دارد؛ پرونده‌ای در دیوان بین‌المللی دادگستری با موضوع نسل‌کشی و پرونده دیگری در دیوان کیفری بین‌المللی درباره نتانیاهو و وزیر دفاع او؛ مواردی‌که شرایط را برای اسرائیل بغرنج‌تر می‌کنند.
دو نیروی حافظ صلح مجروح‌شده در این حملات از اتباع اندونزی بوده‌اند، آیا به لحاظ قواعد حقوق بین‌الملل برای این کشور حقوق خاصی برای حمایت از اتباع خود ایجاد می‌شود؟ سوالی که این استاد روابط بین‌الملل در پاسخ به آن می‌گوید:«طبعاً، اقدامی که صورت می‌گیرد پلکانی و با توجه به روحیه یک کشور متفاوت هستند. برخی کشورها مانند کشور ما سوال می‌کنند، محکوم می‌کنند و صحبت از انتقام می‌کنند در حالی‌که در عمل، بازدارندگی مؤثری در مقابل اسرائیل و رفتارهای اسرائیل ایجاد نمی‌شود. اما بعضی کشورها متوسل به اقدامات تبلیغی، شعاری یا بحث‌های غیرمقبول در جامعه بین‌المللی نمی‌شوند بلکه مسائل را به صورت تکنیکی و حرفه‌ای دنبال می‌کنند مانند آفریقای جنوبی که توانست اسرائیل را در موقعیت ضعف قرار داده و این رژیم را دچار پریشانی کند.»
به باور او کشور اندونزی هم اقدامات خود را در یک بستر حقوقی و سیاسی پیش می‌برد یعنی هم در شورای امنیت و هم در مجمع عمومی و از سوی دیگر در مراکز حقوقی می‌تواند این موضوع را مورد توجه قرار دهد. اینکه اندونزی از اسرائیل شکایت کند مسئله پیچیده‌ای است اما به هر حال این کشور از مخالفان سیاست‌های اشغالگرانه اسرائیل است.باید این موضوع را مدنظر قرار داد که کشورها اگر چه ممکن است با اسرائیل همراهی نکنند یا سیاست‌های تجاوزکارانه آن را محکوم کنند اما خود را قربانی مخالفت با اسرائیل نمی‌کنند. یعنی در حد اقناع عمومی عمل می‌کنند اما وارد جنگ نمی‌شوند.»
